Πρέπει να ήμουνα περίπου δέκα ετών όταν μπήκα για πρώτη φορά σε "μπιλιαρδάδικο" ή "ηλεκτρονικάδικο" όπως τα λέγαμε τότε. Θυμάμαι είχα σαγηνευτεί από κάποιους που παίζανε δύο παιγνίδια. Το πρώτο είχε έναν ανατολίτη χαρακτήρα, γυμνό από τη μέση και πάνω, που μου θύμιζε τζίνι, και πετούσε φωτιές από τα μάτια του, ήτανε το Karnov. Το δεύτερο είχε έναν πολεμιστή και άλλαζε διάφορα όπλα, σκαρφάλωνε από εδώ, πηδούσε από εκεί, και στο τέλος αντιμετώπιζε έναν δράκο. Ήτανε το Black Dragon. Από τότε με συνεπαίρνουνε τα παιγνίδια.
Τα ίδια συναισθήματα είχα την τύχη να ξανανιώσω σήμερα, μετά από την επίσκεψή μου στη GAMEON 2.0 στην Τεχνόπολη (Γκάζι). Πρόκειται για μία έκθεση ηλεκτρονικών παιγνιδιών, κονσόλων, αφισών, περιοδικών, σχεδίων και όλα τα παραφερνάλια που κουβαλάνε τα παιγνίδια. Ξεκινάει από το (κλασσικό πλέον) Pong και μέσα από τρεις μεγάλες αίθουσες έχεις την ευκαιρία να παρακολουθήσεις την εξέλιξη των παιγνιδιών μέχρι τα πιο σύγχρονα για PS3, X-BOX και την εικονική σφαίρα. Εκεί εμφανίζονται τα πιο γνωστά και κλασσικά παιγνίδια, Tetris, Doom, Mario, Donkey Kong, Tomb Raider, Pac-Man κλπ. Πολύ μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη ήτανε το Sokoban που κόλλησα μαζί του για κανα δύο ωρίτσες. Δυστυχώς έλαμψε δια της απουσίας του ένα από τα καλύτερα παιγνίδια όλων των εποχών (κατά τη γνώμη μου) το Shadow of the beast, αλλά εν τάξει δεν μπορείς να τα έχεις όλα.
Στην τρίτη αίθουσα υπάρχει και η "εικονική σφαίρα" που σου επιτρέπει να παίζεις παιγνίδια λες και τα ζεις. Φοράς κάτι σαν κράνος, μπαίνεις στη σφαίρα και παίζεις το παιγνίδι από εκεί. Αρκετά καλή τεχνολογία αλλά προσωπικώς δεν έζησα το παιγνίδι σαν να ήτανε αληθινό. Κατ' αρχάς δεν υπάρχει καλός ήχος, και ακούς τους άλλους επισκέπτες από δίπλα. Δεύτερον το κράνος δεν εφαρμόζει επ' ακριβώς στα μάτια και στο κεφάλι και έτσι μπορείς και να δεις έξω αλλά και έρχεται φως. Τρίτον η κίνηση στη σφαίρα είναι δύσκολη (αν και μετά από λίγες προσπάθειες συνηθίζεις) και νομίζεις ότι θα πέσεις. Τέταρτον η οθόνη του κράνους ήτανε λίγο θολή και μικρή οπότε δεν βλέπεις το παιγνίδι σε μεγάλες διαστάσεις. Παρ΄ όλα αυτά είναι πολύ θετική εμπειρία που δεν πρέπει να χάσεις αν επισκεφθείς την έκθεση.
Η είσοδος κοστίζει 10 ευρώ (14 το σ/κ), με ειδικές τιμές για φοιτητές, παιδιά και οικογένειες, και μπορείς να παίξεις απεριόριστα όσο θέλεις.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
από ηλεκτρονικά παιχνίδια ξέρω μόνο το τέτρις.
και όταν ο γιος μου είχε το προηγούμενο κινητό, έπαιζα ένα που φωτογράφιζε ψαράκια.
οι γνώσεις μου, φτάνουν μόνο μέχρι εκεί!
όλα όσα γράφεις μου είναι άγνωστα.
Ρία συνήθως τα κορίτσια δεν παίζουνε και τόσα πολλά παιγνίδια, οπότε είναι λογικό να μην τα γνωρίζεις. Αν πάντως έχεις κάνα ανιψάκι μικρό (γύρω στα 10) αξίζει να πάτε.
Ώπα ρε! Δεν το ήξερα αυτό! Θα προσπαθήσω να το τσεκάρω αν βρεθώ από 'κει.
Πάντως πολλά (πάρα πολλά όμως) παιχνίδια της εποχής έχει το ΜΑΜΕ -υποθέτω ότι το ξέρεις. Αυτό που ίσως δεν ξέρεις είναι ότι υπάρχουν εκδόσεις κι εκδόσεις ΜΑΜΕ. Σκέψου ότι σε μια βρήκα και το ασύλληπτο kick off! Ναι, αναφέρομαι στο επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι που γινόταν το έλα να δεις! Το αγαπημένο μου! Τι pro και μαλακίες! Πάντως εγώ έπαιζα πολύ Shinobi (για πολύ όμως). Κάποια στιγμή είχε βγεί κι ένα εκπληκτικό ονόματι Rastan Saga, δεν ξέρω αν το γνωρίζεις. Κόναν ο βάρβαρος φάση... Μετά σε κλασικά ξυλίκια τύπου street fighter κλπ. Α, ρε εποχές... Με συγκίνησες!
Καλά το ΜΑΜΕ είναι κλασσικό πλέον. Έχω περί τα 8 DVD γεμάτα ΜΑΜΕ παιγνίδια, αλλά το Κick off (το έπαιζα κι εγώ) δεν το βρήκα. Το Shinobi επίσης το έπαιζα αλλά ποτέ δεν έγινε το αγαπημένο μου. Το Rastan Saga είναι κι αυτό κλασσικό, το έπαιζα κι αυτό αν και ποτέ δεν πήγαινα και πολύ μακρυά, όλο έχανα. Το βρήκα σε PSP (βασικά βρήκα ένα UMD με αρκετά παιγνίδια της TAITO, έχει μέσα και το New Zealand Stroy - άλλη κλασσικούρα). Ωραίες εποχές τότε...
Post a Comment