Σύνταγμα - μια μέρα μετά την υπερψήφιση των νέων μέτρων

Πέρασα εχθές από το Σύνταγμα, κατά τις δέκα το βράδυ, η ατμόσφαιρα μύριζε ακόμα δακρυγόνα. Έκατσα περίπου δύο ώρες. Όλη η πλατεία ήτανε γεμάτη από κόσμο, πηγαδάκια εδώ κι εκεί, κόσμος στις σκηνές, στα παγκάκια, χοτ-ντογκάδες, σουβλατζήδες και καλαμποκάδες να πουλάνε φαγητό, διαφόροι άλλοι μικροπωλητές να πουλάνε νερά και κόκα κόλες, ομιλητές μιλούσανε από το βήμα, ο κόσμος καθισμένος και όρθιος τους άκουγε.

Πολλά πανό, πλακάτ και συνθήματα αναρτημένα στα δένδρα και στις κολώνες. Στο πάνω μέρος της πλατείας (μπροστά από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη) μερικά ΜΑΤ παρατεταγμένα, κιγκλιδώματα μπροστά τους και αρκετός κόσμος συγκεντρωμένος να φωνάζει συνθήματα, κατά των μπάτσων (το γνωστό σύνθημα), του Πάγκαλου, του Γιωργάκη, υπέρ της Ελλάδος κλπ.

Φαίνεται ότι ο ξεσηκωμός καλά κρατεί, τα προχθεσινά επεισόδια και η απαράδεκτη στάση της αστυνομίας δεν ήτανε ικανά να αποθαρρύνουνε τον κόσμο, οι αγανακτισμένοι είναι ακόμα εκεί και μπράβο τους.

Μερικές σκόρπιες σκέψεις.

Μου αρέσει πολύ που έχουνε δώσει βήμα σε ομιλητές να ορθώσουνε και να αρθρώσουνε λόγο και να πούνε τους προβληματισμούς τους. Μου αρέσει επίσης πολύ που προτείνουνε άμεση δημοκρατία και λογιστικούς ελέγχους. Θέλω να ελπίζω ότι αν ποτέ υλοποιηθεί ο λογιστικός έλεγχος κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του.

Μου αρέσει που υπάρχε ένα ετερόκλητο πλήθος, κουστουμάτοι, επαίτες, φοιτητές, καθημερινοί άνθρωποι, όμορφες κοπέλες (ντυμένες λες και πάνε σε κλαμπ), οικογένειες. Τα οικονομικά μέτρα αφορούνε όλους μας.

Μου αρέσει που υπάρχει μια ειρηνική ατμόσφαιρα, δε νιώθεις ότι απειλείσαι από κάτι ή ότι ανά πάσα στιγμή θα αρχίσει κάποιος να σε κυνηγάει.

Γέλασα αρκετά με κάποια συνθήματα ("Γιωργάκη Γιωργάκη εδώ είναι Ελλάς, εμείς θα σε γαμάμε κι εσύ θα προσκυνάς" (ή "θα μας κοιτάς" δεν το θυμάμαι ακριβώς) - χαχα μου θύμισε τα συνθήματα που λέγαμε πιτσιρικάδες για τις ομάδες).

Δε μου άρεσε που είχανε βάψει όλο το Σύνταγμα (ακόμα και μέσα στο Μετρό) με συνθήματα, υποτίθεται ότι είναι μια ειρηνική διαδήλωση, θα μπορούσανε να λείπουνε αυτά. Από την άλλη σκέφτομαι ότι όταν μαζεύεται κάπου ένα τόσο ετερόκλητο πλήθος λογικό είναι να υπάρχουνε και έκτροπα.

Δε μου άρεσε επίσης που τα βάζανε με τον Πάγκαλο, τα ΜΑΤ, τον Γιωργάκη κλπ. Το έχω πει επανειλημμένως ότι οι πραγματικοί μας εχθροί δεν είναι αυτοί, καθώς η κεντρική εξουσία είναι αιρετή, αν δε σου αρέσει την αλλάζεις. Αντιθέτως το μεγαλύτερο μέρος των ευθυνών το φέρει ο απλός πολίτης, αυτός που τους δίνει τη δύναμη και την εντολή να κάνουνε ό,τι κάνουνε. Αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς δεν πρόκειται να αλλάξει η κυβέρνηση. Άλλως τε το έγραφε και ένα πανό "γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις". Αν θέλεις να σταματήσουνε να φοροδιαφεύγουνε σταμάτα κι εσύ. Αν θέλεις να μην είναι στην εξουσία μην τους ψηφίζεις. Αν θέλεις να σταματήσουνε να ρυπαίνουνε το περιβάλλον σταμάτα κι εσύ (και ναι, αυτό ισχύει και για τις γόπες που πετιούνται κάτω).

Δε μου αρέσανε συνθήματα του τύπου "Θάνατος στους φασίστες" καθώς αυτό ακυρώνει μονομιάς αυτό που πολεμάς. Ο Νίτσε είχε πει κάποτε ότι στην προσπάθειά σου να πολεμήσεις το δράκο πρόσεξε μη γίνεις κι εσύ δράκος. Έτσι κι εδώ, στην προσπάθειά τους κάποιοι να πολεμήσουνε τους φασίστες ας προσέξουνε μη γίνουνε και οι ίδιοι φασίστες.

Δε μου άρεσε που δεν είδα πάλι ένα πανό κατά της Εκκλησίας. Φαίνεται ότι ακόμα δεν είναι στα σχέδια των αγανακτισμένων ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας ή η φορολόγηση της δεύτερης. Είπα ότι μπορεί να σηκώσω εγώ ένα, δεν το έκανα ακόμα, λόγω χρόνου ή λόγω βαρεμάρας ίσως.

Είδα κάπου γραμμένο (μέσα στο Μετρό) "ταξικό μίσος" (ή "ταξικός αγώνας", κάτι τέτοιο). Για να καταλάβω, ο αγώνας είναι ταξικός;