«Ντρέπομαι»

«Ντρέπεται» η καθαρίστρια που επί σειρά ετών δούλευε με πλαστό πτυχίο.

Δε ντρεπόταν που τόσα χρόνια έκλεβε τη θέση κάποιου που είχε και τα τυπικά προσόντα να εργαστεί.

Δε ντρεπόταν που τόσα χρόνια έκλεβε το ψωμί κάποιου άλλου.

Δε ντρεπόταν που τόσα χρόνια κάποιος άλλος πεινούσε για να μην πεινάει αυτή.

Το έκανε για τα παιδιά της, λες και οι άλλοι, που η θέση τους χάθηκε λόγω της πλαστογράφησης, δεν είχαν παιδιά.

Ντρέπεται. Μόνο που τώρα είναι πολύ αργά για ντροπές.

Επιστήμη

The Last Steps | A Really Great Big Story from Great Big Story on Vimeo.

Κάποιοι άνθρωποι καταφέρανε να πατήσουν στη Σελήνη πριν καμιά πενηνταριά χρόνια. Σε μία όμως απομακρυσμένη γωνιά του πλανήτη κάποιοι χιμπατζήδες ανακαλύψανε ότι όλα τα προβλήματά μας θα λυθούν αν σπάσουνε κάποια ακυρωτικά μηχανήματα του ηλεκτρικού.

Μια ζωή μαλάκες

«Έτσι οργανωμένο το εμπόριο των Αμπελακίων σημείωσε ταχύτατη πρόοδο κι' από όπου πέρασε άφησε ίχνη ζωντανεύοντας τις αγορές. Παρακολουθούσα την εξέλιξή του με ενδιαφέρον. Και με τη σκέψη ότι αυτό το εμπόριο θα μπορούσε να δώσει στα γαλλικά πρακτορεία της Θεσσαλονίκης μια νέα ώθηση, προσπάθησα με υπαινιγμούς και υποσχέσεις να κατευθύνω έναν κλάδο προς τη Μασσαλία. Απέτυχα όμως επειδή οι Έλληνες φοβήθηκαν μήπως αντιμετωπίσουν έναν επικίνδυνο γαλλικό ανταγωνισμό είτε γιατί προτιμούσαν τη γερμανική ευπιστία από τη μαρσεγιέζικη οξυδέρκεια.

Για πολλά χρόινια ευτυχισμένη αρμονία βασίλευε στην εταιρία. Όλα τα μέλη δούλευαν για το κοινό καλό. Οι διευθυντές ήταν αφιλοκερδείς, οι ανταποκριτές είχαν ζήλο, οι τεχνίτες ήταν φιλόπονοι. Η εργασία, καθώς ήταν κατανεμημένη ομοιόμορφα και ακριβοδίκαια ανάμεσα σε όλους τους τεχνίτες και σε όλα τα εργαστήρια, γινόταν με προσοχή και με ταχύτητα. Όλες οι φάμπρικες ευημερούσαν. Η εταιρία που μεγάλωνε μέρα με τη μέρα κυλούσε πάνω σε ένα τεράστιο κεφάλαιο. Οι αποστολές πολλαπλασιάζονταν γοργά και έδιναν κέρδος 60, 80 ακόμα και 100%. Όλες οι μετοχές δεκαπλασιάσθηκαν.

