Φανταστικό βιντεάκι που δείχνει την ανάπτυξη του μωρού, από τη σύλληψη μέχρι τη γέννηση.
Μπορείτε να το δείτε και εδώ.
Saturday, 10 December 2011
Tuesday, 11 October 2011
Προβατοποίηση
Παρακολουθώ από τον 4ο όροφο τις ουρές στο βενζινάδικο απέναντι, λόγω της απεργίας των εργαζομένων στα Ε.Π.. Από τις 8.30 που ήλθα μέχρι αυτή τη στιγμή έχει δύο ουρές από 50 αυτοκίνητα η κάθε μία. Βρε μαλάκα νεοέλληνα αν δεν πανικοβληθείς και βάλεις βενζίνη μόνο όταν τη χρειάζεσαι θα υπάρχει βενζίνη μέχρι το πέρας της απεργίας. Με αυτό που κάνεις δημιουργείς τεχνητή ζήτηση με αποτέλεσμα όντως να μην υπάρχει βενζίνη και να λες μετά «καλά που πρόλαβα». Μια ζωή στόκος θα είσαι, μια ζωή πρόβατο.
Friday, 7 October 2011
Saturday, 10 September 2011
Από τον ατελή εκσυγχρονισμό στην κρίση
Από τον ατελή εκσυγχρονισμό στην κρίση: Μεταρρυθμίσεις, χρέη και αδράνειες στην Ελλάδα (1993-2010)
To διάβασα πριν λίγες μέρες, του Πάνου Καζάκου. Ο συγγραφέας προσπαθεί να καταγράψει και να κρίνει τις παραλείψεις και τις αδράνειες της ελληνικής κυβέρνησης που μας έφερε σε αυτό το χάλι.
Μιλάει για μεταρρυθμίσεις των δύο μεγάλων κομμάτων (που μείνανε υποσχέσεις), για τη «δημιουργική λογιστική», το μαγείρεμα δηλαδή των δεδομένων ώστε να μας βγούνε οι αριθμοί που θέλανε οι Ευρωπαίοι προκειμένουνε να μπούμε στην νομισματική ένωση, για παραλείψεις και ανικανότητες των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, για μεγάλα σκάνδαλα (Siemens, προμήθειες ΕΣΥ, ΕΟΦ κλπ), για τα κλειστά επαγγέλματα, για την άμεση, προσωπική εμπλοκή σε διαδικασίες μικροδιαφθορας (αδιανόητη για ένα μεγάλο αριθμό Ευρωπαίων) και γενικώς ό,τι αδράνειες και παραλείψεις μας φέρανε σε αυτή την κατάσταση.
Σύμφωνα με το βιβλίο η χώρα πάσχει σε πολλαπλά σημεία. Έχει ελάχιστη ικανότητα να σχεδιάζει στρατηγικά, υποτιμά την επιστημονική συμβουλή και γνώση, δεν αξιολογεί τις επιπτώσεις των νομοθετημάτων, δεν έχει εσωτερική συνοχή (αφού η ενδοκυβερνητική συνεργασία είναι προβληματική) και το γραφείο του πρωθυπουργού αδυνατεί να αξιολογεί πολιτικές των υπουργείων και να παρακολουθεί σοβαρά την εφαρμογή τους.
Το μεγαλύτερο γέλιο (ή καλύτερα κλάμα) το έριξα στο σημείο που εξηγεί τη «δημιουργική λογιστική» όπου, με τη βοήθεια διεθνών οικονομολόγων και συμβούλων, μεταφέρανε μελλοντικά έσοδα σε τρέχουσες χρονιές, και τρέχοντα ελλείμματα σε παρελθούσες χρονιές. Ας πούμε για παράδειγμα ότι είμαστε στο 2000. Οι ατσίδες της οικονομίας μεταφέρανε τα μελλοντικά κέρδη του 2001 και του 2002 στο 2000 και τα ελλείμματα του 2000 στο 1999 ή 1998, ώστε να τους βγεί μικρότερο έλλειμμα, πληθωρισμός και λοιπές δημοσιονομικές δεσμεύσειες!
Άλλο χαρακτηριστικό σημείο είναι η επιρροή των ιδιωτικών συμφερόντων σε κυβέρνηση και κόμμα. Εκτός των άλλων αναφέρει και ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπου ο τότε πρόεδρος του ΕΟΦ Μουτσόπουλος προσπάθησε να βάλει τάξη στη συνταγογράφηση φαρμάκων. