Εγχειρίδιο οδηγιών για τη ζωή

Carmina Burana @ O2

Πρέπει να ήτανε πριν 18-20 έτη, όταν πρωτάκουσα το Morbid Visions των Sepultura. Εντύπωση μου είχε κάνει τότε μία εισαγωγή κλασσικής μουσικής που ακουγότανε πολύ πρωτόγνωρη στα αυτιά μου, αφού αυτό που περίμενα να ακούσω δεν είχε καμιά σχέση με αυτό που άκουγα. Αν πάση περιπτώση μετά από αρκετό ψάξιμο (τότε δυστυχώς δεν είχαμε το διαδίκτυο σε κάθε σπίτι) έμαθα ότι ήτανε ήτανε το O Fortuna, το πρώτο μέρος της μελοποιημένης συμφωνίας Carmina Burana του Orff. Το περασμένο Σάββατο είχα την τύχη να δω ζωντανά την εκτέλεση της Carmina Burana, μαζί με θεατρικά σκηνικά, στο London O2 (πρώην Millennium Dome).

Η όλη παρουσίαση ήτανε καταπληκτική. Με πάνω από 300 χορευτές, ηθοποιούς, τραγουδιστές και με τη Royal Philharmonic Orchestra και Brighton Festival Chorus and Youth Choir, για μία ώρα περίπου (συν άλλα 40 λεπτά με κάποια κομμάτια του Verdi) μείναμε καθηλωμένοι. Καταπληκτική μεσαιωνική ατμόσφαιρα, μοναχούς που κρατούσανε δάδες, μαγευτικές χορωδίες, γλυκά όργανα, σοπράνους, βαρύτονους και η ιστορία των 24 ποιημάτων να ξετυλίγεται στα μάτια μας (και στα αυτιά μας). Με Μπαροκικές και Αναγεννησιακές μελωδίες, με κουστούμια που θυμίζανε σχέδια του Dave Patchett (και εξώφυλλα των Cathedral) και την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, με έναν τετραόροφο πύργο, ξιφομαχίες, ιππομαχίες, λουόμενες παρθένες, ιπποσύνες και δονκιχωτικά ιδανικά η παράσταση ήτανε μια ωδή στη θεά Τύχη.

Μετά από αυτό ένα είναι σίγουρο, ότι δε θα ξαναχάσω παρόμοιες παραστάσεις.

Λέτε;

Greece has always been treated as a peripheral eurozone member, not only in geography. Even before last year’s civil unrest, its bonds traded at a significantly higher yield than those of Germany – showing a higher perceived default risk.
...
If the eurozone could find a way to deal with a default, that might confirm the euro’s status as the world’s next reserve currency.
ft.com

The euro pulled back from early gains on Wednesday amid heightened concerns over the fiscal position of economies on the periphery of the eurozone.

Rating agency Standard & Poor’s downgraded Greece’s sovereign debt, citing eroding competitiveness and a rising fiscal deficit.
ft.com

Five-year CDS rose in 242.5 basis points from 241.5 basis points on Friday. This practically means that in order to secure a 10-million euro Greek government bond against a possible payment default of the Greek Government, one should have to pay a 242.500 euro premium. This cost reached 250.000 euro last week, with the episodes and vandalisms in Greece. Greek 10-year yield reached 5.38% compared to 3.18% of the German counterpart.
capital.gr

Για να δούμε και κάτι άλλο. Σύμφωνα με αυτό το διάγραμμα (δολλάριο/ευρώ ισοτιμία) το ευρώ άρχισε να παίρνει τα πάνω του από την πρώτη Δεκεμβρίου του 2008. Έπιασε τη μεγαλύτερη αύξηση στις 17 Δεκεμβρίου (1,44), λίγο πριν τελειώσουνε οι ταραχές στην Ελλάδα. Από εκεί και πέρα άρχισε να πέφτει συνεχώς και τώρα είναι στο 1,32 (έχασε δηλαδή ήδη 12 ευρωλεπτά).

Για να δούμε μερικές λεπτομέρειες.

α) Έχουμε το μεγαλύτερο spread των bonds στην ευρωζώνη, που σημαίνει ότι είμαστε η πιο ασταθής οικονομία (και το μεγαλύτερο ρίσκο).
β) Το ευρώ άρχισε να αποδυναμώνεται (σε σχέση με το δολλάριο) κατά τη διάρκεια των επεισοδίων στην Ελλάδα.
γ) Το spread αυξήθηκε επίσης κατά τη διάρκεια των επεισοδίων στην Ελλάδα.
δ) Αν η ευρωζώνη μπορέσει και βρει έναν τρόπο να μη χρεωκοπήσει η Ελλάδα τότε το ευρώ θα γίνει το παγκόσμιο οικονομικό νόμισμα.

Λέτε οι Αμερικανοί να βρήκανε την Ελλάδα την κερκόπορτα της Ευρώπης ώστε να μη χάσει το δολλάριο την παγκόσμια κυριαρχία του; Λέτε τα επεισόδια να είναι ένας τρόπος να πέσει το ευρώ σε σχέση με το δολλάριο, με το να χτυπηθεί η πιο ασταθής οικονομία της ευρωζώνης; Λέτε οι κουκουλοφόροι, που ενώ λένε ότι πολεμάνε τον καπιταλισμό, τελικώς να τον ενισχύουνε;

Γνωρίζουμε όλοι τι σημαίνει παγκόσμιο νόμισμα. Η χώρα που το εκδίδει δε χρειάζεται να παράγει αγαθά, παρά μόνο να τυπώνει χαρτονομίσματα. Ό,τι ακριβώς γίνεται και τώρα με τις ΗΠΑ.

Η ανομία είναι το μείζον πρόβλημα

Πολλά καταμαρτυρούνται στην Ελληνική Αστυνομία εδώ και ένα μήνα, μερικά δικαιολογημένα, άλλα αδικαιολόγητα. Το δυσκολότερο πράγμα σε περίοδο κρίσης είναι να κρατήσει κανείς τη ματιά του καθαρή. Να επιτρέψει στην εμπειρική πραγματικότητα να τον αγγίξει χωρίς να προσφύγει σε προκατασκευασμένα ιδεοληπτικά σχήματα κατανόησης. Δυστυχώς πολλοί δεν το καταφέρνουν. Μερικοί βλέπουν τα όποια απαράδεκτα κρούσματα αστυνομικής βίας και τα εντάσσουν στην εμφυλιοπολεμικής καταβολής αφήγηση περί κρατικής καταστολής, λες και η Ελλάδα παρέμεινε στη δεκαετία του 1950. Άλλοι βλέπουν το παθιασμένο ποτάμι νέων να ξεχύνεται στους δρόμους, διαμαρτυρόμενο για τον παντελώς αναίτιο φόνο του εφήβου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από αστυνομικό, και επικεντρώνονται στις βίαιες υπερβολές του, χωρίς να θέλουν να ακούσουν την έστω συγκεχυμένη κραυγή αγωνίας που εκφράζει η νεανική οργή και οι ποικιλοτρόπως βίαιες εκδηλώσεις της. Οι μεν βλέπουν μόνο τις σπασμένες βιτρίνες, οι δε νομίζουν ότι αντιπαρατίθενται στο αστυνομικό κράτος του Μανιαδάκη και του Ιωαννίδη.

Όποιος επιμένει στη γνωσιολογική σημασία της εμπειρικής πραγματικότητας, όποιος θέλει να βλέπει την ιδιαιτερότητα των κοινωνικών συμβάντων αποφεύγοντας τους ιδεοληπτικούς νάρθηκες, αντιλαμβάνεται ότι το κυρίαρχο πρόβλημα της χώρας σήμερα, στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, δεν είναι η κρατική καταστολή, ούτε το αστυνομικό κράτος, αλλά τα ακριβώς αντίθετά τους: η διάλυση του κράτους, η διάχυση της ανομίας σε όλη την κοινωνία, η αυξανόμενη ανυποληψία της Αστυνομίας, η γενικευμένη ατιμωρησία. Δυστυχώς δεν είδα πολλούς να διαμαρτύρονται γι αυτά.

