Showing posts with label Διάφορα. Show all posts
Showing posts with label Διάφορα. Show all posts

Wednesday, 16 September 2015

Η πίστη στην αθρωπότητα επανήλθε

Μαρούσι, εχθές, γύρω στις 6 το απόγευμα, έξω από τον ηλεκτρικό σταθμό. Επαίτης να κάθεται στο πεζούλι και να επαιτεί. Ευτραφής κυρία, ενδεδυμένη σαν παγώνι, περνάει από δίπλα του. Ξαφνικά ο ζητιάνος της φωνάζει

«Κυρία, κάτι σας έπεσε.»

Γυρίζει και βλέπει τον επαίτη να της δίνει ένα δεκάευρω! Το παίρνει έκπληκτη και ρίχνει ένα ευρώ στο κουρέλι μπροστά στα πόδια του ζήτουλα. Φεύγοντας της φωνάζει

«Να προσέχετε άλλη φορά που τα βάζετε τα λεφτά σας. Μπορεί να είμαι φτωχός αλλά είμαι τίμιος.»

 Η πίστη στην ανθρωπότητα αποκαταστάθηκε!

Wednesday, 28 January 2015

Μία φορά...

Μία φορά να μπω στο μετρό ή στον ηλεκτρικό και να μην έχει ζητιάνους, γίνεται; Μόνο μια φορά.

Thursday, 27 March 2014

Capital Punishment

Διαβάζω για τους γονείς που «έβρασαν» μέχρι θανάτου το τρίχρονο παιδάκι τους και σκέφτομαι ότι για κάτι τέτοια σκουπίδια θα έπρεπε να υπάρχει θανατική ποινή. Με συνοπτικές διαδικασίες.

Saturday, 8 June 2013

Τα όρια της Δημοκρατίας;

Ο Κασιδιάρης αρνείται το ολοκαύτωμα, Η Ρεπούση αναφέρεται στη σφαγή της Σμύρνης ως συνωστισμό, εμμέσως φαίνεται να αρνείται τη γενοκτονία των ποντίων, ο Νίκος Δήμου αρνείται τις αυτοκτονίες των Σουλιωτισσών στο Ζαλόγγο (μια πολύ εμπεριστατωμένη έρευνα για τις Σουλιώτισσες και τις αυτοκτονίες στο Ζάλογγο υπάρχει εδώ).

Μετά από κάθε τέτοια δήλωση βλέπω να γίνεται ένας ψιλοχαμός στα ΜΜΕ (και όχι μόνο). Και ρωτάω· ποιά είναι τα όρια της Δημοκρατίας; Μπορεί ο Κασιδιάρης ή η Ρεπούση να αρνηθούν γενοκτονίες και ολοκαυτώματα, αν φέρουν επαρκείς αποδείξεις; Ή πρέπει να τους ρίξουμε στο πυρ το εξώτερο μόνο και μόνο επειδή κάνουν δηλώσεις; Δικάζεται το φρόνημα ή η πράξη; Υπάρχουν γνώμες στο απυρόβλητο ή όλα κρίνονται κάτω από το βάρος των αποδείξεων;

Κατά τη γνώμη μου η Δημοκρατία σταματάει εκεί που αρχίζουν τα φυσικά δικαιώματα· της ζωής, της ελευθερίας και της ιδιοκτησίας. Όλα τα υπόλοιπα θα πρέπει να είναι απεριόριστα, θα πρέπει να υπάρχει απόλυτη ελευθερία διακίνησης γνωμών, αγαθών, ιδεών, συναλλαγών κλπ.

Saturday, 13 April 2013

Η «καταστολή» του indymedia

Έπεσε λέει το «επαναστατικό» και «αντιπληροφοριακό» indymedia, για καταστολή μιλάνε οι διαχειριστές, για αντιδημοκρατικότητα και χούντα το Κουτί της Πανδώρας! Το site που πληρώνουμε όλοι μας από την τσέπη μας (υπενθυμίζω ότι φιλοξενείται στους διακομιστές του ΕΜΠ) βίσκεται πλεόν υπό καταστολή, το έκλεισε ο Δένδιας.

Εδώ υπάρχει παρανόηση. Κατ' αρχάς ένα site που ζει με κρατικά λεφτά αλλά καταφέρεται εναντίον του κράτους δεν κάνει αντιπληροφόρηση και επανάσταση, αλλά λαϊκισμό. Για όσους δεν το πιάσατε το επαναλαμβάνω: ένας διαδικτυακός χώρος πληρώνεται από το ίδιο το κράτος για να βρίζει το κράτος. Στηρίζεται δηλαδή στις πλάτες του κράτους για να το καταλύσει. Εμείς αυτό στο χωριό μου το λέμε «κάνει τον πούστη με ξένο κώλο». Λυπάμαι που γίνομαι χυδαίος αλλά δε νομίζω άλλη έκφραση να συνοψίζει τόσο καλά την όλη φάση.

Δεύτερον, όταν (υποτίθεται ότι) κάνεις επανάσταση δεν κατηγορείς το αστικό κράτος για λογοκρισία αλλά δέχεσαι και τις συνέπειες των πράξεών σου. Και την καταστολή και τη λογοκρισία. Και αν είσαι πραγματικός επαναστάτης δέχεσαι ακόμα και φυλακίσεις και θάνατο. Επαναστάτες και αντισυστημικοί ήταν/είναι ο Μαντέλα, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Γκάντι, ο Κολοκοτρώνης και ο Καραϊσκάκης, ο Akbar Ganji, όχι οι διαχειριστές του indymedia.

Τρίτον, όσοι διαβάζουν το indymedia (όπως εγώ) καταλαβαίνουν ότι πρόκειται για άκρως φασιστικό site. Δεν έχει καμία απολύτως διαφορά από τον εθνικοσοσιαλισμό ή τον κομμουνισμό. Οι μεν εθνικοσοσιαλιστές θα σε στέλναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης για το χρώμα σου, οι δε κομμουνιστές στα γκούλαγκ για την τάξη σου. Οι του indymedia θα σε στέλναν στα αντίστοιχα κάτεργα απλώς επειδή είσαι καπιταλιστής ή φιλελεύθερος.

Τέταρτον, θεωρώ ατυχείς τις δηλώσεις περί αντιδημοκρατικότητας και χούντας του συντάκτη του Κουτιού της Πανδώρας. Χούντα, λογοκρισία ή αντιδημοκρατικότητα δεν υπάρχει όταν ένας και μόνο διαδικτυακός χώρος που προωθεί συγκεκριμένες ιδέες κλείνει. Αυτό δεν είναι λογοκρισία κύριοι. Λογοκρισία θα ήταν αν όλοι είχαμε δικαίωμα να διαδίδουμε τις ιδέες μας μέσω του ΕΜΠ και έκλεινε μόνο ένα site. Αν δηλαδή ο φορολογούμενος πλήρωνε να έχουμε όλοι site στο ΕΜΠ και έκλεινε μόνο το ένα λόγω ιδεολογίας, αυτό ναι, θα ήταν λογοκρισία, διότι έτσι προωθούνται ιδεολογίες σε βάρος άλλων. Αλλά το να νέμεται ένα site συγκεκριμένου χώρου και κατεύθυνσης τα ωφέλη που απορρέουν από τους Έλληνες φορολογούμενους και να κλείνει, αυτό δεν είναι λογοκρισία αγαπητοί μου. Υπάρχουν τόσοι άλλοι χώροι να προωθήσεις τις ιδέες σου γιατί δεν μεταφέρουν εκεί τη δράση τους οι κύριοι του indymedia; Γιατί πρέπει να τους πληρώνουμε όλοι μας; Αν είχε η ΧΑ ή το ΠΑΣΟΚ site στο ΕΜΠ δε θα ξεσηκωνόμασταν όλοι μας; Γιατί δε γίνεται το ίδιο με το indymedia;

Saturday, 6 April 2013

Κράνος και ζώνη ασφαλείας.

Διάβαζα τις προάλλες για τα κράνη και τις ζώνες ασφαλείας. Το ότι σώζουν ζωές και ότι πρέπει όλοι να τα φοράμε είναι το μόνο σίγουρο. Θέλω να σταθώ όμως στο λόγο που πρέπει να τα φοράμε, κάτι που σχεδόν κανείς δεν αναφέρει. Ο λόγος θα μου πείτε είναι για να σωθεί μια ανθρώπινη ζωή. Σωστό, αλλά για ποιό λόγο να σωθεί μια ανθρώπινη ζωή; Πέρα της ηθικής πλευράς του θέματος υπάρχει και μία άλλη πλευρά, η οικονομική. Και εξηγούμαι αρχίζοντας από την ηθική πλευρά.

Η ζωή είναι φυσικό δικαίωμα. Από τη στιγμή που γεννιέσαι έχεις δικαίωμα να ζήσεις και αυτό το δικαίωμα δεν μπορεί να το αφαιρέσει σχεδόν κανείς. Λέω σχεδόν διότι ο μόνος που θα έπρεπε να έχει αυτό το δικαίωμα είναι ο ίδιος ο εαυτός του. Γενικώς σε αυτό το θέμα είμαι αρκετά φιλελεύθερος, νομίζω ότι ο κάθε άνθρωπος θα πρέπει να επιλέγει το πώς και πότε θέλει να πεθάνει. Αν έχεις μία ανίατη ασθένεια ας πούμε, ή κάποιος τετραπληγικός στο κρεβάτι, θα πρέπει να επιλέγουν το θάνατό τους αν το θέλουν. Ή ας πάμε σε λιγότερο φανερά παραδείγματα, το να βάλεις ή όχι κράνος είναι δικαίωμά σου, από τη στιγμή που γνωρίζεις ότι υπάρχουν πιθανότητες να πεθάνεις σε περίπτωση σύγκρουσης. Όπως και με το τσιγάρο, είναι δικαίωμά σου να καπνίζεις γνωρίζοντας ότι οι πιθανότητες θανάτου είναι αυξημένες. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις αυτός που εν δυνάμει αφαιρεί τη ζωή του είναι ο ίδιος ο εαυτός του, είτε αμέσως (με το να ζητήσω να πεθάνω, σε περίπτωση π.χ. παραπληγίας) ή εμμέσως, με το να μη φοράω κράνος ή ζώνη.

Η οικονομική πλευρά του θέματος έγκειται στο ότι το ίδιο το κράτος βλέπει του πολίτες του ως οικονομικές μονάδες. Στην ουσία κάθε αφαίρεση ζωής μειώνει το ΑΕΠ της χώρας (αφού οι τεθνεώτες δεν εργάζονται και άρα δεν παράγουν) ήτοι το κράτος γίνεται φτωχότερο. Επίσης για κάθε περίθαλψη τραυματισμένου το κράτος δαπανά χρήματα άρα πάλι γίνεται φτωχότερο. Και στις δύο περιπτώσεις το κράτος προσπαθεί να μην έχει έλλειμμα γι' αυτό και έχει θεσπίσει αυστηρούς νόμους για τη ζώνη και το κράνος. Από ανθρωπιστική πλευρά δεν του καίγεται καρφί αν φοράς ζώνη ή όχι (γενικώς δεν το νοιάζει αν ζεις ή αν πέθανες, αν νοιαζόταν δε θα εξαθλίωνε τους πολίτες του). Από οικονομική πλευρά όμως δίνει ύψιστη σημασία. Στην ουσία το να φοράς κράνος ή ζώνη προστατεύει τους άλλους από το να βάλουν το χέρι στην τσέπη τους και να σε περιθάλψουν. Το λέω με ωμό τρόπο αλλά νομίζω πως είναι η πραγματικότητα.

Saturday, 30 April 2011

Είναι τρελλοί αυτοί του... ΠΟΥ.

Διαβάζω στη Ναυτεμπορική ότι ο Παπανδρέου θα πάρει βραβείο για τον περιορισμό του καπνίσματος(!!!) από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και αναρωτιέμαι σε ποιον κόσμο ζει ο ΠΟΥ.

Ρε παιδιά ειλικρινά δε γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν μπορώ να το διανοηθώ ότι κάποιος είναι τόσο μικρόνους και βραδύστροφος που θα έδινε τέτοιο βραβείο στον ΓΑΠ τη στιγμή που είναι γνωστό τις πάσι ότι ο αντικαπνιστικός νόμος στην Ελλάδα αξίζει λιγότερο και από χεσμένο κωλόχαρτο. Είναι αδιανόητο, είναι σαν να δίνεις βραβείο στον Χίτλερ για τη διάσωση των Εβραίων. Αντί να του επιβάλλουνε βαρύτατα πρόστιμα για τη μη-εφαρμογή του νόμου, αυτοί του δίνουνε και βραβείο (και μάλιστα με την υψηλότερη διάκριση). Απίστευτο.

Thursday, 10 February 2011

Γόπες στο πεζοδρόμιο, έξω από τις αφίξεις. Δρόμοι γεμάτοι λακούβες. Ταξί που η πίσω ζώνη δε λειτουργεί. Ταξιτζής να καπνίζει. Διπλοταρίφα. Αχχχ... καταλαβαίνεις ότι επέστρεψες...

Υγ. Γιατί η Guiness είναι πολύ καλύτερη στην Αγγλία από τις ιρλανδέζικες μπυραρίες στην Ελλάδα. Υποτίθεται ότι είναι εισαγόμενη και η γεύση της πρέπει να είναι η ίδια. Ακόμα και αυτό νοθεύετε ρε γαμώτο. Ακόμα και αυτό;

