Ήγγικεν η ώρα

Την ώρα που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές θα είμαι στο αεροπλάνο και θα πετάω για Ελλάδα. Μετά από 13 έτη (μαζί με ένα διάλειμμα για να πάω στρατό και λίγο καιρό στην Αθήνα) ήγγικεν η ώρα της επιστροφής. Ποιός θα το περίμενε; Ήλθα στη Μεγάλη Βρετανία για σπουδές (3 έτη) και έμεινα 13! Στην αρχή δυσκολεύτηκα, αλλά προσαρμόστηκα γρήγορα. Σε αυτό έπαιξε ρόλο και η καλή παρέα. Και μετά τέλος, αυτό ήτανε. Ντρέπομαι που το λέω αλλά δε μου έλειψε (λείπει) καθόλου η Ελλάδα, οι αγενείς άνθρωποι, οι ωχαδελφιστές. Δε μου λείπουνε οι πυργκαϊες, οι βρώμικες ακτές, τα σταθμευμένα αυτοκίνητα πάνω στο πεζοδρόμιο. Δε μου λείπει η έλλειψη πρασίνου, ο καπνός στις καφετέριες και στα μπαράκια. Το μόνο που μου λείπει είναι η θάλασσα, αυτή η θάλασσα...

Επιστρέφω λοιπόν στην Ελλάδα, μονίμως αυτή τη φορά. Τα συναισθήματα είναι μπερδεμένα, η αλήθεια είναι ότι από τη μία θέλω μια αλλαγή αλλά περισσότερο θα προτιμούσα να μείνω εδώ. Το Λονδίνο νομίζω ότι είναι η πιο όμορφη πόλη του κόσμου, σε κάνει να νιώθεις άνθρωπος, σε εκτιμάει και σου δίνει τις ευκαιρίες να δείξεις ποιος είσαι.

Αναμνήσεις πολλές, έρωτες, χυλόπιττες, πίκρες, χαρές, εργασία, απολύσεις, κραιπάλες, μεθύσια, άλλοτε είχα λεφτά άλλοτε δεν είχα... Ήλθα εδώ το 1999 (μετά τις σπουδές μου στο Newcastle) για δουλειά και για ένα part-time master. Δύσκολη αρχή και πάλι. Άφηνα την (τότε) κοπέλα μου στο Newcastle, τους φίλους μου, το γνώριμο περιβάλλον. Αλλά προσαρμόστηκα πάλι γρήγορα. Έκανα γνωριμίες, άρχισα να βγαίνω πιο συχνά. Έζησα σε αρκετές περιοχές στο Λονδίνο, κάποιες καλές, κάποιες άσχημες, όλες όμως με τα δικά τους χαρακτηριστικά... Greenwich, Mile End, Belsize Park, New Cross (εδώ γνώρισα και τη σύζυγό μου), Enfield, West Hampstead, Bounds Green κάθε μία ξεχωριστή, βρώμικες, καθαρές, trendy, working classes...

Θα μου λείψουνε πολλά πράγματα από εδώ, το πράσινο, ο κόσμος, η μόδα τους, τα κλαμπάκια τους, η νοοτροπία τους, δε θα αναφερθώ σε όλα, θέλω πολλές σελίδες. Σίγουρα όμως δε θα μου λείψει ένα πράγμα: ο κάθε κακομοίρης Σομαλός, Γκανέζος, Κενυάτης, Βρετανός, Έλληνας, Κύπριος, Αλβανός κλπ που αμολάει δέκα παιδιά, δεν εργάζεται ποτέ του (μα ποτέ λέμε) και ζει από τα benefits + σπίτι + income support + ό,τι μπορεί να βάλει ο νους σου. Αυτή η χώρα ναι μεν πρωθεί την αξιοκρατεία και τον πλουτισμό, αλλά προωθεί και την τεμπελιά από την άλλη μεριά. Οξύμωρο, μόνο οι Βρετανοί θα μπορούσανε να το κάνουνε αυτό.

Φεύγω λοιπόν με εισιτήριο χωρίς επιστροφή, από την πόλη που αγάπησα... όχι απλώς αγάπησα, τη λάτρεψα (θα το έχετε καταλάβει όσοι διαβάζετε το ιστολόγίο μου), απ' το Λονδινάκι μου. Αυτή η πόλη έχει κάτι, κάτι τις, και σε κάνει να νιώθεις ζωντανός. Πιστεύω είναι οι άνθρωποι, εδώ πραγματικώς σκέφτονται και είναι πολύ μπροστά.