Όταν ο νεανίζων ασπρομάλλης συνθέτης λαϊκοπόπ μουσικής, συνοδευόμενος από φίλη του, αγνώστων προσόντων πλην της τηλεοπτικής φήμης της, αρνείται να σταματήσει το πολυτελές τζιπ του σε σχετικό νεύμα της αστυνομίας για έλεγχο και βρίζει τους αστυνομικούς, είναι απλώς θλιβερό. Υπάρχουν, δυστυχώς, και τέτοιο άνθρωποι! Όταν όμως ο ψωνισμένος συνθέτης αρνείται τον έλεγχο και ισχυρίζεται ότι το αυτοκίνητο του παρέχει «άσυλο», τότε το πράγμα σοβαρεύει. Κι όταν δε ο δικηγόρος του, αντί να ζητήσει συγγνώμη για λογαριασμό του πελάτη του, επέκρινε τους αστυνομικούς που έκαναν τη δουλειά τους, υποδεικνύοντας στην αστυνομία, με απίστευτο θράσος, ότι «θα πρέπει να υπάρχει σεβασμός προς τον πολίτη», τότε καταλαβαίνουμε ότι η «επώνυμη» ελίτ θεωρεί τον εαυτό της πάνω από το νόμο.

Δεν είναι όμως μόνο η επώνυμη ελίτ που νοιώθει άβολα όταν την ακουμπά ο νόμος. Το ίδιο άβολα νοιώθει και η ανώνυμη μάζα. Εθισμένη στη μικροπαρανομία, μαθημένη να αναζητά συχνά παράτυπους και παράνομους διεξόδους στα «λαϊκά» αιτήματά της, θεωρεί το κράτος δικαίου πολυτέλεια (εκτός φυσικά κι αν το κράτος αυτό κληθεί να προστατεύσει τα δικά της συμφέροντα). Τι ανέκραξαν οι αγριεμένοι οπαδοί του πρώην υπουργού κ.Κεφαλογιάννη στο δικαστήριο του Ρεθύμνου πρόσφατα, όταν είδαν τον προστάτη τους να καταδικάζεται τελεσίδικα για υπόθαλψη χασισοκαλλιεργητή; «Εσένα δεν μπορεί να σε δικάσει η Δικαιοσύνη, μόνο το Ρέθυμνο μπορεί να σε δικάσει» («Καθημερινή», 4/1/2009)! Οι θεσμοί του κράτους δικαίου είναι πολύ μικροί για να δικάσουν τους λαοπρόβλητους κοτζαμπάσηδες. Μόνο ο «λαός» ξέρει να απονέμει δικαιοσύνη…

Αν νομίζετε ότι το δείγμα μου είναι περιορισμένο, ξανασκεφτείτε το. Τα ειδοποιητήρια του υπουργείου Οικονομικών προς 12000 πυρόπληκτους της Πελοποννήσου και της Εύβοιας να καταθέσουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά για τα επιδόματα που έλαβαν μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007, ειδάλλως θα πρέπει να επιστρέψουν τα επιδόματα, συνάντησε καθολική αντίδραση όχι μόνο από τους θιγόμενους, αλλά κι από τοπικούς ηγέτες. «[Είμαστε] κατηγορηματικά αντίθετοι», δήλωσε ο νομάρχης Ηλείας κ.Καφύρας. «Δεν πρέπει να παρθεί πίσω το έκτακτο επίδομα από κανένα Ηλείο, ασχέτως υπερβολών και λαθών […]» («Καθημερινή», 23/10/2008). Το ενδιαφέρον εδώ δεν είναι ότι το πιθανό γεγονός ότι εισπράχθηκαν βοηθήματα δύο και τρεις φορές από το ίδιο άτομο ή την ίδια οικογένεια ουδόλως απασχολεί τον αξιότιμο νομάρχη. Το ανατριχιαστικά ενδιαφέρον είναι ότι κάποιος που ασκεί έννομη εξουσία υπερασπίζεται δημοσίως την παρανομία!

Θα μπορούσα να συνεχίσω με πολλά άλλα παραδείγματα - όπως τον πρόσφατο προπηλακισμό αστυνομικών (τρεις τραυματίες και τρία σπασμένα περιπολικά) από κατοίκους των Ζωνιανών, όταν η αστυνομία επεδίωξε να συλλάβει έναν κάτοικο του διεθνώς διακεκριμένου για την ποιότητα της καννάβεως χωριού, ως ύποπτο για ανθρωποκτονία συγχωριανού του – αλλά θα γίνω κουραστικός. Αυτό που βιώνουμε όλοι όσοι δεν έχουμε τα μάτια κλειστά και δεν έχουμε κυριευθεί από ιδεοληπτικές κρίσεις, είναι η διευρυνόμενη ανομία και η εκλογίκευσή της, η προσπάθεια όχι μόνο για την περιθωριοποίηση αλλά και για την απονομιμοποίηση της Αστυνομίας και της Δικαιοσύνης.