Friday, 10 September 2010

Περί ένδυσης

Ίσως πολλές φορές να επιλέγουμε το τι θα φορέσουμε από καινοτομία και από το τι θα πούνε οι άλλοι, όχι από χρησιμότητα ή ώφελος. Ας σκεφτούμε ότι το αντικείμενο της ένδυσης, πρωτίστως, είναι η διατήρηση της θερμότητας, και μετά, υπό αυτές τις κοινωνικές συνθήκες, να καλύψουμε τη γύμνια μας, και ας σκεφτούμε αν μπορούμε να επιτύχουμε πολλά χωρίς αρκετά ρούχα στο ενδυματολόγιό μας. Οι βασιλείς και οι βασίλισσες, που φοράνε ένα κουστούμι μόνο μία φορά, αν και αυτό έχει ραφτεί από έναν ράφτη για να τους αρμόζει, δεν μπορούνε να νιώσουνε την άνεση του να φοράς ένα ένδυμα που σου ταιριάζει. Δεν είναι καλύτεροι από ξύλινα αλογάκια που κρεμάς τα ρούχα σου. Κάθε μέρα τα ρούχα μας ταυτίζονται περισσότερο με τον εαυτό μας, παίρνουνε τον χαρακτήρα μας, μέχρι που διστάζουμε να τα βάλουμε στην άκρη χωρίς καθυστέρηση. Κανένας δεν έχει πέσει χαμηλότερα στην εκτίμησή μου με το να έχει μπαλωμένα ρούχα· παρά ταύτα είμαι σίγουρος ότι υπάρχει περισσότερο άγχος να έχουνε οι άνθρωποι μοντέρνα, ή τουλάχιστον καθαρά και αμπάλωτα ρούχα, παρά καθαρή συνείδηση. Ακόμα όμως και αν το σχισμένο ρούχο δεν έχει επιδιορθωθεί ίσως το χειρότερο ελάττωμα που φαίνεται να είναι η απερισκεψία. Πολλές φορές δοκιμάζω τους γνωστούς μου με τέτοιες δοκιμασίες: ποιός θα φορούσε μπαλωμένα ρούχα, ή δύο τρεις επιπλεόν ραφές, πάνω στο γόνατο; Πολλοί συμπεριφέρονται σαν να πιστεύουνε ότι καταστρέφεται το μέλλον τους αν το κάνουνε. Θα ήτανε ευκολότερο γι' αυτούς να κατεβούνε στην πόλη κουτσαίνοντας, με ένα χωλό πόδι, παρά με ένα σκισμένο παντελόνι. Αν ένα ατύχημα συμβεί στο πόδι κάποιου αυτό φτιάχνεται· αλλά αν ένα παρόμοιο ατύχημα συμβεί στα μπατζάκια του παντελονιού του δεν υπάρχει λύση· διότι συλλογίζεται όχι το τι είναι σεβαστό, αλλά το τι είναι αποδεκτό. Γνωρίζουμε λίγους καλούς ανθρώπους αλλά πολλά σπουδαία σακάκια και βράκες. Ντύσε ένα σκιάχτρο με την τελευταία λέξη της μόδας και μείνε δίπλα του με παλαιά ρούχα· ποιός δε θα χαιρετήσει το σκιάχτρο αντί για εσένα; Περνούσα από έναν καλαμποκώνα τις προάλες, δίπλα από ένα παλτό και καπέλο σε έναν πάσσαλο· αναγνώρισα τον ιδιοκτήτη της φάρμας. Ήτανε μόνο λίγο περισσότερο ηλιοκαμμένος από την τελευταία φορά που τον είδα. Άκουσα για έναν σκύλο που γαβγίζει σε κάθε ξένο που φοράει ρούχα και πλησιάζει την ιδιοκτησία του κυρίου του αλλά γαληνεύει πολύ εύκολα από έναν γυμνό κλέφτη. Είναι ενδιαφέρον να σκεφτούμε το πόσο θα διατηρούσανε την κοινωνική τους θέση οι άνθρωποι αν τους ξεγύμνωνες από τα ρούχα τους. Σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσες εσύ να πεις με σιγουριά ποιός ανήκει στις υψηλότερες τάξεις και ποιος όχι; Όταν η κυρία Φάιφερ, στα ταξίδια της γύρω από τον κόσμο, από Ανατολή προς Δύση, έφτασε στην Ασιατική Ρωσσία, είπε ότι αισθάνθηκε την ανάγκη να φορέσει κάτι άλλο από το ταξιδιωτικό της φόρεμα, όταν συναντούσε τις αρχές, διότι "τώρα ήτανε σε πολιτισμένη χώρα, όπου... οι άνθρωποι κρίνονται από τα ρούχα τους". Ακόμα και στις δημοκρατικές μας πόλεις της Νέας Αγγλίας η τυχαία κατοχή πλούτου, και η εκδήλωσή της σε ένδυση και ακολουθίες αρχόντων, δίνει στον νεόπλουτο σχεδόν παγκόσμιο σεβασμό.

Henry David Thoreau (1817 – 1862)
Walden - Economy

Wednesday, 18 August 2010

Στα όρνεα



Στην προχριστιανική Ελλάδα αφήνανε τους προδότες και τους μιαρούς άταφους, να τους φάνε τα σκουλήκια και τα όρνεα. Αν έχει το νεοελληνικό κράτος έστω και μια αμελητέα ποσότητα ελληνισμού μέσα του θα πρέπει να κάνει το ίδιο. Στα όρνεα λοιπόν.

Wednesday, 5 May 2010

Τρεις νεκροί....

Μπράβο μαλάκες. Τρεις νεκροί άνθρωποι (η μία από αυτούς έγκυος από ό,τι διαβάζω) ρε αλήτες, τίποτα δε σέβεστε; Τρεις μεροκαματιάρηδες υπάλληλοι, έτσι χτυπάτε το σύστημα ρε κουράδες; Δολοφονώντας αυτούς που εργάζονται για ένα κομμάτι ψωμί; Και μετά από αυτούς τί; Εμείς, οι μάνες μας, τα αδέλφια μας; Ποιος έχει σειρά στην τυφλή σας βία; Εσείς σκοτώσατε τη Δημοκρατία. Ούτε τα κόμματα, ούτε το ΔΝΤ, ούτε οι αβάσταχτοι φόροι. Εσείς ρε καθίκια. Για κάτι τέτοια καθάρματα σαν κι εσάς πρέπει να επαναφέρουνε τη θανατική ποινή. Ξεφτίλες.

Sunday, 18 April 2010

ΟΧΙ στα ΔΙΟΔΙΑ

Πέμπτη 1 Απριλίου 2010, στο δρόμο για το χωριό, διόδια της Μάλαγας (νομίζω) και το ΚΚΕ είχε καταλάβει τα διόδια και είχε ανοίξει τις μπάρες για ελεύθερη διακίνηση των πολιτών. Γουστάρω. Είναι η μοναδική φορά που κάποιος επίσημος φορέας κάνει κάτι για εμένα εμπράκτως και ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ. Δεν έχω ψηφίσει ποτέ ΚΚ (ούτε και κανένα από τα μεγάλα κόμματα) αλλά αυτή τους η κίνηση με άγγιξε. Μπράβο τους και πάλι μπράβο τους (αν και δε συμφωνώ με κάποιες από τις θέσεις που έχουνε στα φυλλάδια που μοιράζανε).

Στα επόμενα διόδια (Τραγάνας) υπήρξανε άτομα από το fthiotidaoxidiodia οι οποίοι είχανε ανοίξει και πάλι τα διόδια προς ελέυθερη διέλευση των πολιτών. Δε θα πω τι έλεγε η ανακοίνωση που μοιράσανε, ρίξτε μαι ματιά σοτν παραπάνω σύνδεσμο και θα βρείτε αρκετές πληροφορίες. ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ, ΕΤΣΙ ΠΑΙΔΙΑ ΓΕΡΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ.

