6ο ποδηλατικό κυνήγι θησαυρού

Τα τελευταία χρόνια πηγαίνω κάθε χρόνο στο ποδηλατικό κυνήγι θησαυρού, διοργανωμένο από τους ποδηλάτες/τισσες. Νομίζω ότι είναι από τα καλύτερα ποδηλατικά συμβάντα στην Αθήνα διότι όχι μόνο αθλήσαι, αλλά κάνεις φίλους και γνωρίζεις νέα μέρη.

Οι οδηγίες είναι απλές: μας δίνεται ένα χαρτί με διάφορους γρίφους που ο κάθε ένας αντιστοιχεί σε ένα μέρος στην Αθήνα (στο Δήμο Αθηναίων, και μέσα στο δακτύλιο). Εμείς πρέπει να λύσουμε αυτούς τους γρίφους και να πάμε να φωτογραφηθούμε στα μέρη αυτά. Βαθμούς δεν κερδίζουν μόνο όσοι βρουν τους γρίφους, αλλά και όσοι βγάλουν τις πιο δημιουργικές φωτογραφίες. Φέτος ήταν η πρώτη φορά που ο ομάδα μας («Οι Ατσαλάκωτοι ») κερδίσαν το πρώτο βραβείο, ισοβαθμώντας με τη δεύτερη ομάδα, κερδίζοντας όμως στα σημεία! Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην (απο)διοργανωτική επιτροπή και πολλά συγχαρητήρια στην ομάδα μας και σε όλα τα παιδιά που συμμετείχαν. Και του χρόνου να είμαστε γεροί να το ξανακάνουμε.

Να και ένα καλό της κρίσης.

Μειώθηκαν στο μισό, διαβάζω, οι καμένες εκτάσεις φέτος. Ο Δένδιας μιλάει για αποτελεσματικότητα της Πυροσβεστικής υπηρεσίας, με λιγότερα κονδύλια και λιγότερα μέσα. Τόσα χρόνια πώς καιγόταν όλη η Ελλάδα ρε παιδιά, και μάλιστα με περισσότερα μέσα και χρηματοδότηση, και φέτος όχι; Τί άλλαξε δηλαδή φέτος και λειτούργησε ο κρατικός μηχανισμός; Ο Δένδιας δεν μπορεί να μοιράσει δύο γαϊδάρων άχυρο, θα οργανώσει αποτελεσματική δράση πυρόσβεσης;

Εμένα τα χαζό μου μυαλό άλλα μου λέει. Λόγω της κρίσης οι πωλήσεις ακινήτων έχουν πιάσει πάτο. Η οικοδομή έχει καταρρεύσει, τα δημόσια έργα έχουν καταρρεύσει, δεν αγοράζει πλεόν κανείς ακίνητα, δεν προχωράνε τα έργα· άρα δεν υπάρχει λόγος να καίγονται δάση για να γίνονται οικόπεδα και εθνικές οδοί. Οι οικοπεδοφάγοι έχουν μείνει χωρίς δουλειά οι άνθρωποι, στην ψάθα θα πεθάνουνε.

Τελικά μια κρίση μας χρειαζόταν τόσες δεκαετίες.

Atlas shrugged...

-We've waited a long time to get something on you. You honest men are such a problem and such a headache. But we knew you'd slip sooner or later - and this is just what we wanted.
-You seem to be pleased about it.
-Don't I have good reason to be?
-But, after all, I did break one of your laws.
-Well, what do you think they're for?

Dr. Ferris did not notice the sudden look on Rearden's face, the look of a man hit by the first vision of that which he had sought to see. Dr. Ferris was past the stage of seeing; he was intent upon delivering the last blows to an animal caught in a trap.

-"Did you really think that we want those laws to be observed?” said Dr. Ferris. "We want them broken. You'd better get it straight that it's not a bunch of boy scouts you're up against - then you'll know that this is not the age for beautiful gestures. We're after power and we mean it. You fellows were pikers, but we know the real trick, and you'd better get wise to it. There's no way to rule innocent men. The only power any government has is the power to crack down on criminals. Well, when there aren't enough criminals, one makes them. One declares so many things to be a crime that it becomes impossible for men to live without breaking laws. Who wants a nation of law-abiding citizens? What's there in that for anyone? But just pass the kind of laws that can neither be observed nor enforced nor objectively interpreted - and you create a nation of law-breakers - and then you cash in on guilt. Now that's the system, Mr. Rearden, that's the game, and once you understand it, you'll be much easier to deal with."