Όσα στραβά κι αν έχουν οι θεσμοί προστασίας της έννομης τάξης (και σίγουρα έχουν πολλά – πρόσφατα είδαμε τις συλλήψεις επί το πλείστον αθώων πολιτών από την Αστυνομία μετά το πέρας διαδήλωσης), είναι οι μόνοι που έχουμε σε μια δημοκρατία. Ο δικαιολογημένος θυμός που νοιώθουν όσοι φωνάζουν «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» δεν θάπρεπε να τους κάνει να ξεχνάνε ότι χωρίς τους «μπάτσους» δεν υπάρχει κράτος δικαίου. Χωρίς τους τρεις αστυνομικούς που είχαν το αξιοζήλευτο θάρρος να καταθέσουν ως μάρτυρες κατηγορίας, ο κ.Κεφαλογιάννης θα μας κοίταζε ακόμη αφ΄ υψηλού περιαυτολογώντας για την «πεντηκονταετή προσφορά» του. Χωρίς μια αποτελεσματική και αξιέμπιστη Αστυνομία κυριαρχεί η άλογη και ουδαμού υπόλογη θέληση του ισχυρότερου. Η απαξίωση του κράτους των «μπάτσων» οδηγεί σταθερά στο κράτος των «Ζωνιανών». Μερικοί «μπάτσοι» ενίοτε είναι «γουρούνια», ενώ άλλοι, πολύ πιο σπάνια, γίνονται «δολοφόνοι», αλλά δείξτε μου εσείς μια επαγγελματική κατηγορία που δεν έχει αντίστοιχα κακές πρακτικές. Θα φωνάζαμε ποτέ «γιατροί, γουρούνια, δολοφόνοι» εξαιτίας θανατηφόρων ιατρικών λαθών; Τα πραγματικά ερωτήματα είναι: πως θα δημιουργήσουμε αποτελεσματικούς και υπόλογους διωκτικούς μηχανισμούς με υψηλό επαγγελματισμό; Και πως οι διωκτικοί μηχανισμοί θα κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών;

Του Χαρίδημου Τσούκα.

Ρεζίλια

Δεν ενδιαφέρεται για τις Ολυμπιακές Αερογραμμές
η Qatar Airways

Η Qatar Αirways, διά του εκτελεστικού αντιπροέδρου της Αλί αλ Ράις, ανακοίνωσε χτες, Δευτέρα, ότι δεν κατέθεσε προσφορά για τις Ολυμπιακές Αερογραμμές.

«Ποτέ δεν καταθέσαμε προσφορά», δήλωσε από το Ντουμπάι ο κ. Ράις επισημαίνοντας ότι η εταιρεία του Κατάρ «ουδέποτε ενδιαφέρθηκε για την απόκτηση άλλης αεροπορικής εταιρείας ή άλλων εταιρικών σχημάτων».

Όπως σημειώνει η εφημερίδα Τα Νέα, ο εκπρόσωπος της αεροπορικής εταιρίας υποβάθμισε εντελώς την όλη υπόθεση, σημειώνοντας πως η προσφορά έφτασε στην εταιρεία από την ελληνική κυβέρνηση, χωρίς η Qatar να έχει εκδηλώσει προηγουμένως κάποιο ειδικό ενδιαφέρον.

Η δήλωση αυτή του εκπροσώπου της Qatar προκάλεσε αναστάτωση στο κυβερνητικό επιτελείο. Ο πρώην υπουργός Μεταφορών Κ.Χατζηδάκης, που χειρίστηκε τις πρώτες δύο φάσεις του διαγωνισμού για την Ολυμπιακή, από τις Βρυξέλλες όπου βρισκόταν, ανέφερε μέσω κύκλων του ότι ο διαγωνισμός εξελίσσεται με συμβούλους αποκρατικοποίησης εγνωσμένου κύρους (Lazard, Εθνική Τράπεζα, Εμπορική Τράπεζα, Αlpha Βank) που δεν αμφισβητούνται, ούτε υπάρχει κανείς που να θεωρεί ότι θα έδιναν στη δημοσιότητα μια λίστα ενδιαφερόμενων που δεν θα ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα.