Νομίζω ότι αξίζει όλοι να στηρίξουμε την προσπάθειά τους με κάθε τρόπο.

Και για να είμαι δίκαιος και αμερόληπτος πρέπει να αναφέρω ότι και στα επόμενα πάλι το ΚΚΕ τα είχε ανοίξει προς ελεύθερη διέλευση. Και πάλι συγχαρητήρια.

Sunday, 4 April 2010

Πάσχα των Ελλήνων

Μύθοι και ήθη. Στο βάθος - χάος. Κινούνται.
Συγκινούνται. Κάποτε θα πεθάνουν σαν
έκπληκτα βρέφη. Τώρα ψέλνουν.
Δεν πιστεύουν βέβαια στην
Ανάσταση. Πιστεύουν όμως φανατικά
στη μαγειρίτσα.

Νίκος Δήμου - Σάτιρες.

Thursday, 25 February 2010

Στιχομυθία

- Μπορώ να περάσω;
- Όχι.
- Γιατί;
- Απεργούμε.
- Εγώ όμως όχι.
- Δεν μπορείς να μπεις.
- Μα γιατί;
- Δεν μπαίνει κανένας.

Αυτός ήτανε ο διάλογος (πάνω κάτω) μεταξύ εμού και των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ (όλοι νεαροί), εχθές το πρωί έξω από τα γραφεία της εταιρίας που εργάζομαι. Είχανε κλείσει την είσοδο και δεν αφήνανε κανέναν να μπει, έπρεπε δηλαδή με το στανιό να απεργήσουμε κι εμείς. Για να είμαι ειλικρινής δε με χάλασε η απεργία τους, ίσα ίσα, πήγα για καφέ και το διασκέδασα (άλλη φορά να μου το λέτε για να κοιμηθώ καμιά ώρα παραπάνω). Αλλά ρε παιδιά, δεν είναι φασιστικό αυτό που κάνετε; Με το ζόρι να απεργήσουμε; Αν εσείς απεργούσατε και εγώ σας έβαζα με το ζόρι να εργαστείτε πώς θα σας φαινότανε; Δε θα με αποκαλούσατε φασιστή; Καταπιεστή; Δυνάστη; Εσείς νομίζετε ότι με αυτή σας την κίνηση είστε καλύτεροι;

Ο Νίτσε είχε πει κάποτε ότι στην προσπάθεια να πολεμήσεις το δράκο, πρόσεξε μη γίνεις και εσύ δράκος. Και δυστυχώς γίνατε δράκος, στην προσπάθειά σας να καταπολεμήσετε ένα κράτος-δυνάστη γίνατε και εσείς οι ίδιοι δυνάστες.

Μπορεί να έχετε χίλια δίκαια, δεν αντιλέγω. Αλλά αν το δούμε και αναλογικώς, εφτά στους δέκα από εσάς που διαμαρτυρόσασταν ψηφίσατε τα ίδια κόμματα που μας φέρανε σε αυτό το χάλι. Στην ουσία ξεσηκώνεστε εναντίον των ίδιων των εαυτών σας. Το έχετε καταλάβει αυτό; Ψηφίζετε μια κυβέρνηση και της δίνετε εντολή να νομοδοτήσει. Όταν το κάνει ξεσηκώνεστε και λέτε δε μας αρέσει. Πρέπει να είστε πολύ μαζόχες τελικά.

Αν αυτή είναι η νέα γενιά, η γενιά που θα φέρει την αλλαγή τότε ζήτω που καήκαμε... Ζήτω που καήκαμε.

Thursday, 29 October 2009

Εθνική βιβλιοθήκη

Πριν από λίγο γύρισα από την εθνική βιβλιοθήκη. Περίεργο συναίσθημα, είχα συνηθίσει στους εκατοντάδες η/υ της βρετανικής βιβλιοθήκης και μου έκανε περιέργεια που υπήρχανε ελάχιστοι... και τα κουτάκια στους τοίχους με τις καρτέλες... Έψαχνα ένα περιοδικό (Αρχαιολογία), τέυχος του 1985, δεν υπήρχε πουθενά. Κρίμα γιατί το ίδιο τεύχος το είχα βρει στη βρετανική βιβλιοθήκη, μου κάνει εντύπωση που το έχουνε οι Βρετανοί και όχι εμείς. Πετάχτηκα και μέχρι την αρχαιολογική εταιρία να ρωτήσω, ούτε κι εκεί υπήρχε. Μου είπανε να πάω να ρωτήσω στη βιβλιοθήκη της Βουλής. Θα πάω αύριο, για να δούμε θα το βρω;

Βγήκα στο μετρό του Αγίου Αντωνίου, είδα έναν δημοτικό αστυνομικό να φωνάζει και να τραβάει από το γιακά κάτι αλλοδαπούς μικροπωλητές, ήθελε να τους διώξει. Ήμουν, είμαι και θα είμαι πάντοτε υπέρ του κράτους και των νόμων του, μιας και αυτοί ψηφιστήκανε από τους συμπολίτες μου (ασχέτως αν διαφωνώ με πολλούς από αυτούς τους νόμους) αλλά δεν είναι μεταχείριση αυτή, θα μπορούσε να το κάνει με πολύ καλύτερο τρόπο και χωρίς να χειροδικήσει. Αναρωτιέμαι, έτσι θα φερότανε στον Κόκκαλη ή στον Βαρδινογιάννη αν παρανομούσανε; Την απάντηση τη γνωρίζουμε όλοι μας. Ένα μεγάλο Χ λοιπόν στον "αστυνομικό" που δείχνει τη μαγκιά του μόνο εκεί που τον παίρνει.

