To gmail έγινε εξυπνότερο;

Αυτή η google δε σταματάει να με εκπλήσσει και φαίνεται ότι το gmail έγινε εξυπνότερο. Και εξηγούμαι. Εδώ και αρκετό καιρό μηνύματα που μου έρχονται από συγκεκριμένο αποστολέα τους βάζω κάποια ετικέτα. Φαίνεται ότι το gmail "έμαθε" από τις επιλογές μου και ό,τι μηνύματα μου έρχονται από τον συγκεκριμένο αποστολεά τα βάζει πλέον ετικέτα από μόνο του! Γουστάρω καινοτομίες!

Καν και ιδιωτικός τομέας

Βγαίνει λοιπόν ο πολύς Καν και λέει τα εξής

"Growth is a key question. Why is it so difficult for Greece to find growth? Because they have a problem of competitivity. What does that mean? That means that what they produce is more expensive than the same goods or services provided by other countries. That’s why they have to cut wages, which is terribly painful but absolutely necessary because it is the only way to sell what they are producing when other countries have lower costs, not those underdeveloped countries in Asia, Africa or Latin America, but their very neighbours in the Euro zone. Costs in Greece are 20 to 25% over the German costs for instance and this difference has to be fixed.”"

και αρχίζω και γελάω με τις φλυαρίες του. Τί μας λέει δηλαδή ο Καν, ότι για να είναι ανταγωνιστική η Ελλάδα πρέπει να μειωθούνε οι μισθοί, και άρα το κόστος των προϊόντων (και άρα θα γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί). Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος να σωθούμε δηλαδή.

Για να δούμε λοιπόν τρόπους να γίνει πιο ανταγωνιστική μια χώρα

α) Εκσυγχρονισμός μονάδων παραγωγής
β) Μείωση μισθών
γ) Αύξηση παραγωγικότητας
δ) Καλύτερο marketing και διαφήμιση των προϊόντων
ε) Καλύτερη ποιότητα προϊόντων
ς) Εξάλειψη των μεσαζόντων

Από όλους δηλαδή τους παραπάνω τρόπους ο Κάν λέει ότι μόνο η μείωση μισθών θα βοηθήσει. Αλλά ας πούμε ότι αυτός είναι και ο μόνος λόγος, έτσι για χάρη της συζήτησης. Αν οι χαμηλότεροι μισθοί σημαίνουνε κατ' ανάγκη και χαμηλότερες τιμές προϊόντων τότε χώρες με υψηλότερους μισθούς πρέπει να είναι λιγότερο ανταγωνιστικές από τις χώρες με χαμηλότερους μισθούς στην ευρωζώνη. Ας δούμε λοιπόν δύο χώρες σε παρόμοιο γεωγραφικό μήκος και στην ευρωζώνη, Ισπανία και Ιταλία. Αυτές οι χώρες παράγουνε λίγο πολύ ό,τι παράγει και η Ελλάδα. Ας δούμε δειγματικώς δύο προϊόντα, λάδι και κρασί (είναι και τα προϊόντα που έβρισκα σίγουρα σε υπεραγορές τροφίμων στην Αγγλία, ελληνικό/ιταλικό/ισπανικό λάδι και κρασί).

Σύμφωνα με το OECD η Ισπανία και η Ιταλία έχουνε υψηλότερους (μέσους) μισθούς από την Ελλάδα. Άρα, πάλι σύμφωνα με τον φωστήρα Καν, έπρεπε να μην είναι τόσο ανταγωνιστικοί, άρα η Ελλάδα έπρεπε να εξάγει πεισσότερο κρασί και ελαιόλαδο και από τους δύο. Έλα μου ντε που ούτε το ένα συμβαίνει, ούτε και το άλλο. Ούτε περισσότερο κρασί εξάγουμε, ούτε ελαιόλαδο. Θα μου πείτε ότι αυτό δεν είναι ενδεικτικό τιμών, διότι δεν μπορούμε να παράγουμε τόσο πολύ όσο οι άλλες χώρες. Να το δεχτώ και να κάνω σύγκριση τιμών σε υπεραγορές τροφίμων στην Αγγλία. Μία γρήγορη αναζήτηση στο Tesco ας πούμε μου δείχνει ότι τα ιταλικά και ισπανικά κρασιά είναι φθηνότερα από τα ελληνικά. Πές μας πως γίνεται αυτό ρε έξυπνε Καν αφού η Ελλάδα έχει χαμηλότερους μισθούς, και άρα είναι πιο ανταγωνιστική. Δε θα έπρεπε τα ελληνικά κρασιά να είναι πιο φθηνά; Εσύ ο ίδιος το είπες λίγες αράδες πιο πάνω, αλλά η ίδια η αγορά σε αποδεικνύει λάθος.