Αλλά αυτή η υπεραφθονία του πλούτου, που έδειχνε πως θα στέριωνε την εταιρία, έφερε κάποτε την αταξία και τη σύγχυση. Οι διευθυντές που έγιναν πάμπλουτοι άρχισαν να προβάλλουν αξιώσεις, και οι φτωχοί, αφού πλούτισαν, δεν υπάκουαν σε κανέναν. Οι τεχνίτες παρατούσαν τη σαϊταν για να πιάσουν την πέννα και προτιμούσαν να πουλάνε αντί να φάβουν τα νήματα. Όλοι ήθελαν να δίνουν διαταγές. Οι συνελεύσεις έγιναν ταραχώδεις. Κυριαρχούσαν οι τεχνίτες που είχαν την πλειοψηφία. Έτσι στάθηκε αδύνατο να επικρατήσει μια συνετή σκέψη. Έγιναν μπαϊράκια, καθένας υποστήριζε τις δικές του απόψεις που ήταν αδύνατον να συμφιλιωθούν. Ύστερα από αυτό το αλληλοφάγωμα που κράτησε είκοσι μήνες η εταιρία διασπάσθηκε με πάταγο. Και πριν από δύο χρόνια κατακερματίσθηκε σε τόσες μικρές εταιρίες όσες ήταν οι ενώσεις των εργατών. Η δυσπιστία, το πνεύμα του φθόνου, η επιθυμία να βλάψει ο ένας τον άλλον, όλα αυτά τα μικρά φιλοκατήγορα πάθη που συνθέτουν τον ελληνικό χαρακτήρα, άρχισαν να υπονομεύουν και τις καινούργιες εταιρείες και μπορεί κανείς να προβλέψει ότι η ύπαρξή τους θα είναι εφήμερη»

Σιμόπουλος, «Ξένοι ταξιδιώτες στην Ελλάδα» (εκδόσεις Πιρόγα), τόμος 2, σελίδα 713

Αληθινός διάλογος

Εχθές το πρωί, στο Αττικό Νοσοκομείο, Χαϊδάρι, στα επείγοντα (στη διαλογή ασθενών)

Ιατρός - «Ποιό είναι το πρόβλημα;»
Εγώ - «Εδώ και δύο εβδομάδες έχω χτυπήσει το πόδι μου, και από εχθές το μεσημέρι ο πόνος είναι αφόρητος.»
Ι - «Και τί θέλεις εδώ;»
Ε - «Ξύπνησα το πρωί, δεν είχα τί να κάνω, και λέω «Δεν πάω στο Αττικό να τους σπάσω τα αρχίδια;»»
Ι - .....
Ε - «Σε πληρώνω ρε φίλε και απαιτώ εξυπηρέτηση.»
Ι - «Ποιός σου είπε ότι με πληρώνεις;»
Ε - «Μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει σε πληρώνω από τους φόρους μου, και χωρίς να το θέλω μάλιστα.»
Ι - «Όρεξη που την έχεις πρωί πρωί.»
Ε - «Ναι, αλλά εσύ το άρχισες. Δώσε μου το παρεπεμπτικό να φύγω και να σας αφήσω να κωλοβαράτε εδώ μέσα.»

Αυτό είναι το κράτος απατεώνας. Σε υποχρεώνει να είσαι πελάτης του και σου παρέχει άθλιες υπηρεσίες. Πάντοτε ήμουνα υπέρμαχος των ιδιωτικών επιχειρήσεων, πάντοτε πίστευα ότι εκτός από κάποιες ελάχιστες δημόσιες υπηρεσίες (Αστυνομία, Δικαστήρια, Πυροσβεστική, και λίγες ακόμα) πρέπει να υπάρχουν και οι αντίστοιχες ιδιωτικές.

Να υπάρχει και το ΕΣΥ, να υπάρχουν και τα ΕΛΤΑ, να υπάρχει και η ΔΕΗ, και οι άλλες δημόσιες επιχειρήσεις. Αλλά να επιλέγει ο πολίτης αν θέλει να τις χρησιμοποιήσει. Αν επιλέξει να μην τις χρησιμοποιήσει τότε να αφαιρούνται οι αντίστοιχοι φόροι και να μπορεί ο φορολογούμενος να επιλέγει κάτι άλλο.

Δε θέλω π.χ. να χρησιμοποιώ το ΕΣΥ. Να υπάρχει στη φορολογική μου δήλωση ένα κουτάκι που να λέει «Θέλετε υπηρεσίες ΕΣΥ;» και να μπορώ να το επιλέξω. Αν δεν το επιλέξω τότε να μου αφαιρείται ο αντίστοιχος φόρος και με αυτά τα λεφτά να μπορώ να επιλέξω ιδιωτική ασφάλεια. Το σύστημα θα ενημερώνεται αυτομάτως ότι το ΑΜΚΑ μου δεν έχει πληρώσει για ΕΣΥ και αν πάω ποτέ στο ΕΣΥ να μη μου επιτρέψουν την περίθαλψη.