Thursday, 1 October 2009

Ντόρα Μπακογιάννη

Μου ήλθε πριν από λίγο ένα μηνυματάκι στο κινητό "Την Κυριακή ζητώ το σταυρό σου. Ξεκάθαρα. Ντόρα Μπακογιάννη. Α' Αθηνών <Από> Dorabak".

Κάτι άλλο θα πάρεις Ντόρα μου, κάτι άλλο, που οι κανόνες δεοντολογίας δε με αφήνουνε να αναφέρω :D :D :D

Monday, 24 August 2009

Ήγγικεν η ώρα

Την ώρα που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές θα είμαι στο αεροπλάνο και θα πετάω για Ελλάδα. Μετά από 13 έτη (μαζί με ένα διάλειμμα για να πάω στρατό και λίγο καιρό στην Αθήνα) ήγγικεν η ώρα της επιστροφής. Ποιός θα το περίμενε; Ήλθα στη Μεγάλη Βρετανία για σπουδές (3 έτη) και έμεινα 13! Στην αρχή δυσκολεύτηκα, αλλά προσαρμόστηκα γρήγορα. Σε αυτό έπαιξε ρόλο και η καλή παρέα. Και μετά τέλος, αυτό ήτανε. Ντρέπομαι που το λέω αλλά δε μου έλειψε (λείπει) καθόλου η Ελλάδα, οι αγενείς άνθρωποι, οι ωχαδελφιστές. Δε μου λείπουνε οι πυργκαϊες, οι βρώμικες ακτές, τα σταθμευμένα αυτοκίνητα πάνω στο πεζοδρόμιο. Δε μου λείπει η έλλειψη πρασίνου, ο καπνός στις καφετέριες και στα μπαράκια. Το μόνο που μου λείπει είναι η θάλασσα, αυτή η θάλασσα...

Επιστρέφω λοιπόν στην Ελλάδα, μονίμως αυτή τη φορά. Τα συναισθήματα είναι μπερδεμένα, η αλήθεια είναι ότι από τη μία θέλω μια αλλαγή αλλά περισσότερο θα προτιμούσα να μείνω εδώ. Το Λονδίνο νομίζω ότι είναι η πιο όμορφη πόλη του κόσμου, σε κάνει να νιώθεις άνθρωπος, σε εκτιμάει και σου δίνει τις ευκαιρίες να δείξεις ποιος είσαι.

Αναμνήσεις πολλές, έρωτες, χυλόπιττες, πίκρες, χαρές, εργασία, απολύσεις, κραιπάλες, μεθύσια, άλλοτε είχα λεφτά άλλοτε δεν είχα... Ήλθα εδώ το 1999 (μετά τις σπουδές μου στο Newcastle) για δουλειά και για ένα part-time master. Δύσκολη αρχή και πάλι. Άφηνα την (τότε) κοπέλα μου στο Newcastle, τους φίλους μου, το γνώριμο περιβάλλον. Αλλά προσαρμόστηκα πάλι γρήγορα. Έκανα γνωριμίες, άρχισα να βγαίνω πιο συχνά. Έζησα σε αρκετές περιοχές στο Λονδίνο, κάποιες καλές, κάποιες άσχημες, όλες όμως με τα δικά τους χαρακτηριστικά... Greenwich, Mile End, Belsize Park, New Cross (εδώ γνώρισα και τη σύζυγό μου), Enfield, West Hampstead, Bounds Green κάθε μία ξεχωριστή, βρώμικες, καθαρές, trendy, working classes...

Θα μου λείψουνε πολλά πράγματα από εδώ, το πράσινο, ο κόσμος, η μόδα τους, τα κλαμπάκια τους, η νοοτροπία τους, δε θα αναφερθώ σε όλα, θέλω πολλές σελίδες. Σίγουρα όμως δε θα μου λείψει ένα πράγμα: ο κάθε κακομοίρης Σομαλός, Γκανέζος, Κενυάτης, Βρετανός, Έλληνας, Κύπριος, Αλβανός κλπ που αμολάει δέκα παιδιά, δεν εργάζεται ποτέ του (μα ποτέ λέμε) και ζει από τα benefits + σπίτι + income support + ό,τι μπορεί να βάλει ο νους σου. Αυτή η χώρα ναι μεν πρωθεί την αξιοκρατεία και τον πλουτισμό, αλλά προωθεί και την τεμπελιά από την άλλη μεριά. Οξύμωρο, μόνο οι Βρετανοί θα μπορούσανε να το κάνουνε αυτό.

Φεύγω λοιπόν με εισιτήριο χωρίς επιστροφή, από την πόλη που αγάπησα... όχι απλώς αγάπησα, τη λάτρεψα (θα το έχετε καταλάβει όσοι διαβάζετε το ιστολόγίο μου), απ' το Λονδινάκι μου. Αυτή η πόλη έχει κάτι, κάτι τις, και σε κάνει να νιώθεις ζωντανός. Πιστεύω είναι οι άνθρωποι, εδώ πραγματικώς σκέφτονται και είναι πολύ μπροστά.