Εκπρόσωποι της Qatar στην Ελλάδα απαντώντας στα σχόλια αυτά ανέφεραν ότι «η απλή παραλαβή του ενημερωτικού φακέλου για την πώληση της Ολυμπιακής δεν συνιστά ενδιαφέρον», προσθέτοντας πως η εταιρεία του Κατάρ πέραν της παραλαβής του φακέλου αυτού ουδέποτε κατέθεσε οποιαδήποτε προσφορά για την Ολυμπιακή (δεν συμμετείχε καν στη φάση των μη δεσμευτικών προσφορών).

Οι δηλώσεις του αντιπροέδρου της Qatar δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα των Αραβικών Εμιράτων «Νational», στην ηλεκτρονική έκδοση της «Washington Ρost» και στο πρακτορείο Reuters. Στη «Νational» συνοδεύονται και από σχόλιο του διευθύνοντος συμβούλου της εταιρείας Ιnnovation Αnalysis Group, Αντιον Σόνλαντ, όπου μεταξύ άλλων επισημαίνεται: «Η Qatar είναι μία σύγχρονη εταιρεία και οποιαδήποτε σχέση με την Ολυμπιακή θα μπορούσε να βλάψει την εικόνα της. Το όνομα Ολυμπιακή είναι νεκρό, όπως και η αρχαία Ελλάδα».

Όπως σημειώνει η εφημερίδα, η συμμετοχή της Qatar Αirways στη διαδικασία ιδιωτικοποίησης της Ολυμπιακής ήταν ένα από τα βασικά ζητήματα που υπήρχαν στην ατζέντα του πρωθυπουργού, κατά την επίσημη επίσκεψή του στο αραβικό εμιράτο στις 26 Οκτωβρίου. Υπενθυμίζεται ότι το ασφυκτικό πολιτικό κλίμα που αντιμετώπιζε τότε ο κ. Καραμανλής και είχε οδηγήσει λίγες ημέρες νωρίτερα στην απομάκρυνση του Θοδ.Ρουσόπουλου από το Μαξίμου και την κυβέρνηση, τον ανάγκασε να ανατρέψει το πρόγραμμά του. Ακύρωσε το προγραμματισμένο ταξίδι του στο Πεκίνο, αλλά το πρόγραμμα για την επίσκεψη στο Κατάρ δεν άλλαξε - και αυτό είχε συνδεθεί άμεσα, από επιτελικά κυβερνητικά στελέχη, με την προσπάθεια να «κλειδώσει» μια συμφωνία μεταβίβασης της Ολυμπιακής στην Qatar Αirways.

Από το βήμα.

Φαίνεται ότι η νεοελληνική κυβέρνηση νομίζει ότι οι πολίτες της είναι Ζουλού και προσπαθεί να δουλέψει τους ιθαγενείς

Iam-360.com

Για όσους δεν το γνωρίζουνε ένας πολύ ενδιαφέρον ιστότοπος όπου μπορείς να παρακολουθήσεις βίντεο από γωνία 360 μοιρών.

S&P cuts Greece’s credit rating

Greece on Wednesday became the first western European economy to have its credit ratings downgraded since the credit crisis blew up in August 2007, because its high levels of public and private debt.

Standard & Poor’s moved swiftly to cut the country’s credit ratings after warning of a possible downgrade only five days ago. The euro fell sharply against the dollar, while the gap between Greek and German bond yields rose to fresh record highs.

Marko Mrsnik, S&P analyst, said: ”The global financial and economic crisis has, in our opinion, exacerbated an underlying loss of competitiveness in the Greek economy.”

Greece’s sovereign credit ratings were downgraded from A, which is five notches below the top triple-A rating, to A-minus.

S&P’s decision follows its recent warnings to Spain, Portugal and Ireland that their credit ratings could be downgraded because of their deteriorating public finances.

Earlier on Wednesday, problems mounted for Greece and other so-called peripheral eurozone economies on reports that Ireland was planning to seek help from the International Monetary Fund.

The report sent bond spreads between Germany and the rest of the eurozone to fresh highs since the launch of the single currency in January 1999.

Credit default swaps – a form of insurance against bond defaults – of the peripheral nations also rose sharply, implying the economies of these countries are increasingly in danger of defaulting.

Bonds and CDS prices of Italy, another peripheral nation, have also been hit, although S&P this week reaffirmed its ratings on the country in spite of its massive public debt of more than 100 per cent of gross domestic product. Italy’s banking and housing sectors are seen as being more stable than the other economies.

Greece, on the other hand, has seen its current account deficit soar above 14 per cent, the highest in the eurozone, while its debt to GDP ratio has risen to 94 per cent – second only to Italy in the eurozone.