Απλά πράγματα.

Τα λευκά σκουπίδια

Το white trash της Ελλάδος βρίσκεται στην παιδική χαρά της γειτονιάς μου. Τους παρακολουθώ διακριτικώς, το πως συμπεριφέρονται, τι λένε, τι κάνουν. Τσιγάρο στο χέρι, αποτσίγαρο στο έδαφος, στα χαλίκια, ακριβώς εκεί που παίζουν τα παιδιά τους, τα δικά μου παιδιά. Μηδέν σεβασμό για τον εαυτό τους, μηδέν σεβασμό για τους άλλους, μηδέν σεβασμό και για τα παιδιά τους τα ίδια. Για τα παιδιά τους, που τα βγάζουν να παίξουν σε ένα περιβάλλον που το έχουν κάνει σκουπιδότοπο οι ίδιοι. Μηδέν σεβασμό για το περιβάλλον, έχει καταντήσει η χώρα ένα απέραντο σκουπιδαριό.

Έχει γεμίσει η παιδική χαρά γόπες, έχουν φτάσει να είναι πιο πολλές και από τα χαλίκια, και τα παιδιά μας παίζουν ανάμεσά τους, τις πιάνουν, τις βάζουν στο στόμα τους. Και τι ειρωνία, σε έναν χώρο 20μχ20μ υπάρχουν τρεις κάδοι απορριμάτων. Όχι ένας, τρεις. Πόσο δύσκολο είναι να σηκωθείς και να πετάξεις το αποτσίγαρο στον κάδο;

Βλέπω έναν πατέρα, καπνίζει, τελειώνει το τσιγάρο, σηκώνεται, πάει προς τον κάδο. Προς στιγμή πίστεψα ότι υπάρχει ελπίδα, αλλά φευ· φτάνει στα κάγκελα και πετάει τη γόπα έξω! Σωστός, το έκανες το καθήκον σου, δε βρώμισες την παιδική χαρά, βρώμισες το πεζοδρόμιο, μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος τώρα, είσαι διαφορετικός εσύ, έχεις παιδεία, δεν είσαι σαν τους άλλους, τους απαίδευτους.

Γονείς που ταϊζουν τα παιδιά τους και αφήνουν τα σκουπίδια στο παγκάκι, σακούλες, τενεκεδάκια, πλαστικά μπουκάλια, ό,τι μπορείς να φανταστείς. Και ο κάδος στο δύο μέτρα. Παιδιά που τρώνε παγωτό, κάτω το ξυλάκι, τρώνε πατατάκια, κάτω το σακουλάκι. Είπαμε, το παιδί και το σκυλί όπως τα μάθεις. Τα λευκά σκουπίδια του μέλλοντος είναι εδώ.

Τα λευκά σκουπίδια, που πιστεύουν ότι μας ψεκάζουν, ότι τα εμβόλια «προκαλούν αυτισμό», ότι ζούμε «στην κόλαση του νεοφιλελευθερισμού», ότι για όλα φταίνε «οι κακοί Εβραίοι», και ότι θα έλθει ο Σώρρας με τα 600 δις να μας σώσει.

Τα λευκά σκουπίδια, που βάζουνε στη Βουλή θιασώτες των μεγαλύτερων σφαγέων στην ιστορία της ανθρωπότητας, που τους φταίνε τα «βοθροκάναλα» και τρώνε αμάσητες όλες τις παρανοϊκές θεωρίες συνωμοσίας. Που δεν έχουν ανοίξει ποτέ βιβλίο στη ζωή τους.

Το είχε πει κάποτε ο μέγιστος των μεγίστων «Έκαστος τόπος έχει την πληγήν του: Η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τους Έλληνας». Πόσο επίκαιρος είναι, ακόμα και μετά από (σχεδόν) 150 χρόνια. Τα λευκά σκουπίδια είναι γύρω μας, και εμείς ζούμε ανάμεσά τους. Κρίμα μια τόσο όμορφη χώρα να κατοικείται από τόσους πολλούς μαλάκες.