Υπόσχομαι όμως κάτι στον εαυτό μου. Σίγουρα θα ξαναεπιστρέψω, είτε σαν τουρίστας είτε ως μόνιμος κάτοικος. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Wednesday, 24 June 2009

Καλό και επίκαιρο

Μου ήλθε σήμερα με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και έχω λιώσει στο γέλιο

Tuesday, 31 March 2009

Η ώρα της Γης

Πέρασε λοιπόν και αυτό, κατευνάστηκε ο σάλος και οι εμβριθείς δηλώσεις και σκέφτηκα να κάνω μία καταχώρηση. Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να το κάνω εδώ και μέρες αλλά λόγω χρόνου (και βαρεμάρας) δεν το έκανα. Ο λόγος είναι ότι είδα σε πάμπολλα ιστολόγια ανθρώπους να καταφέρονται εναντίον της ώρας της Γης και σε πολλά από αυτά έκανα αρκετά σχόλια. Είδα ανθρώπους να μιλάνε υποτιμητικώς για όσους συμμετείχανε στην ώρα της Γης (να τους αποκαλούνε επαναστάτες του καναπέ), να μιλάνε για συνωμοσίες και τρομολαγνεία, για σενάρια ελέγχου συνειδήσεως, για αντι-ώρα της Γης (ανάψε τε όλα τα φώτα).

Για σταθείτε ρε παιδιά. Για μισό λεπτό. Όσοι δηλαδή συμφωνούμε με την ώρα της Γης είμαστε μαλάκες; Και μάλιστα από τον καναπέ; Και εσείς δηλαδή τί κάνετε που το μόνο που ξέρετε είναι να κατακρίνετε; Νομιζετε ότι παράγετε έργο; Ρε πάτε καλά; Άντε εγώ δεν κάνω επανάσταση, κάθομαι σε έναν καναπέ και ξύνω τα αρχίδια μου όλη μέρα, εσείς τί κάνετε δηλαδή; Επαναστάσεις κάνουνε οι Παλαιστίνιοι που σκοτώνονται καθημερινώς. Επανάσταση κάνουνε όσοι έχουνε αφήσει τις δουλειές τους και τρέχουνε στην Αιθιοπία και στο Σουδάν να βοηθήσουνε κόσμο, όσοι βάζουνε τον εαυτό τους εμπρός από άρματα μάχης και μπουλντόζες, όσοι τα παρατάνε όλα και αφιερώνονται κάπου, όσοι πεθαίνουνε της πείνας για να διεκδικήσουνε τα δικαιώματά τους. Αυτοί κάνουνε επανάσταση όχι εγώ κι εσείς που μιλάμε πίσω από την ασφάλεια του η/υ.

Τί νομίζετε ρε παιδιά ότι είναι η ώρα της Γης; Το να μη χρησιμοποιούμε ηλεκτρισμό; Το να μη χρησιμοποιούμε αυτοκίνητα ή τεχνολογία; Όχι βέβαια. Άλλως τε το λένε οι ίδιοι "asking households and businesses to turn off their non-essential lights and other electrical appliances for one hour to raise awareness towards the need to take action on climate change.". Αυτό ακριβώς είναι. Σου λένε να σβήσεις τα φώτα και τις ηλεκτρικές συσκευές που δε χρειάζεσαι και καίνε άδικα για να ενημερώσεις και να ευαισθητοποιήσεις κόσμο και κυβερνήσεις. Δε σημαίνει ότι πρέπει να μείνεις στο σκοτάδι, ούτε ότι πρέπει να βγάλεις το ψυγείο από την μπρίζα. Σου λένε να μην είσαι στο καθιστικό και να καίει το φως της κουζίνας άδικα. Σου λέει να μην ξυρίζεσαι και να τρέχει η βρύση άδικα. Σου λέει να μην παίρνεις το αυτοκίνητο για να πας μέχρι το περίπτερο. Σου λέει να βάλεις επί τέλους ένα γαμημένο φίλτρο στο κωλοεργοστάσιό σου γιατί έχεις μολύνει όλο τον πλανήτη. Σου λέει "κύριε πρωθυπουργέ κάνε κάτι γιατί τα παιδιά μας δε θα έχουνε νερό να πιούνε". Αυτό προσπαθεί να επιτύχει. Ούτε θέλει να μας γυρίσει στο μεσαίωνα ούτε να γίνουμε νεάντερταλ.

Αξιοπερίεργο επίσης είναι ότι όλοι όσοι υπερθεματίζουνε υπέρ μιας αντι-ώρα της Γης δεν προτείνουνε απολύτως τίποτα ως λύση. Εν τάξει, ας το δεχτώ ότι η ώρα της Γης είναι ανούσια, άχρηστη και ανώφελη. Τόσα γνωρίζουνε οι διοργανωτές, τόσα μπορούνε, τόσα πράττουνε. Μέχρι εκεί φτάνει το μυαλό τους, μέχρι εκεί μπορούνε να σκεφτούνε. Τί να κάνουμε; Εσείς ως πιο μυαλωμένοι τί προτείνε δηλαδή ρε παιδιά; Τί θα μπορούσε να γίνει για να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος και οι κυβερνήσεις; Προτείνετε λύσεις, όχι μόνο γκρίνια. Πείτε τι άλλο θα μπορούσε να γίνει. Δεν είδα κανέναν να προτείνει εναλλακτικές ενέργειες, παρά μόνο γκρίνια, διαμαρτυρίες και μιζέρια. Η ώρα της Γης εκείνο, η ώρα της Γης το τάδε, η ώρα της Γης το δείνα, από προτάσεις όμως τίποτα, μηδέν, nada, nothing, zilch, zero. Το απόλυτο κενό.