With labour costs rising and recent street demonstrations against the government, most analysts view Greece as the weakest economy within the eurozone and the one most likely to hold back recovery.

S&P said the country’s repeated failures to stick to budgetary plans had led to structural weaknesses in fiscal management.

The agency added that it believed the sizeable share of social transfers, public wage bill and interest payments in public expenditure highlighted the need for reform.

Copyright The Financial Times Limited 2009

Από ft.com

Savers not spenders need the tax breaks

THE MOST numerous victims of the economic crisis are not, and will not be, the unemployed, or those who lose their homes. They are savers. The first people to suffer are not reckless borrowers, or greedy bankers, who are mostly being protected, at public expense, from the full consequences of their follies. They are those who committed the stupid mistake of acting responsibly.

If, as expected, Gordon Brown, sorry, the Bank of England, brings interest rates closer to zero this week, it seems very unlikely to boost bank lending, house prices, consumer confidence, or most of the other things it's supposed to do. But it will drop a bomb on millions of savers' living standards.

I should declare an interest. The income from my savings has already more than halved, and is sure to crash further. Luckily, I don't depend on it but for the vast numbers who do, including some of the most vulnerable, the outlook is truly bleak.

Britain's present crisis arose partly because we saved too little, and borrowed too much. Our vulnerability to the crisis is increased by our lack of savings to cushion us through the hard times. Yet the Government's long-standing policy of saver abuse has changed not at all.

If I choose to save, I am taxed twice for the privilege: once when it is earned and again on the interest I receive. With this burden, it is now becoming increasingly hard even to maintain the value of my savings.

One reason savers have been discriminated against is that spending is fashionable and savers are deeply politically unfashionable. Savers haven't sunk everything they've got into overpriced starter homes in key middle-England marginals; savers seldom splurge in designer-outlet malls. Many savers are old and unphotogenic.

Yet the fashion may be changing. In the kind of recession we're entering, it makes sense to retrench. Government policy, however, remains to deny us any trench-digging equipment.

They want us to spend instead but even if that was a way out of economic gloom (and it probably isn't), we don't seem willing to oblige. Spending may (or may not) be in the country's interest but it definitely doesn't feel, for now, as if it's in our interests as individuals.

Mr Brown has, it's now increasingly clear, wasted £12.5 billion on a VAT cut that has failed to pull us back into the shops. VAT, rather than income tax, was chosen for the giveaway precisely because it was believed that we would save the proceeds of an income tax cut. Since we now appear to want to save anyway, it seems perverse of the Government to place further obstacles in our way.

For as well as the VAT cut, it's clear that government policies to free up credit are failing. One thing that could, however, make banks more willing to lend is if they have higher capitalisation and more assets - in other words, more savers. Without them, the cycle of the last 18 months could repeat itself.

There are promises this morning that this year's Budget will help savers. It should include an end to taxing people twice on the same money, and a raising of the tax-free Isa limit, which has failed to keep pace with inflation. It probably won't, though. I'm placing my faith in interest-rate tartery, moving my savings promiscuously to snag the minority of decent rates which are still available.

Savers' treatment by the state has always been inexcusable. Now it is starting to look dangerous.

Doctor Boris for Time Lord

YOU KNOW you're getting old when intergalactic, sci-fi policemen start to look young.

Congratulations to Matt Smith, 26, the latest graduate from Time Lord medical school. A shame, however, that the BBC overlooked an even more convincing candidate for the role: Boris Johnson.

It strikes me that Boris (a child in the Seventies) has based his entire persona on the Tom Baker Doctor Who of that era: the same unruly hair, the same rumpled and jovial exterior concealing the same razor-sharp scientific brain, the same implacable hereditary enemies (surely John Biggs, Labour's deputy leader in the London Assembly, must be a Cyberman?)

To those who object that Boris already has a job, I reply that in fact he has about six, without notable ill effect. If you're already chairing TfL, the MPA, the waste board, the skills board and writing a Daily Telegraph column into the bargain, what's a little light acting on the side?

Gordon gets it right at last

HIGHLIGHT of the Gordon Brown interview in yesterday's Observer was when the Saviour of the World was asked what action his predecessor, the Middle East peace envoy Tony Blair, was taking to resolve the current conspicuous lack of peace in Gaza. “Tony's on holiday at the moment,” said the PM dismissively. “He issued a statement.” Brown is wrong about many things but how spot-on he is about Blair's total irrelevance to the tragedy now unfolding.

Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισότερο. Από το thisislondon

Ομίχλη

Σήμερα, από το μεσημέρι, έχει μια απίστευτη ομίχλη στο Λονδίνο, δε βλέπεις στα 100 μέτρα, πολύ μυστηριώδης... Πανέμορφη...

Διαμαντής Ματζούνης, ετών 21

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο Διαμαντής Ματζούνης χαροπαλεύει. Είχε ένα χρόνο στην αστυνομία. Το πιο πιθανό είναι ότι προέρχεται από λαϊκή οικογένεια. Πιο σίγουρο είναι ότι είχε όνειρα: Να τελειώσει τη βάρδια του και να ξεκουραστεί. Να βγει την επομένη για καφέ με τους φίλους του. Να δει το κορίτσι του. Να τηλεφωνήσει στους γονείς του για να τους πει πως είναι καλά…

Βρέθηκε στην εντατική να χαροπαλεύει. Κάποιοι πίστεψαν ότι πυροβολώντας τον θα αλλάξουν την κοινωνία. Θα την κάνουν πιο δίκαιη. Εκαναν πράξη το φριχτό σύνθημα «το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει». Γι’ αυτούς που σήκωσαν το καλάσνικοφ δεν ήταν παρά ένας «μπάτσος», ένα «γουρούνι», ένας «δολοφόνος». Αυτό δεν φωνάζει στον πληθυντικό σύμπασα η Πρόοδος; Ετσι δεν χαρακτηρίζονται συλλήβδην οι αστυνομικοί και –το χειρότερο– δεν αντιδρά κανείς;

Τα «γουρούνια» δεν έχουν όνειρα· είναι αδιάφορο αν έχουν και ζωή. Εστω και αν είναι μόλις εικοσιενός ετών. Για «μπάτσους», που είναι αδιάφορο αν πυρποληθούν, δεν μιλάει και η εφημερίδα της ανανεωτικής (τρομάρα μας!) Αριστεράς;

«Ω έλατο, ω έλατο τι ωραία που αρπάζεις (…) / Στο Σύνταγμα, στο Σύνταγμα τι ωραία που αρπάζεις! / Μπάτσους γεμάτο στα κλαδιά / Και διμοιρίες στη σειρά / Ω έλατο, ω έλατο δε θα μου τη γλιτώσεις / Βρε θα σε κάψω μια βραδιά /Κι ας έχει μπάτσους στα κλαδιά» («Αντικάλαντα 2008», «Αυγή» 24/12/2008).

Αυτό δημοσιεύτηκε παραμονή των Χριστουγέννων και ουδείς έφριξε…

Από σήμερα ξεκίνησε το γαϊτανάκι των ακριτομυθιών περί «προβοκάτσιας που θέλει να αμαυρώσει τον δίκαιο αγώνα των μαθητών». Ολοι αντιλαμβάνονται όμως ότι κάποιοι ανεγκέφαλοι πήραν τοις μετρητοίς όλα αυτά που άλλοι ανεγκέφαλοι διακινούν περί «δυναμικής αντίστασης στην αστυνομική τρομοκρατία», περί «βίας στη βία της εξουσίας», περί «μπάτσων», «γουρουνιών» και «δολοφόνων». Κάποιοι πίστεψαν ότι η «βία είναι μαμή της Ιστορίας» και αποφάσισαν να κάνουν καισαρική. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από περίτεχνες ανακοινώσεις και μεγάλα λόγια. Υπάρχει ιδεολογικό μερτικό στην ευθύνη γι’ αυτήν την δολοφονική απόπειρα.

Εχουν μια ευκαιρία οι της «Προόδου» να αποδείξουν ότι δεν υποκρίνονται όταν διακηρύσσουν πως είναι ενάντια στη βία. Στα τόσα συλλαλητήρια που έκαναν για τον αδικοχαμένο Αλέξη να κάνουν κι ένα για τον άδικα τραυματισμένο Διαμαντή. Να δείξουν ότι εναντιώνονται καθολικά στη βία, είτε αυτή προέρχεται από περίστροφο αστυνομικού είτε από καλάσνικοφ τρομοκρατών. Να απομονώσουν τους ανεγκέφαλους, να πολεμήσουν το φαινόμενο εν τη γενέσει του. Να φωνάξουν «τρομοκράτες, γουρούνια, δολοφόνοι». Και αυτή τη φορά θα λένε αλήθεια…

Πάσχος Μανδραβέλης

ΑΠΟΡΙΑ

Αδαμάντιος Μαντζούνης.