Π.Φ.Α.

Κλειστά τα ATM και οι τράπεζες (άλλως τε τί να τα κάνουμε τα λεφτά και τις δουλειές, δεν τα θέλουμε, αξιοπρέπεια χρειαζόμαστε) εδώ και 3 μέρες, σήμερα ανοίξανε το απόγευμα, τα 60 ευρώ (να σου τύχει και κάτι έκτακτο να μην έχεις να πληρώσεις) που υποτίθεται ότι θα μπορούσαμε να σηκώσουμε γίνανε τελικώς 50 (δεν έχει 20άρικα βλέπεις), και εμείς στεκόμαστε στην ουρά μισή ώρα για να βγάλουμε 50 ευρώ, χρήματα τα οποία είναι απολύτως νόμιμα και για τα οποία έχουμε ιδρώσει, έχουμε φορολογηθεί και κάναμε οικονομίες για να τα μαζέψουμε. Αλλά δεν μπορούμε να τα πάρουμε, παρ' όλο που ο Τσίπρας μας διαβεβαίωσε ότι οι καταθέσεις μας είναι διασφαλισμένες (μα, αν είναι διασφαλισμένες Αλέξη μου γιατί έκλεισες τις τράπεζες; Ε; Γιατί;).

Ο Αλέξης, ο Αλέξης μας, που ψηφίστηκε από το Νεοέλληνα για να σκίσει μνημόνια, για να παίζει νταούλια (και να χορεύουν οι Ερυωπαίοι), για να καταργήσει ΕΝΦΙΑ και να εξαλείψει τη λιτότητα. Πέντε μήνες μετά κάνει ακριβώς το αντίθετο προτείνοντας μέτρα 8 δις που διατηρούν τον ΕΝΦΙΑ και τη λιτότητα και παρατείνουν τα μνημόνια. Και τώρα ζητάει από εμάς, το λαό, να παίζει τα νταούλια και να αναλάβει την ευθύνη (με δημοψήφισμα) κατάργησης της λιτότητας, του ΕΝΦΙΑ, και των μνημονίων. Ο λαός τον έβαλε εκεί για να παίρνει αποφάσεις και αυτός μετακυλάει το βάρος της ευθύνης στο λαό! Μα αν ήταν έτσι Αλέξη μου γιατί να σε ψηφίσει ο κόσμος, πουτάνα τα κάνουμε και μόνοι μας.

Το κλείσιμο των τραπεζών λοιπόν (για να επανέλθουμε στο αρχικό μας θέμα), το οποίο το αποφάσισε ο πρωθυπουργός, αλλά ρίχνει την ευθύνη στον Γιούνκερ, λέγοντας ότι αυτό που γίνεται παρεμποδίζει τη δημοκρατική έκφραση του ελληνικού λαού!! Ο ίδιος ο Τσίπρας δηλαδή που κλείνει τις τράπεζες με ΠΝΠ, λέει ότι το κλείσιμο των τραπεζών είναι αντιδημοκρατικό! Ο Αλέξης Τσίπρας που είχε αποκαλέσει πραξικόπημα το κλείσιμο της ΕΡΤ με ΠΝΠ, κυβερνάει πλέον όχι με μία αλλά με πολλαπλές ΠΝΠ, όπως για παράδειγμα και με την ΠΝΠ για την Ελληνική Βιομηχανία Ζαχάρεως. Αν είναι πραξικόπημα οι ΠΝΠ τότε εσύ Αλέξη τί είσαι, αν όχι δικτάτορας; Διότι μόνο οι δικτάτοτες κάνουν πραξικοπήματα.