Αμ το άλλο. Οι ιδρυτές (προ πενηνταετίας) λέει της WWF ήτανε υπέρ της ευγονικής, της μείωσης του πληθυσμού και μπλεγμένοι με διάφορες λέσχες τραπεζιτών κλπ. Έστω ότι αληθεύει (και δεν έχω λόγο να το αμφισβητήσω μιας και βαριέμαι να το ψάξω), και τί με αυτό; Επειδή δηλαδή ο παππούς ήτανε απατεώνας σημαίνει ότι και το εγγόνι θα είναι απατεώνας; Και από πότε δικάζεται το φρόνημα και δεν το ξέρω; Είχα την εντύπωση ότι δικάζονται οι πράξεις και όχι το φρόνημα, αν δικαζότανε το φρόνημα τότε κάθε φορά που λέμε "θα σε καθαρίσω", "θα τον σκοτώσω", "θα τον κάνω τούμπανο στο ξύλο" θα έπρεπε να δικαζόμασταν και να καταδικαζόμασταν. Μην τρελλαίνεστε ρε παιδιά. Εν τάξει μπορεί οι ιδρυτές να ήτανε υπέρ της μείωσης του πληθυσμού της Γης κλπ, κλπ, κλπ. Αλλά είχανε περιβαλλοντικές ευαισθησίες και μια ιδέα για την καλυτέρευση του περιβάλλοντος, γι' αυτό και μιλούσανε για μείωση του πληθυσμού, καταλάβανε ότι ο άνθρωπος συμπεριφέρεται σαν καρκινικό κύτταρο πάνω στον πλανήτη και το περιβάλλον του. Αναπαράγεται με ραγδαίους ρυθμούς, καταστρέφει όλους τους φυσικούς πόρους του πλανήτη και θα αυτοκαταστραφεί στο τέλος μαζί του. Όπως και ο καρκίνος αναπαράγεται στο ανθρώπινο σώμα, καταστρέφει τα υγιή κυτταρα, και στο τέλος καταστρέφεται και αυτός μαζί με τον ξενιστή.

Αυτά σκεφτήκανε τότε, αυτά λέγανε. Εμείς ως πιο λογικοί ας αποβάλλουμε την πληθυσμιακή μείωση και ας κρατήσουμε τα θετικά των λόγων τους. Ας κρατήσουμε τις περιβαλλοντικές τους ιδέες οι οποίες προέρχονται από μορφωμένους ανθρώπους (μπορεί να υπάρχει διαφωνία με αυτά που λέγανε, δε σημαίνει όμως ότι δεν ήτανε μορφωμένοι). Και από ποιόν άλλως τε να προέρχονται; Από τον μεροκαματιάρη που δουλεύει όλη μέρα για ένα πιάτο φαϊ; Από τον καταπονεμένο του καθημερινού κάματου; Όχι βέβαια. Θα προέλθει από ανθρώπους που έχουνε μια άλφα μόρφωση, είναι χορτάτοι, ζούνε με ανέσεις και έχουνε χρόνο να σκεφτούνε. Και ας έχουνε ενενηνταεννέα στα εκατό αρνητικά, το ένα θετικό που θα έχουνε ίσως αξίζει τον κόπο να το ακολουθήσουμε. Δε σημαίνει ότι πρέπει κατ' ανάγκη να το απορρίψουμε λόγω των προηγούμενων αρνητικών.

Και το άλλο με τις θεωρίες συνωμοσίας, τί ήτανε αυτό; Αν κλείσεις τα φώτα λένε θα μπορούνε να σε εντοπίσουνε οι κυβερνήσεις(!) και να καταλάβουνε ότι ακολουθείς εντολές ευκόλως, άρα είσαι πειθήνιος και ευπειθής, ήτοι εύκολο θύμα. Ή ότι η ώρα της Γης είναι ένα παγκόσμιο σχέδιο για να μας χειραγωγήσουνε και να μας βάλουνε στο τριπάκι της παγκοσμιοποίησης/μιας νέας θρησκείας/τάξης πραγμάτων κλπ. Ωραία όλα αυτά ρε παιδιά και έστω ότι είναι έτσι, αλλά πού είναι οι αποδείξεις; Είναι σαν να λέω εγώ "σε έναν πλανήτη δύο έτη φωτός από εδώ υπάρχουνε μικρά πράσινα ανθρωπάκια". Και τρέχα γύρευε τώρα εσύ να βρεις αποδείξεις. Μη μας πιάνει πανικός. Υπάρχουνε άλλοι τρόποι για μια νέα τάξη πραγμάτων· πολυεθνικές εταιρίες, συνεχείς μεταναστεύσεις ανθρώπων, μετακίνηση κεφαλαίων, παγκόσμιες τράπεζες, ενεργειακές κρίσεις, πόλεμοι κλπ. Η ώρα της Γης, αν όντως είναι σημάδι χειραγώγησης, δε φτουράει μία μπροστά τους.