Φταίει ο καπιταλισμός, ηλίθιε!

Εχθές το μεσημέρι, στο εστιατόριο της δουλειάς μου, 40άρης (περίπου) εργαζόμενος να μιλάει δυνατά στο τηλέφωνο και να βρίζει τον καπιταλισμό και τη Μέρκελ... και όλα αυτά με ένα HTC One των 700 ευρώ στο χέρι. Φταίει ο καπιταλισμός, ηλίθιε!

Ρ-40, 8868 & 65171

Τετάρτη πρωί, 20/2/2013 πάνω στην Κηφισίας να ψάχνω να σταθμεύσω. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυπικό οδηγό και έτσι δε θέλω να το αφήσω κάπου παρανόμως. Ξαφνικά βλέπω ένα κενό, περίπου 15 μέτρα από μία στροφή. Ψάχνω για πινακίδα Ρ-40 (απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση), βλέπω μία αλλά είναι μπροστά από το κενό, οπότε αφήνω το αυτοκίνητο εκεί, πίσω από την πινακίδα. Πάω για δουλειά. Σε λίγη ώρα με ειδοποιεί κάποιος συνάδελφος ότι γράφουνε και παίρνουνε πινακίδες. Κατεβαίνω. Έχω δεχτεί κλήση (με λάθος ημερομηνία παρακαλώ, 20/2/2012 αντί για 20/2/2013) για παράνομη στάθμευση (Ρ-40) και μου έχουν πάρει και τις πινακίδες. Τραβάω φωτογραφίες επιτόπου. Γνωρίζω τον ΚΟΚ (είμαι πολύ τυπικός όπως είπα και πιο πάνω) και γνωρίζω ότι η Ρ-40 ισχύει από τη θέση της πινακίδος μέχρι και το επόμενο σημείο συνάντησης οδών. Εγώ το είχα αφήσει πίσω από την πινακίδα. Σημειωτέον ότι στην πινακίδα Ρ-40 δεν υπήρχε άλλη συμπληρωματική (Πρ - 3α, Πρ - 3β ή Πρ - 3γ), που να λέει ότι η απαγόρευση ίσχυει και πριν την πινακίδα

Την ίδια ημέρα πάω στην τροχαία Κηφισίας και κάνω ένσταση. Επισυνάπτω τις φωτογραφίες που είχα τραβήξει και την παραδίδω στο αρμόδιο γραφείο. Μου λένε να τηλεφωνήσω αύριο να μάθω αν έγινε δεκτή η ένσταση. Τηλεφωνώ 3 μέρες συνεχόμενες, με έχουν συνέχεια στο «πάρτε αργότερα» (εδώ αρχίζει το μπλέξιμο με το δημόσιο) και την τρίτη ημέρα τελικώς μου απαντάνε ότι απορρίφθηκε εν μέρη η ένσταση (με υποχρέωσαν). Μπορώ να πάρω τις πινακίδες στις δέκα ημέρες (αντί στις 20 που είναι κανονικά), αλλά το πρόστιμο θα πρέπει να το πληρώσω. Ρωτάω να μάθω το λόγο και μου λένε ότι πρέπει να πάω εκεί αυτοπροσώπως για να μου πούνε (αν είναι δυνατόν)! Δεν πηγαίνω. Ψάχνω στο διαδίκτυο να δω τί μπορώ να κάνω διότι θέλω να το κυνηγήσω νομικώς το θέμα. Είμαι αποφασισμένος να μιλήσω και με δικηγόρο για να δω τί μπορεί να γίνει. Αποφασίζω επίσης να πάω να πληρώσω το πρόστιμο μέσα στις δέκα ημέρες για να γλιτώσω τα μισά χρήματα και να πάρω πίσω τις πινακίδες.

Πάω να το πληρώσω στο ταχυδρομείο και δε δέχονται να πληρώσω το μισό. Λόγω του λάθους της ημερομηνίας φαίνεται ότι η κλήση έχει κοπεί εδώ και ένα χρόνο, οπότε πρέπει να πληρώσω ολόκληρο το ποσό!! Λέω δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό, είναι παράλογο, αλλά γενικώς το δημόσιο δε φημίζεται για τη λογικότητά του. Φεύγω και πάω στην Τροχαία της περιοχής μου αποφασισμένος να τους τα χώσω. Εκεί γνωρίζω ένα παλικάρι της τροχαίας που μου λέει ότι αν είναι λάθος τα στοιχεία του δελτίου παράβασης η κλήση θεωρείται ακυρωτέα, και ότι πρέπει να κάνω άλλη ένσταση γι' αυτούς τους λόγους. Μου λέει μάλιστα ότι ακριβώς γι' αυτούς τους λόγους υπάρχει όχι μία, αλλά δύο εγκύκλιοι του Υπουργείου Εσωτερικών προς τα αρμόδια τμήματα. Η 8868 και η 65171.