Εν τω μεταξύ σε άλλο γνωστό ιστότοπο της επικαιρότητας κάποιοι καυλώνουν με την κατάρρευση του ευρώ· δεν τους είπε όμως κάποιος τους κακομοίρηδες ότι το ευρώ έχει κερδίσει 2% σε σχέση με το δολλάριο μόνο μέσα σε μια μέρα (29 Ιουνίου). Αλλά είναι ωραίο να βαυκαλίζεσαι και να νομίζεις ότι όλη η Ευρώπη σου παίρνει και πίπες, λες και είμαστε το κέντρο του κόσμου, σου δίνει μια επίπλαστη υπερηφάνεια ρε παιδί μου, του τύπου «όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες οι άλλοι ήταν ακόμα στα δένδρα». Είμαστε σαν μια γραία, τέως αριστοκράτισσα, που έχει πλέον ξεπέσει και χάσει όλη της την περιουσία και το κύρος της, αλλά πηγαίνει στα σπίτια των σημερινών ευπατρίδων, τους ζητιανεύει ένα κομμάτι ψωμί και δεν ξεχνάει να τους θυμίζει πως «όταν εγώ πήγαινα στους χορούς του βασιλέως εσείς μαζεύατε ακόμα ραδίκια».

Εκεί μας έχουν καταντήσει 40 χρόνια μεταπολίτευσης, ασυδοσίας, μιζών, βολέματος «δικών μας παιδιών», ρουσφετιών, παρανομιών, προκλητικών προνομίων σε διάφορες συντεχνίες, στους εφοπλιστές, στην Εκκλησία, στους εργατοπατέρες, στο δημόσιο τομέα... 40 χρόνια απάτες. Εκεί μας έχουν καταντήσει τα χρόνια διακυβέρνησης του ΠΑΝΔΟΚ, εκεί συνεχίζει να μας καταντάει ο ΣΥΡΙΖΑ.

(Π)ρώτη (Φ)ορά (Α)ριστερά λοιπόν , ή μήπως θα έπρεπε να πω Φασιστερά;

Η νοοτροπία του νεοέλληνα

- (Σηφουνάκης) Σου διόρισα τη γυναίκα σου, έτρεχα στον Παναγόπουλο ρε γελοίε.
- (Γαληνός) Και μπράβο σου λοιπόν.
- (Σηφουνάκης) Έπρεπε ρε να με βλέπεις και να σκύβεις.

Όλη η νοοτροπία του νεοέλληνα συνοψισμένη σε ένα βίντεο 2'. Κατάντια...

Κατάντια...

Ο Παυλόπουλος, ένας από τους πλέον αποτυχημένους πολιτικούς εν Ελλάδι, πρόεδρος της δημοκρατίας, και μάλιστα με τη σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ. Από τη συστημική ΝΔ το περίμενα, από τον «αντισυστημικό» ΣΥΡΙΖΑ όχι. Ήταν που θα έφερνε φρέσκιες ιδέες και νέο αέρα. Κατάντια... Τελικά αυτή η χώρα δε σώζεται με τίποτα.

Δεν μπορείς να τα βάλεις με ανθρώπους που έχουν Παιδεία

Διαβάζω στο twitter και σε άλλα κοινωνικά δίκτυα πόσο πολύ ο Βαρουφάκης «τάπωσε» τον Dijsselbloem. Ο Βαρουφάκης δεν είναι πλέον Βαρουφάκης αλλά Varoufuckis. Πόσο πιο «γαμάω» είναι αφού έχει πτυχίο οικονομικών και 28 ετών δίδασκε σε πανεπιστήμιο. Ο άλλος (δε λέμε το όνομά του) ένας απλός γεωπόνος είναι (λες και τα πτυχία κάνουν τον επαγγελματία, είχε άρα γε πτυχίο ο Γαληνός ή ο Θουκυδίδης ή ο Αριστοτέλης; Ή μήπως είχε πτυχίο ο Edison, ο Faraday ή ο Hemingway; Μήπως έχει ο Gates ή μήπως είχε ο Jobs; ), δεν μπορεί να είναι εξυπνότερος του Βαρουφάκη. V for Varoyfakis λοιπόν, οικονομική θέση στην πτήση στο Παρίσι (λες και έκανε την υπέρβαση, το αυτονόητο έκανε, απλώς η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν τόσο αποτυχημένη και ασύδοτη που ό,τι κάνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται εξωπραγματικό), πήραν τα @@ μας οι Ευρωπαίοι, πρώτη φορά αισθανόμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες. Επί τέλους, τους παίζουμε μπάλα στα ίσια, μας παίρνουν και πίπες τώρα οι εταίροι μας, όχι άλλο ραγιαδισμός, όχι άλλη οσφυοκαμψία, όχι άλλοι Σαμαροβενιζέλοι (λες και δεν τους ψηφίζανε αυτοί που τώρα τους κράζουνε), ανατέλει μια νέα ημέρα.

