Άκουγα σήμερα τον Άδωνη Γεωργιάδη στο ραδιόφωνο, το πρωί, να μιλάει για τα rebates (εκπτώσεις) και τα clawback (επιστροφή χρημάτων) των ιατρικών κέντρων που συνεργάζονται με τον ΕΟΠΥΥ. Εν τάχει, τα διαγνωστικά κέντα διαμαρτύρονται διότι η κυβέρνηση τους αναγκάζει να δώσουν πίσω (στην κυβέρνηση) χρήματα που έχει πληρώσει η κυβέρνηση στα διαγνωστικά κέντρα. Το σκεπτικό του Α. Γεωργιάδη ήταν απλό:
α) Τα rebates γίνονται διότι όταν αγοράζεις κάτι σε ποσότητα πρέπει αναγκαστικά να κάνεις έκπτωση. Π.χ. σε άλλη τιμή θα πουλήσει ένα βιβλίο ο Γεωργιάδης σε κάποιον που θα πάρει ένα αντίτυπο και σε άλλη τιμή θα πουλήσει ένα βιβλίο σε κάποιον που θα αγοράσει 100 αντίτυπα
β) Το clawback γίνεται διότι τα ιατρικά κέντρα πωλούσαν τόσο καιρό τις υπηρεσίες τους πολύ πάνω του κόστους αγοράς.
Αγαπητέ κ. Γεωργιάδη, τα επιχειρήματά σας είναι επιπέδου δημοτικού. Και εξηγούμαι.
α) Όταν πωλείς κάτι σε ποσότητα δεν είσαι υποχρεωμένος να το δώσεις σε μικρότερη τιμή. Όντως συνήθως το δίνεις, όχι όμως διότι σε υποχρεώνει κάποιος, αλλά διότι το θέλεις εσύ. Εδώ έχουμε το παράδοξο να υποχρεώνει το κράτος με το ζόρι τα ιατρικά κέντρα να κάνουν έκπτωση. Αν δε σας άρεσαν οι τιμές αγαπητοί κύριοι του Υπουργείου Υγείας θα μπορούσατε να κάνετε σύμβαση με άλλα ιατρικά κέντρα, με χαμηλώτερες χρεώσεις.
β) Οι τιμές που χρέωναν τα ιατρικά κέντρα ήταν οι τιμές που είχαν συμφωνηθεί με το νεοελληνικό κράτος. Οι συμβάσεις που υπέγραψαν μιλούσαν για συγκεκριμένο ποσό. Αν δε σας άρεσε αυτό το ποσό θα μπορούσατε να πάτε σε κάποιο άλλο διαγνωστικό κέντρο, σε μια ελεύθερη αγορά (εδώ γελάμε) αυτό συμβαίνει. Δεν μπορείς να υπογράφεις συμβόλαια με χ ποσό και μετά να τους λες «είσαι ακριβός, φέρε πίσω τα λεφτά». Καταλαβαίνετε πόσο παράλογο είναι αυτό; Συμφωνούμε δηλαδή να πουλήσω πατάτες με 10 ευρώ τη μία, υπογράφουμε τη σύμβαση, και μετά από μερικά χρόνια έρχεσαι πίσω και μου ζητάς λεφτά διότι ήταν πολύ υψηλή η τιμή των 10 ευρώ ανά πατάτα; Μα τότε γιατί συμφώνησες εξ αρχής; Γιατί δεν ερευνάτε ποιοι αρμόδιοι υπέγραψαν τις υπέρογκες (κατά τη γνώμη σας) συμβάσεις και να τιμωρηθούν για ζημίωση του δημοσίου συμφέροντος.
Πραγματικά επιχειρήματα δημοτικού. Αν ρωτούσα την ανιψιά μου (10 ετών) ποιο έξυπνες απαντήσεις θα μου έδινε.
α) Τα rebates γίνονται διότι όταν αγοράζεις κάτι σε ποσότητα πρέπει αναγκαστικά να κάνεις έκπτωση. Π.χ. σε άλλη τιμή θα πουλήσει ένα βιβλίο ο Γεωργιάδης σε κάποιον που θα πάρει ένα αντίτυπο και σε άλλη τιμή θα πουλήσει ένα βιβλίο σε κάποιον που θα αγοράσει 100 αντίτυπα
β) Το clawback γίνεται διότι τα ιατρικά κέντρα πωλούσαν τόσο καιρό τις υπηρεσίες τους πολύ πάνω του κόστους αγοράς.
Αγαπητέ κ. Γεωργιάδη, τα επιχειρήματά σας είναι επιπέδου δημοτικού. Και εξηγούμαι.
α) Όταν πωλείς κάτι σε ποσότητα δεν είσαι υποχρεωμένος να το δώσεις σε μικρότερη τιμή. Όντως συνήθως το δίνεις, όχι όμως διότι σε υποχρεώνει κάποιος, αλλά διότι το θέλεις εσύ. Εδώ έχουμε το παράδοξο να υποχρεώνει το κράτος με το ζόρι τα ιατρικά κέντρα να κάνουν έκπτωση. Αν δε σας άρεσαν οι τιμές αγαπητοί κύριοι του Υπουργείου Υγείας θα μπορούσατε να κάνετε σύμβαση με άλλα ιατρικά κέντρα, με χαμηλώτερες χρεώσεις.
β) Οι τιμές που χρέωναν τα ιατρικά κέντρα ήταν οι τιμές που είχαν συμφωνηθεί με το νεοελληνικό κράτος. Οι συμβάσεις που υπέγραψαν μιλούσαν για συγκεκριμένο ποσό. Αν δε σας άρεσε αυτό το ποσό θα μπορούσατε να πάτε σε κάποιο άλλο διαγνωστικό κέντρο, σε μια ελεύθερη αγορά (εδώ γελάμε) αυτό συμβαίνει. Δεν μπορείς να υπογράφεις συμβόλαια με χ ποσό και μετά να τους λες «είσαι ακριβός, φέρε πίσω τα λεφτά». Καταλαβαίνετε πόσο παράλογο είναι αυτό; Συμφωνούμε δηλαδή να πουλήσω πατάτες με 10 ευρώ τη μία, υπογράφουμε τη σύμβαση, και μετά από μερικά χρόνια έρχεσαι πίσω και μου ζητάς λεφτά διότι ήταν πολύ υψηλή η τιμή των 10 ευρώ ανά πατάτα; Μα τότε γιατί συμφώνησες εξ αρχής; Γιατί δεν ερευνάτε ποιοι αρμόδιοι υπέγραψαν τις υπέρογκες (κατά τη γνώμη σας) συμβάσεις και να τιμωρηθούν για ζημίωση του δημοσίου συμφέροντος.
Πραγματικά επιχειρήματα δημοτικού. Αν ρωτούσα την ανιψιά μου (10 ετών) ποιο έξυπνες απαντήσεις θα μου έδινε.