Μήπως, λέω μήπως, φταίει κάτι άλλο και όχι οι μισθοί; Μήπως είμαστε μαλάκες ως λαός και γι' αυτό έχουμε πιάσει πάτο; Δηλαδή πρέπει να χτυπηθούνε οι ήδη χαμηλοί μισθοί και να γίνουνε ακόμα χαμηλότεροι. Και μετά να μην κυκλοφορεί χρήμα στην αγορά, να μην κινήται η αγορά, να γίνουνε περισσότερες απολύσεις, να κυκλοφορεί ακόμα λιγότερο ρευστό, να κινήται ακόμα λιγότερο η αγορά κοκ. Φαύλος κύκλος δηλαδή, το ένα θα φέρει το άλλο, θα ζούμε όπως στην περίοδο κατοχής για να έλθουνε μετά οι πολυεθνικές και να εργαζόμαστε για ένα κομμάτι ψωμί. Ρε Καν μήπως αυτός είναι τελικά ο σκοπός; Λέω μήπως; Να μας κάνεις όλους δούλους; Γιατί αν δεν ήτανε δε θα μιλούσες για μείωση μισθών (θα ήξερες ότι οι μισθοί είναι ήδη πολύ χαμηλοί - αν δεν το ξέρεις τότε τί ρόλο βαράς στο ΔΝΤ τρομάρα σου), αλλά για εκσυγχρονισμό των παραγωγικών μονάδων, για καλύτερη προώθηση και διαφήμιση, για εξάλειψη των μεσαζόντων, για εξάλειψη της γραφειοκρατίας, για καλύτερους ελέγχους των προϊόντων κλπ. Όχι για μείωση μισθών σε μια ήδη παραπαίουσα οικονομία.

Έτσι που λες Καν είναι τα πράγματα, οπότε σταμάτα τα φληναφήματα και τα παιγνίδια των αφεντικών σου και κοίτα πως πραγματικά να φέρεις την αλλαγή.

Τρεις νεκροί....

Μπράβο μαλάκες. Τρεις νεκροί άνθρωποι (η μία από αυτούς έγκυος από ό,τι διαβάζω) ρε αλήτες, τίποτα δε σέβεστε; Τρεις μεροκαματιάρηδες υπάλληλοι, έτσι χτυπάτε το σύστημα ρε κουράδες; Δολοφονώντας αυτούς που εργάζονται για ένα κομμάτι ψωμί; Και μετά από αυτούς τί; Εμείς, οι μάνες μας, τα αδέλφια μας; Ποιος έχει σειρά στην τυφλή σας βία; Εσείς σκοτώσατε τη Δημοκρατία. Ούτε τα κόμματα, ούτε το ΔΝΤ, ούτε οι αβάσταχτοι φόροι. Εσείς ρε καθίκια. Για κάτι τέτοια καθάρματα σαν κι εσάς πρέπει να επαναφέρουνε τη θανατική ποινή. Ξεφτίλες.

Θα τον ξαναψηφίζατε;

Τα παιγνίδια μπορούνε να φτιάξουνε έναν καλύτερο κόσμο

Confessions of an Economic Hitman

Το είχα διαβάσει πριν αρκετό καιρό, μου έκανε θετική εντύπωση, ο Perkins λέει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα (αν και συνήθως είμαι πολύ σκεπτικός με τέτοιου είδους βιβλία, ιδίως όταν δεν είμαι σίγουρος για το άν και το κατά πόσο όλα αυτά αληθεύουνε). Πάντως ο όλος οικονομικός αναβρασμός που περνάμε με κάνανε να θυμηθώ αρκετές από τις απόψεις του Perkins. Και νομίζω ότι κάποιες από αυτές επαληθεύονται.

Το βιβλίο με λίγα λόγια είναι μια αυτοβιογραφία του Perkins, ενός ανθρώπου που ήτανε Οικονομικός Εκτελεστής, πήγαινε δηλαδή σε ασταθείς χώρες που είχανε οικονομικά προβλήματα και με διάφορους τρόπους (εκβιασμούς, δωροδοκίες, εξαναγκασμούς κλπ) ανάγκαζε την κυβέρνηση να παίρνει από τις Η.Π.Α. υπέρογκα δάνεια που δεν μπορούσε να αποπληρώσει και έτσι σκλαβωνότανε οικονομικώς.