Ο νεοέλληνας μέσα σε επτά ημέρες έβγαλε όλη την καταπίεση των τελευταίων έξι ετών, όλη τη μιζέρια που ζούσε τόσα χρόνια (λες και δεν τους ψήφισε αυτούς που τον μιζεριάσανε). Είναι πολύ εύκολο να πάρουν τα μυαλά σου αέρα, να το παίξεις έξυπνος και τελικώς να την πατήσεις... Και δυστυχώς οδεύουμε προς την αποτυχία. Απλώς με την Τσίπρα θα πάμε μία και έξω, από καρδιά, ενώ με το ΠΑΝΔΟΚ αργοπεθαίναμε από καρκίνο.

Όποιος έχει ζήσει στο εξωτερικό γνωρίζει ότι οι Ευρωπαίοι είναι μετρημένοι σε αυτά που λένε, ήρεμοι, ολιγομίλητοι, αλλά θα στη φέρουν χωρίς πολλά φρου φρου και αρώματα. Αν δεν αλλάξουμε τακτική κάτι τέτοιο θα γίνει κι εδώ. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να φέρει την αλλαγή; Μπορεί να κάνει όσα υποσχέθηκε προεκλογικώς; Μακάρι, αλλά δε νομίζω, τουλάχιστον όχι αν συνεχίσει έτσι.

Άλλη μια πρωτοτυπία!

Μόλις προσπάθησα να πληρώσω τα τέλη κυκλοφορίας online και μου έβγαλε μήνυμα

Ανεπιτυχής συναλλαγή
Η συναλλαγή αυτή είναι διαθέσιμη καθημερινά από 7:00 πμ έως 11:00μμ.

Ακόμα και οι διακομιστές του υπουργείου λειτουργούνε συγκεκριμένες ώρες.

Άλλη μια παγκόσμια προτοτυπία της Ελλαδάρας μας.

Τραγικό

Ακόμα υπάρχουν άτομα που καπνίζουν στις αποβάθρες του ηλεκτρικού. Τραγικός ο σύγχρονος νεοέλληνας.

Το τερμάτισαν...

15 χρόνια από τη λειτουργία του μετρό και ο μαλάκας ο πίθηκος ο νεοέλληνας ακόμα δεν έμαθε ότι πρώτα βγαίνει ο κόσμος από το μετρό και μετά μπαίνουν οι υπόλοιποι μέσα. Κάποιοι το έχουν τερματίσει τελείως.

Πριν από 130 χρόνια... δεν έχει αλλάξει τίποτα.

(Απόσπασμα εφημερίδος «Εφημερίς» όταν κάποιος αμαξηλάτης τραυμάτισε τον Ροϊδη, το 1885. Τα πλάγια γράμματα δικά μου).

«    Χθες ο κ. Ροϊδης κατέκειτο επωδύνως αλγών και μη δυνάμενος να υποδεχθή ένεκα της καταστάσεώς του τούς πολυαρίθμους φίλους, οίτινες μετά συμπαθείας και ενδιαφέροντος πολλού επορεύοντο εις την κατοικίαν του δια να πληροφορηθώσι περί της καταστάσεώς του.
    Ο αμαξηλάτης συνελήφθη, ευχόμεθα δε να μη έχει πολλήν εκλογικήν ισχύν και να μη χαίρη ως εκ τούτου την ένθερμον προστασίαν τινός των ισχυρών πολιτευομένων, όπως τιμωρηθή, ως δει δια την πράξιν του.»

