Αληθινός διάλογος

Εχθές το πρωί, στο Αττικό Νοσοκομείο, Χαϊδάρι, στα επείγοντα (στη διαλογή ασθενών)

Ιατρός - «Ποιό είναι το πρόβλημα;»
Εγώ - «Εδώ και δύο εβδομάδες έχω χτυπήσει το πόδι μου, και από εχθές το μεσημέρι ο πόνος είναι αφόρητος.»
Ι - «Και τί θέλεις εδώ;»
Ε - «Ξύπνησα το πρωί, δεν είχα τί να κάνω, και λέω «Δεν πάω στο Αττικό να τους σπάσω τα αρχίδια;»»
Ι - .....
Ε - «Σε πληρώνω ρε φίλε και απαιτώ εξυπηρέτηση.»
Ι - «Ποιός σου είπε ότι με πληρώνεις;»
Ε - «Μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει σε πληρώνω από τους φόρους μου, και χωρίς να το θέλω μάλιστα.»
Ι - «Όρεξη που την έχεις πρωί πρωί.»
Ε - «Ναι, αλλά εσύ το άρχισες. Δώσε μου το παρεπεμπτικό να φύγω και να σας αφήσω να κωλοβαράτε εδώ μέσα.»

Αυτό είναι το κράτος απατεώνας. Σε υποχρεώνει να είσαι πελάτης του και σου παρέχει άθλιες υπηρεσίες. Πάντοτε ήμουνα υπέρμαχος των ιδιωτικών επιχειρήσεων, πάντοτε πίστευα ότι εκτός από κάποιες ελάχιστες δημόσιες υπηρεσίες (Αστυνομία, Δικαστήρια, Πυροσβεστική, και λίγες ακόμα) πρέπει να υπάρχουν και οι αντίστοιχες ιδιωτικές.

Να υπάρχει και το ΕΣΥ, να υπάρχουν και τα ΕΛΤΑ, να υπάρχει και η ΔΕΗ, και οι άλλες δημόσιες επιχειρήσεις. Αλλά να επιλέγει ο πολίτης αν θέλει να τις χρησιμοποιήσει. Αν επιλέξει να μην τις χρησιμοποιήσει τότε να αφαιρούνται οι αντίστοιχοι φόροι και να μπορεί ο φορολογούμενος να επιλέγει κάτι άλλο.

Δε θέλω π.χ. να χρησιμοποιώ το ΕΣΥ. Να υπάρχει στη φορολογική μου δήλωση ένα κουτάκι που να λέει «Θέλετε υπηρεσίες ΕΣΥ;» και να μπορώ να το επιλέξω. Αν δεν το επιλέξω τότε να μου αφαιρείται ο αντίστοιχος φόρος και με αυτά τα λεφτά να μπορώ να επιλέξω ιδιωτική ασφάλεια. Το σύστημα θα ενημερώνεται αυτομάτως ότι το ΑΜΚΑ μου δεν έχει πληρώσει για ΕΣΥ και αν πάω ποτέ στο ΕΣΥ να μη μου επιτρέψουν την περίθαλψη.

Απλά πράγματα.

Τα λευκά σκουπίδια

Το white trash της Ελλάδος βρίσκεται στην παιδική χαρά της γειτονιάς μου. Τους παρακολουθώ διακριτικώς, το πως συμπεριφέρονται, τι λένε, τι κάνουν. Τσιγάρο στο χέρι, αποτσίγαρο στο έδαφος, στα χαλίκια, ακριβώς εκεί που παίζουν τα παιδιά τους, τα δικά μου παιδιά. Μηδέν σεβασμό για τον εαυτό τους, μηδέν σεβασμό για τους άλλους, μηδέν σεβασμό και για τα παιδιά τους τα ίδια. Για τα παιδιά τους, που τα βγάζουν να παίξουν σε ένα περιβάλλον που το έχουν κάνει σκουπιδότοπο οι ίδιοι. Μηδέν σεβασμό για το περιβάλλον, έχει καταντήσει η χώρα ένα απέραντο σκουπιδαριό.

Έχει γεμίσει η παιδική χαρά γόπες, έχουν φτάσει να είναι πιο πολλές και από τα χαλίκια, και τα παιδιά μας παίζουν ανάμεσά τους, τις πιάνουν, τις βάζουν στο στόμα τους. Και τι ειρωνία, σε έναν χώρο 20μχ20μ υπάρχουν τρεις κάδοι απορριμάτων. Όχι ένας, τρεις. Πόσο δύσκολο είναι να σηκωθείς και να πετάξεις το αποτσίγαρο στον κάδο;

Βλέπω έναν πατέρα, καπνίζει, τελειώνει το τσιγάρο, σηκώνεται, πάει προς τον κάδο. Προς στιγμή πίστεψα ότι υπάρχει ελπίδα, αλλά φευ· φτάνει στα κάγκελα και πετάει τη γόπα έξω! Σωστός, το έκανες το καθήκον σου, δε βρώμισες την παιδική χαρά, βρώμισες το πεζοδρόμιο, μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος τώρα, είσαι διαφορετικός εσύ, έχεις παιδεία, δεν είσαι σαν τους άλλους, τους απαίδευτους.

Γονείς που ταϊζουν τα παιδιά τους και αφήνουν τα σκουπίδια στο παγκάκι, σακούλες, τενεκεδάκια, πλαστικά μπουκάλια, ό,τι μπορείς να φανταστείς. Και ο κάδος στο δύο μέτρα. Παιδιά που τρώνε παγωτό, κάτω το ξυλάκι, τρώνε πατατάκια, κάτω το σακουλάκι. Είπαμε, το παιδί και το σκυλί όπως τα μάθεις. Τα λευκά σκουπίδια του μέλλοντος είναι εδώ.

Τα λευκά σκουπίδια, που πιστεύουν ότι μας ψεκάζουν, ότι τα εμβόλια «προκαλούν αυτισμό», ότι ζούμε «στην κόλαση του νεοφιλελευθερισμού», ότι για όλα φταίνε «οι κακοί Εβραίοι», και ότι θα έλθει ο Σώρρας με τα 600 δις να μας σώσει.

Τα λευκά σκουπίδια, που βάζουνε στη Βουλή θιασώτες των μεγαλύτερων σφαγέων στην ιστορία της ανθρωπότητας, που τους φταίνε τα «βοθροκάναλα» και τρώνε αμάσητες όλες τις παρανοϊκές θεωρίες συνωμοσίας. Που δεν έχουν ανοίξει ποτέ βιβλίο στη ζωή τους.

Το είχε πει κάποτε ο μέγιστος των μεγίστων «Έκαστος τόπος έχει την πληγήν του: Η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τους Έλληνας». Πόσο επίκαιρος είναι, ακόμα και μετά από (σχεδόν) 150 χρόνια. Τα λευκά σκουπίδια είναι γύρω μας, και εμείς ζούμε ανάμεσά τους. Κρίμα μια τόσο όμορφη χώρα να κατοικείται από τόσους πολλούς μαλάκες.