Βγαίνει λοιπόν ο
πολύς Καν και λέει τα εξής
"Growth is a key question. Why is it so difficult for Greece to find growth? Because they have a problem of competitivity. What does that mean? That means that what they produce is more expensive than the same goods or services provided by other countries. That’s why they have to cut wages, which is terribly painful but absolutely necessary because it is the only way to sell what they are producing when other countries have lower costs, not those underdeveloped countries in Asia, Africa or Latin America, but their very neighbours in the Euro zone. Costs in Greece are 20 to 25% over the German costs for instance and this difference has to be fixed.”"
και αρχίζω και γελάω με τις φλυαρίες του. Τί μας λέει δηλαδή ο Καν, ότι για να είναι ανταγωνιστική η Ελλάδα πρέπει να μειωθούνε οι μισθοί, και άρα το κόστος των προϊόντων (και άρα θα γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί). Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος να σωθούμε δηλαδή.
Για να δούμε λοιπόν τρόπους να γίνει πιο ανταγωνιστική μια χώρα
α) Εκσυγχρονισμός μονάδων παραγωγής
β) Μείωση μισθών
γ) Αύξηση παραγωγικότητας
δ) Καλύτερο marketing και διαφήμιση των προϊόντων
ε) Καλύτερη ποιότητα προϊόντων
ς) Εξάλειψη των μεσαζόντων
Από όλους δηλαδή τους παραπάνω τρόπους ο Κάν λέει ότι μόνο η μείωση μισθών θα βοηθήσει. Αλλά ας πούμε ότι αυτός είναι και ο μόνος λόγος, έτσι για χάρη της συζήτησης. Αν οι χαμηλότεροι μισθοί σημαίνουνε κατ' ανάγκη και χαμηλότερες τιμές προϊόντων τότε χώρες με υψηλότερους μισθούς πρέπει να είναι λιγότερο ανταγωνιστικές από τις χώρες με χαμηλότερους μισθούς στην ευρωζώνη. Ας δούμε λοιπόν δύο χώρες σε παρόμοιο γεωγραφικό μήκος και στην ευρωζώνη, Ισπανία και Ιταλία. Αυτές οι χώρες παράγουνε λίγο πολύ ό,τι παράγει και η Ελλάδα. Ας δούμε δειγματικώς δύο προϊόντα, λάδι και κρασί (είναι και τα προϊόντα που έβρισκα σίγουρα σε υπεραγορές τροφίμων στην Αγγλία, ελληνικό/ιταλικό/ισπανικό λάδι και κρασί).
Σύμφωνα με το
OECD η Ισπανία και η Ιταλία έχουνε υψηλότερους (μέσους) μισθούς από την Ελλάδα. Άρα, πάλι σύμφωνα με τον φωστήρα Καν, έπρεπε να μην είναι τόσο ανταγωνιστικοί, άρα η Ελλάδα έπρεπε να εξάγει πεισσότερο κρασί και ελαιόλαδο και από τους δύο. Έλα μου ντε που ούτε το ένα συμβαίνει, ούτε και το άλλο.
Ούτε περισσότερο κρασί εξάγουμε,
ούτε ελαιόλαδο. Θα μου πείτε ότι αυτό δεν είναι ενδεικτικό τιμών, διότι δεν μπορούμε να παράγουμε τόσο πολύ όσο οι άλλες χώρες. Να το δεχτώ και να κάνω σύγκριση τιμών σε υπεραγορές τροφίμων στην Αγγλία. Μία γρήγορη αναζήτηση στο
Tesco ας πούμε μου δείχνει ότι τα ιταλικά και ισπανικά κρασιά είναι φθηνότερα από τα ελληνικά. Πές μας πως γίνεται αυτό ρε έξυπνε Καν αφού η Ελλάδα έχει χαμηλότερους μισθούς, και άρα είναι πιο ανταγωνιστική. Δε θα έπρεπε τα ελληνικά κρασιά να είναι πιο φθηνά; Εσύ ο ίδιος το είπες λίγες αράδες πιο πάνω, αλλά η ίδια η αγορά σε αποδεικνύει λάθος.
Μήπως, λέω μήπως, φταίει κάτι άλλο και όχι οι μισθοί; Μήπως είμαστε μαλάκες ως λαός και γι' αυτό έχουμε πιάσει πάτο; Δηλαδή πρέπει να χτυπηθούνε οι ήδη χαμηλοί μισθοί και να γίνουνε ακόμα χαμηλότεροι. Και μετά να μην κυκλοφορεί χρήμα στην αγορά, να μην κινήται η αγορά, να γίνουνε περισσότερες απολύσεις, να κυκλοφορεί ακόμα λιγότερο ρευστό, να κινήται ακόμα λιγότερο η αγορά κοκ. Φαύλος κύκλος δηλαδή, το ένα θα φέρει το άλλο, θα ζούμε όπως στην περίοδο κατοχής για να έλθουνε μετά οι πολυεθνικές και να εργαζόμαστε για ένα κομμάτι ψωμί. Ρε Καν μήπως αυτός είναι τελικά ο σκοπός; Λέω μήπως; Να μας κάνεις όλους δούλους; Γιατί αν δεν ήτανε δε θα μιλούσες για μείωση μισθών (θα ήξερες ότι οι μισθοί είναι ήδη πολύ χαμηλοί - αν δεν το ξέρεις τότε τί ρόλο βαράς στο ΔΝΤ τρομάρα σου), αλλά για εκσυγχρονισμό των παραγωγικών μονάδων, για καλύτερη προώθηση και διαφήμιση, για εξάλειψη των μεσαζόντων, για εξάλειψη της γραφειοκρατίας, για καλύτερους ελέγχους των προϊόντων κλπ. Όχι για μείωση μισθών σε μια ήδη παραπαίουσα οικονομία.
Έτσι που λες Καν είναι τα πράγματα, οπότε σταμάτα τα φληναφήματα και τα παιγνίδια των αφεντικών σου και κοίτα πως πραγματικά να φέρεις την αλλαγή.