Το τραγικό σημειωματάριο του Ροϊδη, Κ.Γ.ΚΑΣΙΝΗΣ, Εκδόσεις Φιλιππότη, σελ. 16

Γέροντας Παστίτσιος

Καταδικάστηκε, διαβάζω, ο Φίλιππος Λοΐζος, γνωστός και ως «Γέροντας Παστίτσιος», για «καθύβριση θρησκεύματος».

Καμία έκπληξη δεν προκάλεσαν και πάλι τα δικαστήρια του Ιράν.

Μη, θα σε μαλώσω.

Περιμένοντας το οικογενειακό δείπνο πριν την αλλαγή του νέου έτους διαβάζω διάφορες ειδήσεις στον rss reader μου. Διαβάζω για την παράταση που δόθηκε για ακόμη μια φορά σε όσους δεν έχουν πληρώσει τα τέλη κυκλοφορίας, και αναρωτιέμαι αν τελικά αυτό το ρημαδοκράτος θα σοβαρέψει ποτέ. Είναι τόσο ανίκανο που δεν μπορεί ούτε μια προθεσμία να τηρήσει, είναι τόσο άχρηστο που δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα σωστά.

Σαν το γονέα και το παιδί, που βάζει όριο αλλά δεν το εφαρμόζει ποτέ. «Μη, θα σε μαλώσω» λέει στο παιδί, αλλά όταν το παιδί κάνει αταξία, αντί να το τιμωρήσει του ξαναλέει «Μη». Όρια που δεν τηρούνται, κράτος ανίκανο να τα επιβάλλει, πολίτες με φιλαυτία. Η συνταγή της σίγουρης αποτυχίας.

Καλή χρονιά να έχουμε, πρώτα με υγεία και μετά ας ελπίσουμε σε ένα ικανό κράτος.

Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα.

Διαβάζω τις δηλώσεις Βούλτεψη για τον Λιάπη. Ως μάθημα στο λαό και στο τι ψηφίζει χαρακτηρίζει η Βούλτεψη την υπόθεση Λιάπη. Αν το έλεγε οποιοσδήποτε άλλος πολιτικός μπορεί και να το έπαιρνα στα σοβαρά, αλλά να το λέει η Βούλτεψη, ε, αυτό με ξεπερνάει.

Πάλι οι μαλάκες δηλαδή...

Το άκουσα το πρωί στο ραδιόφωνο. Την επανασύνδεση του ρεύματος στα 10.000 ευπαθή νοικοκυριά λέει θα την πληρώσουν οι υπόλοιποι καταναλωτές. Θα επιβαρυνθούν με το ποσό των 50 ευρωλεπτών το χρόνο. Αν υπήρχε κράτος θα έπρεπε κανονικά η επανασύνδεση να γίνει δωρεάν. Αλλά όχι, γιατί να χάσει το κράτος χαράτσια και φόρους της πλάκας; Ξέρεις τί είναι 10.000 νοικουριά από χ κόστος επανσύνδεσης, είναι κάποιες χιλιάδες ευρώ (ίσως και εκατομμύρια). Θα γίνει επανασύνδεση κανονικά και πάλι οι μαλάκες πρέπει να πληρώσουν τα σπασμένα των υπολοίπων. Τη στιγμή μάλιστα που η ΝΔ έχει φεσώσει τη ΔΕΗ κάποιες χιλιάδες ευρώ. Λογικό μου ακούγεται.

Εξευτελισμός...

Διαβάζω για τις απεργίες των καθηγητών και των λειτουργικών υπαλλήλων στο ΕΜΠ και στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών· έχουν μπει αισίως στην ενδέκατη εβδομάδα.