Παρακάτω παραθέτω δύο παραγράφους που βρίσκονται στην εισαγωγή του βιβλίου (η μετάφραση είναι δική μου).

«Η επιχειρησοκρατία (corporatocracy) δεν είναι μια συνωμοσία, αλλά τα μέλη της υπερθεματίζουνε υπέρ κοινών πρακτικών και σκοπών. Μία από τις κύριες λειτουργίες της επιχειρησοκρατίας είναι να διαιωνίσει, να διευρύνει και να δυναμώσει το σύστημα. Ο τρόπος ζωής αυτών που "τα καταφέρανε", και τα εφόδιά τους -οι επαύλεις τους, τα σκάφη τους, τα ιδιωτικά αεροπλάνα τους- παρουσιάζονται σαν μοντέλα ώστε να μας εμπνεύσουνε να καταναλώνουμε, να καταναλώνουμε, να καταναλώνουμε. Με κάθε ευκαιρία μάς υπενθυμίζουνε ότι είναι καθήκον μας να αγοράζουμε, ότι είναι καλό για την οικονομία μας να λεηλατούμε τη Γη και ότι αυτό είναι για καλό μας.»
Σελίδα xiii

«Αυτό κάνουμε εμείς, οι οικονομικοί εκτελεστές: χτίζουμε μια παγκόσμια αυτοκρατορία. Είμαστε μια προνομιούχα ομάδα ανδρών και γυναικών που χρησιμοποιεί παγκόσμιους οικονομικούς οργανισμούς ώστε να δημιουργήσει τέτοιες συνθήκες που να κάνουνε τα άλλα κράτη υποχείρια στην επιχειρησοκρατία που βρίσκεται πίσω από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις, την κυβέρνηση και τις τράπεζες. Σαν τη Μαφία, οι Οικονομικοί Εκτελεστές κάνουνε χάρες. Αυτές έχουνε τη μορφή δανείων για την ανάπτυξη υποδομών - εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρισμού, εθνικοί οδοί, αεροδρόμια, λιμάνια ή βιομηχανικά πάρκα. Ένας όρος αυτών των δανείων είναι ότι όλα αυτά πρέπει να χτιστούνε από κατασκευαστικές της Αμερικής. Στην ουσία τα περισσότερα χρήματα ποτέ δε φεύγουνε από τις ΗΠΑ, απλώς μεταφέρονται από την Ουάσινγκτον στη Νέα Υόρκη, το Χιούστον ή το Σαν Φρανσίσκο.

Παρά το γεγονός ότι τα χρήματα επιστρέφονται αμέσως στις επιχειρήσεις που είναι μέλη της επιχειρησοκρατίας (στον πιστωτή), η χώρα που τα δέχεται πρέπει να τα ξεπληρώσει όλα, το αρχικό ποσό συν τον τόκο. Αν ο Οικονομικός Εκτελεστής είναι πολύ πετυχημένος, το δάνειο είναι τόσο μεγάλο που η δανειολήπτισσα χώρα δε θα μπορεί να το εξοφλήσει. Όταν αυτό συμβεί τότε, σαν τη Μαφία, ζητάμε γη και ύδωρ. Αυτό συχνά περιλαμβάνει και τα παρακάτω: έλεγχο των ψήφων στο συμβούλιο του Ο.Η.Ε., εγκατάσταση πολεμικών βάσεων ή πρόσβαση σε πολύτιμους πόρους όπως πετρέλαιο ή τη διώρυγα του Παναμά. Φυσικά ο δανειολήπτης ακόμα μας χρωστάει το δάνειο και ακόμα μια χώρα προστίθεται στην παγκόσμια αυτοκρατορία μας.»
Σελίδα xvii

Περί κρατικών ομολόγων.

Σκέφτομαι ώρες ώρες τί θα σήμαινε για τους ευρωπαίους εταίρους η χρεωκοπία της Ελλάδος. Κάποιοι (Γαλλία, Γερμανία κλπ) κάνανε μια κακή επένδυση και αγοράσανε ελληνικά ομόλογα δισεκατομμυρίων. Παίξανε και χάσανε. Έτσι είναι ο καπιταλισμός. Γιατί θα πρέπει να πληρωθούνε αν δεν υπάρχουνε λεφτά; Αν εγώ δηλαδή αγοράσω τραπεζικά ομόλογα και φαλιρίσει η τράπεζα, είναι υποχρεωμένη να με πληρώσει; Ας πτωχεύσουμε λοιπόν. Ίσως να είναι το καλύτερο πράγμα που μας έχει συμβεί τα τελευταία 60 έτη.