Wednesday 4 April 2012

Καλά παιδιά...

Γύρω στις 22.30 με 22:45 στη Μητροπόλεως με το αυτοκίνητο. Η αστυνομία έχει κλεισει το δρόμο. Υπάρχει μποτιλιάρισμα. Σε κάποια στιγμή ένας οδηγός αγανακτεί και βγάζει τα οδοφράγματα των αστυνομικών. Αρχίζουμε και κινούμαστε. Όλοι στρίβουνε αριστερά στο τέλος της Μητροπόλεως εγώ πάω δεξιά (προς Ερμού). Με το που στρίβω Ερμού βλέπω καμιά 30αρια ΜΑΤατζήδες και καμιά 50αριά άτομα μπροστά τους. Προχωράω γύρω στα 100 μέτρα και αρχίζουν να πέφτουν οι πέτρες και τα θραύσματα μαρμάρων βροχή. Παγώνω. Τα ΜΑΤ αρχίζουν να οπισθοδρομούν ενώ το πλήθος αρχίζει να έρχεται προς τα πάνω (προς το αυτοκίνητό μου). Πρώτο αυτοκίνητο το δικό μου τώρα στα 200 μέτρα τα ΜΑΤ και στα 250 οι διαδηλωτές. Βγάζω αλάρμ, κάνω όπισθεν και αρχίζουν να κάνουν όπισθεν και οι άλλοι οδηγοί από πίσω μου. Αλλά δεν πάμε γρήγορα. Η γυναίκα μου έχει ταραχτεί δίπλα μου, είναι έτοιμη να βγει από το αυτοκίνητο και να αρχίσει να τρέχει προς τα στενά (πώς να τρέξεις με αυτή την τακούνα μωρό μου;). Εγώ σκέφτομαι ότι το αυτοκίνητο θα το κάνουν λαμπόγυαλο έτσι κι αλλιώς· να μείνω ή να φύγω; Σε κάποια στιγμή με πλησιάζει ένας ΜΑΤαζής (καλό παιδί φάνηκε) και μου λέει "προχώρα εσύ, δε θα σε πειράξουν". Εγώ έχω ενδοιασμούς, του λέω "θα κάνω πίσω δεν πάω μπροστά, θα φάω πέτρες". Πλησιάζει ένας άλλος νεαρός (ντυμένος με πολιτικά, πρέπει να ήταν ο συνοδηγός του πίσω αυτοκινήτου. Κι αυτός καλό παιδί.) το τζάμι από την πλευρά της γυναίκας μου και της λέει να προχωρήσω και ότι δε θα με πειράξουν. Προχωράω σιγά σιγά, και φωνάζει η γυναίκα μου στους διαδηλωτές "παιδιά να περάσουμε εμείς;". "Περάστε" απαντάνε. "Δεν τα έχουμε με εσάς, με τους μπάτσους τα έχουμε", ακούγεται άλλη φωνή. "Θα τους γαμήσουμε" ακούγεται από αλλού. Πάω σιγά σιγά, με 5 χλμ/ώρα. Δε μας πείραξε κανείς. Καλά παιδιά...