Ξεφτίλα.
Ξεφτίλα για το κράτος που δεν μπορεί να βάλει μια τάξη.
Ξεφτίλα για τους γονείς και για τους φοιτητές που χάνουν χρόνο και χρήμα.
Ξεφτίλα για τον Έλληνα φορολογούμενο που πληρώνει Παιδεία και ως αντάλλαγμα παίρνει αέρα κοπανιστό.
Ξεφτίλα για τους θεσμούς του κράτους που δέκα νοματαίοι κλείνουν παρανόμως ένα δημόσιο κτίριο, και το κράτος μένει άπραγο.
Ξεφτίλα για τη Δημοκρατία.
Ξεφτίλα για την παιδεία του νεοέλληνα.
Ξεφτίλα που στην κουλτούρα του νεοέλληνα δεν έχει ριζωσει ακόμα το «αν δε μου αρέσει κάτι και δεν μπορώ να το αλλάξω, παραιτούμαι».
Ξεφτίλα για εμένα, που κατά πάσα πιθανότητα σε 20 χρόνια από τώρα δε θα έχω έναν αξιοπρεπή μισθό για να μπορέσω να στείλω τα παιδιά μου στο εξωτερικό για σπουδές.
Ξεφτίλα...

Άχθος αρούρης...

Γύρισα πριν λίγο από την παραλία και πραγματικά δεν μπορώ να διανοηθώ πόση μαλακία χωράει το κεφάλι μερικών. Έχεις το σταχτοδοχείο στα 10 εκατοστά, δίπλα ακριβώς από την ξαπλώστρα σου, αλλά εσύ προτιμάς να σβήσεις και να χώσεις το αποτσίγαρο στην άμμο. Ειλικρινά είσαι ό,τι χειρότερο υπάρχει αυτή τη στιγμή στον πλανήτη. Κάποιους σαν κι εσένα ο Όμηρος τους ονόμαζε άχθος αρούρης, δηλαδή βάρος στη Γη. Και αυτό ακριβώς είσαι, βάρος στη Γη, τίποτα άλλο. Και να πέθαινες ρε κακομοίρη δε θα μου καιγόταν καρφί. Αρκετά πια με τους μαλάκες σαν κι εσένα.

Can you put a price on human life?

Σαν σήμερα, τρία χρόνια πριν, τρεις (εν δυνάμει τέσσερις) άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους μέσα σε μία τράπεζα. Ήταν ένοχοι, εργάζονταν ενώ κάποιοι άλλοι απεργούσαν. Κάποιοι μαλάκες είχαν έτοιμη την ετυμηγορία: θάνατος. Τους κάψαν ζωντανούς. Αυτοί οι άνθρωποι δε δολοφονήθηκαν από χέρι «μπάτσου», από το κράτος, από την εξουσία, από την αστυνομία ή από το «σύστημα»· όχι, δολοφονήθηκαν από «επαναστάτες» (του κώλου, προσθέτω εγώ), από «αγωνιστές», από «αντιεξουσιαστές».

Σήμερα δε θα διαδηλώσει κανείς υπέρ των εκλιπόντων. Δε θα βγει κανείς στους δρόμους, δε θα σηκωθεί κανένα πανό, η αριστερά δε θα κάνει δηλώσεις. Δε θα τους γίνει μνεία. Είναι ήδη λησμονημένοι.

6 μήνες πριν τη δολοφονία των Ζούλια, Παπαθανασοπούλου και Τσάκαλη στη μαρφιν, ένας ανεγκέφαλος σκότωσε έναν 16χρονο. Κάηκε όλη η Αθήνα και συνεχίζει να καίγεται κάθε χρόνο εκείνη την ημέρα. Οι αριστεροί κάνουν συλλαλητήρια, οι αναρχοδενξερωκιεγώτι συναυλίες, οι μαθητές βγαίνουν στους δρόμους και οι κουκουλοφόροι συνεχίζουν να τα σπάνε. Τουλάχιστον ο αστυνομικός συλλήφθηκε, δικάστηκε και καταδικάστηκε. Όμως οι ανεγκέφαλοι με τις κουκούλες κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι και... ούτε γάτα ούτε ζημιά (αλλά είπαμε, αυτοί είναι αγωνιστές). Βλέπεις ο ένας ήταν το σύστημα και σκότωσε ένα αθώο παιδί ενώ οι κουκουλοφόροι ήταν οι μεσσίες μας και τα βάλανε με το σύστημα. Η ανθρώπινη ζωή έχει διαφορετική αξία αναλόγως με το τι πρεσβεύεις. Η βλακεία έχει φτάσει στον υπέρτατο βαθμό.