George Carlin - Religion is bullshit.

Πάντοτε επίκαιρος

Όσλο - Νορβηγία

Η αλήθεια είναι ότι από καιρό ήθελα να επισκεφθώ τη Νορβηγία, κυρίως λόγω μουσικής (και δη black metal) αλλά και γιατί πάντοτε με γοήτευαν οι Σκανδιναβικές χώρες, με τα απέραντα παγωμένα δάση, τις ιστορίες με τρολ και ξωτικά, τους Βίκινγκς και γενικώς όλη αυτή η Βορειοευρωπαϊκή παράδοση. Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε είχα την ευκαιρία επί τέλους να πάω αφού βρήκα κάτι πάμφθηνα εισιτήρια με τη ryanair.

Με σύμμαχο τον πολύ καλό καιρό (κυκλοφορούσες άνετα με μακρυμάνικο και ήθελες οπωσδήποτε γυαλιά ηλίου) φτάσαμε Νορβηγία γύρω στις δύο το μεσημέρι, στο Torp και από εκεί σε μιάμιση ώρα είμασταν στο Όσλο (δυστυχώς δεν υπήρχε γρηγορότερο μεταφορικό μέσο, μόνο λεωφορείο το οποίο κοστίζει 300 κρόνεν για ένα εισιτήριο επιστροφής). Το Όσλο είναι μια πόλη με κάτι παραπάνω από μισό εκατομμύριο πληθυσμό, που ζει σε πολύ χαλαρούς ρυθμούς. Είναι πολύ όμορφη και καθαρή πόλη και όλοι οι άνθρωποι μου φάνηκαν περιποιημένοι (δε βλέπεις αυτή τη μαυρίλα και το χυμαριό που βλέπεις στη Μ.Β.). Είναι λίγο ακριβό (9 λίρες (90 κρόνεν) το μεγάλο γεύμα των Burger King, 10 (100 κρόνεν) λίρες το ποτό, 5 (50 κρόνεν) λίρες η μπύρα) αλλά είναι πανέμορφο. Δίπλα στη θάλασσα και στα φιόρδ, με το που πας στο λιμάνι μυρίζεις τη θάλασσα αμέσως. Επι πλέον αυτή η πόλη ζει για το μέταλ, με μια γρήγορη βόλτα που έκανα είδα δύο μεταλλικά μπαράκια στο κέντρο της πόλης, κάργα μέταλ και θόρυβος (το ένα το επισκέφτηκα το βράδυ, να παίζει στο τέρμα Immortal)!! Βρήκα και δύο μεταλλικά δισκάδικα αλλά δυστυχώς ήτανε κλειστά την Κυριακή... Ίσως την επόμενη φορά.

Δεν προλάβαμε να κάνουμε αρκετά πράγματα καθ' ότι στην ουσία κάτσαμε μία νύχτα (από Σάββατο μεσημέρι μέχρι Κυριακή βράδυ) αλλά τουλάχιστον επισκεφτήκαμε κάποια μουσεία (έχει πάρα πολλά), το Akershus κάστρο, το βασιλικό παλάτι, την Tingvallakaia όπου είναι γεμάτη εστιατόρια και καφέ και το κλασσικό Karl Johans Gate, ένας πεζόδρομος γεμάτος μαγαζιά, εστιατόρια και καφέ (σκεφτήτε κάτι σαν την Ερμού, μόνο που είναι 1.000.000 πιο καθαρός και όμορφος).

Μουσείο των Βίκινγκ Πλοίων βρίσκεται στο Bygdoy (περιοχή απίστευτης ομορφιάς) και περιέχει τρία πλοία των Βίκινγκς που βρεθήκανε σε ανασκαφές, καθώς και διάφορα αντικείμενα από την περίοδο που οι Βίκινγκς μεσουρανούσανε. Η είσοδος είναι 50 κρόνεν (5 λίρες) και αξίζει να το δει κάποιος (από τα καλύτερα αξιοθέατα του Όσλο κατά τη γνώμη μου). Πηγαίνεις με καραβάκι από την αποβάθρα 3 του λιμανιού (ή με λεωφορείο, το 30). Το καραβάκι κοστίζει 34 κρόνεν (3,4 λίρες) και σε πάει στο Bygdoy σε 5'. Από εκεί το μουσείο είναι 5' περπάτημα.










The polar ship Fram, το μουσείο της ιστορίας των Πολικών εξερευνήσεων, με το Fram, το πλοίο που ταξίδεψε κοντά στους Πόλους. Είναι πέντε λεπτά περπάτημα από το μουσείο με τα πλοία των Βίκινγκς, είσοδος 50 κρόνεν.







Φρούριο Arkeshus, είσοδος δωρεάν και τις Κυριακές ο ναός του φρουρίου είναι ανοιχτός (για όσους αισθάνονται ότι θέλουνε να προσευχηθούνε και είναι ανοιχτοί στις άλλες θρησκείες).








Διάφορες φωτογραφίες

You're dirty but I love you, London

Το διάβασα σήμερα στη thelondonpaper, από τη φοιτήτρια Lauren Fitzpatrick, από το Teddington.

I was at a barbecue the other day (I know, it was optimistic). One of the guys there was in London on business. A year ago he had packed up his house and possessions (wife included) and relocated overseas, where houses are three miles apart (and cost under £200.000), everyone has a massive garden and swimming pool, and rush-hour traffic consists of two cars on the same stretch of road. We were chatting about something mundane when he asked us, in all seriousness, why we choose to live in London.

My first thought was the old adage "there's nothing worse than the newly reformed/converted", but as the empty wine bottles started lining up and the clouds moved off towards France, I started thinking: "why do I live here? And what is it I love about Lndon?"

It's easy to be negative, but when faced with making a list of all the good things, it takes a little longer (or a few glasses of good quality vintage). I love the buzz of the city - the noise of the buses and cars, Tubes and train. I love the ear-splitting sirens of police cars and ambulances as they scream past you on the street, and seeing the cars pull over to let them pass. I like the black cabs and red buses.

I love the fact that people stand on the right-hand side of the escalator, so that those who feel they need a bit of exercise at the end of a 16-hour day can race up to the top without having to say "excuse me" once. I am fond of the silence on the Tube even when it's packed, the diversity of people and the myriad languages. Yet, in spite of this, London still remains quintessentially English.

I love the feeling of hendonism and the never-ending list of social engangements - or any excuse to drink or get drunk; the City Boys in their pin-striped suits on one corner and the painters and decorators in their paint-splattered overalls on another. I love Camden Town for its punks and piercing, Sloane Square for its silver spoons and the East End for its cockneys. I enjoy Summer evenings in the park (sadly not many this year), sandwiches and indian takeaways, the West End, the theatre, art exhibitions, concerts and the museums.

Once I'd started, I found myself on a roll. I'm proud of the fact Ilive in a noisy, dirty, hectic city and wouldn't swap it for the world. Would you?

Και άλλες αυξήσεις...

Σήμερα το διάβασα στο δελτίο τύπου του υπουγείου οικονομίας, 20% αύξηση στα τέλη κυκλοφορίας λέει των αυτοκινήτων. Τί λες ρε παιδί μου... Έχουμε τους τέλειους δρόμους, δεν πληρώνουμε ποτέ διόδια, έχουμε παντού επαρκή σήμανση, σηματοδότες, χώρους στάθμευσης... Γιατί να μην τα αυξήσουνε, αφού μας προσφέρουνε τις αντίστοιχες υπηρεσίες. Αλλά μην παραπονιέστε, αφού κι εσείς πήρατε αύξηση 20% στο 2008, θα μπορέσετε να τα ισοσταθμίσετε.

Πυρκαϊες τα Καλοκαίρια (και πλημμύρες με τα πρωτοβρόχια), σκάνδαλα με τη Siemens, με το Γιοσάκη, με το Ζαχόπουλο, αυξήσεις στη ΔΕΗ, στα τέλη κυκλοφορίας, παντού, κατάργηση του αφορολόγητου μέχρι 10.500 ευρώ, υπερχρεωμένα νοικοκυριά, ακρίβεια, τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμα, παραχώρηση οικοπέδων φιλέτων στην Εκκλησία, χαμηλότατοι μισθοί. Τί να πρωτογράψω... Σηκώστε παρακαλώ λίγο περισσότερο το πουκάμισο... έτσι... κατεβάστε τώρα το παντελόνι... σκύψτε σας παρακαλώ.... λίγο περισσότερο... ακόμα λίγο... για να σας μπει εύκολα, να πονέσετε λιγότερο.

Μαυρίστε τους στις εκλογές, όποτε είναι αυτές. Ας πάψει επί τέλους ο δικομματισμός, ας πάψουνε οι πελατειακές σχέσης κομμάτων - "πολιτών", αυτοί έχουνε φέρει την Ελλάδα σε αυτά τα χάλια. Μαυρίστε τους μήπως και δει άσπρη μέρα αυτός ο ταλανισμένος τόπος. Δεν ξεχνάμε ποιος έχει φέρει την Ελλάδα σε αυτά τα χάλια.