Υπόσχομαι όμως κάτι στον εαυτό μου. Σίγουρα θα ξαναεπιστρέψω, είτε σαν τουρίστας είτε ως μόνιμος κάτοικος. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

A tower of Sheep @ 229

Εχθές είχα πάει στο 229, απέναντι από τον σταθμό Great portland street. Ένας (πρώην) συνάδελφος από τη δουλειά έχει συγκρότημα (A tower of sheep), παίζουνε ska, και πήγα να τους δω.

Ωραία ήτανε, σκοτεινό το μέρος, παίζανε και κάποια άλλα συγκροτήματα. Ήτανε και ένας τυπάκος, τραγουδιστής, πολύ (εξελιγμένους) Beatles μου θύμιζε. Παντελόνι σωλήνας, κολλητό, σκαρπίνι μυτερό, πουκαμισάκι και δερμάτινο μπουφάν, το μαλλί δε σε φάση Oasis, πολύ 90ς στυλάκι. Κάπως έτσι αρχίζουνε όλοι σκέφτηκα, από μικρές λέσχες σαν κι αυτή, underground φάση...

Πως να μετατρέψεις βρώμικο νερό σε πόσιμο

Από TED.

Καταπληκτικό (μόνο για "σπασικλάκια")

Από geeks are sexy.

Greenwich @ London

Σήμερα σκάει ο τζίτζικας στο Λονδίνο, το θερμόμετρο έχει χτυπήσει 30άρες, όλοι έχουνε ξεχυθεί στα πάρκα και στα συντριβάνια, αποφάσισα κι εγώ να πάω μια βόλτα από την παλαιά μου γειτονιά, και δη το Greenwich. Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να δω το Ice Worlds που δείχνει το Πλανητάριο στο αστεροσκοπείο του Greenwich. Είχα δει ένα trailer στην επίσημη ιστοσελίδα και μου άρεσε. Καλό είναι αλλά λίγο, διαρκεί κάτι παραπάνω από 20 λεπτά και το εισιτήριο κοστίζει 6 λίρες. Τέλος πάντων, έβγαλα και αρκετές φωτογραφίες τόσο από το Greenwich όσο και από το Island Gardens.

Το επίσημο διαφημιστικό



και μερικές φωτογραφίες

London from the London Eye

Αποφάσισα να ανεβώ κι εγώ στο London Eye. Ήτανε κάτι που ήθελα να κάνω εδώ και χρόνια αλλά πάντοτε το ανέβαλλα. Εχθές πήρα την απόφαση και κατά το μεσημεράκι ήμουνα στο Waterloo. Το εισιτήριο για να ανεβείς είναι λίγο τσουχτερό, 17,5 λίρες. Με αυτό μπαίνεις και στο London Eye 4D, ένα μικρό κινηματογράφο που σου δείχνει το London Eye σε τέσσερις διαστάσεις. Βεβαίως το 4D είναι παραπλανητικό εδώ πέρα διότι η τέταρτη διάσταση είναι ο χρόνος, αλλά τέλος πάντων. Με το ίδιο εισιτήριο μπαίνεις σε αυτόν τον μικρό κινηματογράφο, σου δίνουνε ειδικα γυαλιά για να μπορείς να δεις τις τρισδιάστατες εικόνες και τα βλέπεις όλα τρισδιάστατα, σε μία απόσταση τόσο κοντινή σε εσένα που νομίζεις ότι μπορείς να τα αγγίξεις. Έχουνε κάνει κι ένα ωραίο κόλπο με νερό και άλλα, π.χ. σε κάποια στιγμή βλέπεις έναν πιτσιρικά ντυμένο κάου μπόι να σε πιτσιλάει με ένα νεροπίστολο και από μπροστά σε ψεκάζουνε με νερό ώστε νιώθεις πραγματικώς ότι υπάρχει κάποιος εκεί που σε πιτσιλάει. Ίσως η τέταρτη διάσταση να αναφέρεται εκεί. Εκεί αξίζει να έχεις μικρό παιδί και να το πας να τα δει.

Southwark & Blackfriars Bridge @ London

Ε ε έφτασε :)

Σήμερα έφτασε ο ηλιακός φορτιστής "γορίλα" που παρήγγειλα. Δεν ήμουνα ευχαριστημένος με τον προηγούμενο και έτσι αποφάσισα να αγοράσω έναν μεγαλύτερο. Βεβαίως μου στοίχισε κάτι παραπάνω αλλά χαλάλι του. Το εγχειρίδιο οδηγιών λέει ότι μπορεί να φορτίσει ως και φορητό η/υ. Τώρα που κατεβαίνω Ελλάδα θα έχω την ευκαιρία να τον δοκιμάσω.

Limehouse @ London