Μήπως ξέρετε ποιος είναι; Σας ενόχλησε ποτέ; σας έκανε ποτέ κακό; Γνωρίζεται ποσα χρήματα έπαιρνε; Γνωρίζατε που γεννηθηκε που μεγάλωσε, τι υποχρεώσεις είχε;

Είναι ο αστυνομικός που πυροβολήθηκε σήμερα τα ξημερώματα σε ενέδρα έξω από το υπουργείο πολιτισμού. Πυροβολήθηκε από ένα καλάσνικωφ, ένα πολυβόλο(!) και του πέταξαν και μια χειροβομβίδα...

Τώρα που ένα παιδί 21 ετών, που έκανε τη δουλειά του, για 700 ευρώ, που δεν έκαψε το αυτοκίνητο κανενός, που δεν άφησε άνεργο κανένα συνάνθρωπό του, που έκανε τη νυχτερινή βάρδια του, που στην ουσία είναι δημόσιος λειτουργός και που στην πραγματικότητα είναι σκληρά εργαζόμενος πολίτης, θα βγει κανένας στο δρόμο να διαδηλώσει για την άνανδρη εκτέλεσή του;

Θα βγει κανένας καθηγητής πανεπιστημίου να καταδικάσει το γεγονός; Θα βγει ο «αδέκαστος» Μάκης και ο «γελοίος» Λάκης να πουν τίποτα;

Θα γίνει καμια πορεία προς τα εξάρχεια όπως γίνονται κάθε μέρα στην Ισραηλινή πρεσβεία;
Άντε, γιατί πολύ το έχουμε παραχέσει. Ασχολούμαστε με χίλια πράγματα, εκτός από την πραγματικότητα που βιώνουμε.

Δυο φορές μέσα στο 2008 οι κλέφτες ήταν έξω από την πόρτα μου. Δυο φορές άκουσα ξένους ψύθηρους έξω από το σπίτι μου και δυο φορές οι άντρες της αστυνομίας έφτασαν σε χρόνο ρεκόρ και κυνήγησαν τους κλέφτες. Δυο φορές οι αστυνομικοί, στις δύο και μισή και τέσσερις παρά τέταρτο, έσωσαν το άβατο της οικίας μου.

Το ίδιο θα έκαναν και ίσως έκαναν και για σας.

Δεν είδα όμως να διαδηλώσετε για τον άδικο τραυματισμό ενός νέου εργαζόμενου αστυνομικού.
Κάποιοι έγραψαν όταν καιγόταν ο αστυνομικός από μολότωφ, ότι μυρίζει μπέηκον. Ντροπή τους. Γιατί να που οδήγησαν όλες αυτές οι «ευαισθησίες» σας.

Σήμερα αυτό το παιδί, αύριο εσείς οι ίδιοι και εμείς. Αφορμή δώσατε με όσα γράφατε τόσον καιρό. Και ιδού τα αποτελέσματα...

(σας είχα γράψει και τότε : Θλίβομαι που ο θάνατος ενός παιδιού, έγινε αφορμή για να δράσουν όσοι ψάχνουν τέτοιες ευκαιρίες για να καταλήσουν θεσμούς, όμως κανείς δεν του είχε δώσει σημασία... να τα αποτελέσματα τώρα)

Το κείμενο είναι της Ρίας.

Περί κουκουλοφόρων

«Κουκουλοφόρους είχαμε μόνο την περίοδο της κατοχής με τους γνωστούς δωσίλογους που πρόδιδαν τους πατριώτες, στους Γερμανούς.»
Από ηλεκτρονικό μήνυμα που μου ήλθε σήμερα.

«Αν τρέμεις από αγανάκτηση για κάθε αδικία, είσαι σύντροφός μου. (…) Οι πραγματικοί επαναστάτες δεν κυκλοφορούν με κουκούλες, για έναν επιπλέον λόγο: Γιατί τον καιρό της επανάστασης ο λαός θα πρέπει να αναγνωρίζει στα πρόσωπα των επαναστατών την πρωτοπορία του. Ο λαός δε θεωρεί τιμή του να συναναστρέφεται με κουκουλοφόρους»
Ερνέστο Τσε Γκεβάρα (επίσης από ηλεκτρονικό μήνυμα)