Τις βρίσκω στο διαδίκτυο, τις διαβάζω και πράγματι λένε ότι «Επί του εν λόγω θέματος το Υπουργείο Υποδομών , Μεταφορών & Δικτύων, με το ανωτέρω (β) σχετικό έγγραφό του, διευκρινίζει, ότι σε περιπτώσεις κατά τις οποίες το αρμόδιο διοικητικό όργανο, το οποίο φέρει, μεταξύ άλλων, την ευθύνη της ορθής αναγραφής όλων των εκ του νόμου προβλεπομένων στοιχείων για τον ακριβή προσδιορισμό του οχήματος, του παραβάτη-οδηγού και της παράβασης που διαπράχθηκε, αναγράφει εσφαλμένα ή ελλειπή στοιχεία, η εν λόγω πράξη καθίσταται ακυρωτέα.». Εδώ είμαστε λέω. Κάνω δεύτερη ένσταση και γράφω ότι η κλήση θεωρείται ακυρωτέα λόγω αυτών και αυτών των λόγων.

Σε τρεις μέρες είχα τις πινακίδες χωρίς να πληρώσω δεκάρα.

Γήρας

Πριν από λίγο ήμουνα σε μια πλατεία όπου κάθονταν αρκετοί ηλικιωμένοι· υπήρχε γενικώς μια οχλοβοή, φωνάζαν για τα πολιτικά, τη θρησκεία, την οικονομία. Είχε γέλιο να βλέπεις αυτό το παρδαλό πλήθος να φωνάζει και να ορύεται, χωρίς να βγάζεις νόημα.

Ένα μόνο εύχομαι από τη ζωή μου· αν φτάσω ποτέ στην ηλικία τους να μη γίνω έτσι.

Καλά παιδιά...

Γύρω στις 22.30 με 22:45 στη Μητροπόλεως με το αυτοκίνητο. Η αστυνομία έχει κλεισει το δρόμο. Υπάρχει μποτιλιάρισμα. Σε κάποια στιγμή ένας οδηγός αγανακτεί και βγάζει τα οδοφράγματα των αστυνομικών. Αρχίζουμε και κινούμαστε. Όλοι στρίβουνε αριστερά στο τέλος της Μητροπόλεως εγώ πάω δεξιά (προς Ερμού). Με το που στρίβω Ερμού βλέπω καμιά 30αρια ΜΑΤατζήδες και καμιά 50αριά άτομα μπροστά τους. Προχωράω γύρω στα 100 μέτρα και αρχίζουν να πέφτουν οι πέτρες και τα θραύσματα μαρμάρων βροχή. Παγώνω. Τα ΜΑΤ αρχίζουν να οπισθοδρομούν ενώ το πλήθος αρχίζει να έρχεται προς τα πάνω (προς το αυτοκίνητό μου). Πρώτο αυτοκίνητο το δικό μου τώρα στα 200 μέτρα τα ΜΑΤ και στα 250 οι διαδηλωτές. Βγάζω αλάρμ, κάνω όπισθεν και αρχίζουν να κάνουν όπισθεν και οι άλλοι οδηγοί από πίσω μου. Αλλά δεν πάμε γρήγορα. Η γυναίκα μου έχει ταραχτεί δίπλα μου, είναι έτοιμη να βγει από το αυτοκίνητο και να αρχίσει να τρέχει προς τα στενά (πώς να τρέξεις με αυτή την τακούνα μωρό μου;). Εγώ σκέφτομαι ότι το αυτοκίνητο θα το κάνουν λαμπόγυαλο έτσι κι αλλιώς· να μείνω ή να φύγω; Σε κάποια στιγμή με πλησιάζει ένας ΜΑΤαζής (καλό παιδί φάνηκε) και μου λέει "προχώρα εσύ, δε θα σε πειράξουν". Εγώ έχω ενδοιασμούς, του λέω "θα κάνω πίσω δεν πάω μπροστά, θα φάω πέτρες". Πλησιάζει ένας άλλος νεαρός (ντυμένος με πολιτικά, πρέπει να ήταν ο συνοδηγός του πίσω αυτοκινήτου. Κι αυτός καλό παιδί.) το τζάμι από την πλευρά της γυναίκας μου και της λέει να προχωρήσω και ότι δε θα με πειράξουν. Προχωράω σιγά σιγά, και φωνάζει η γυναίκα μου στους διαδηλωτές "παιδιά να περάσουμε εμείς;". "Περάστε" απαντάνε. "Δεν τα έχουμε με εσάς, με τους μπάτσους τα έχουμε", ακούγεται άλλη φωνή. "Θα τους γαμήσουμε" ακούγεται από αλλού. Πάω σιγά σιγά, με 5 χλμ/ώρα. Δε μας πείραξε κανείς. Καλά παιδιά...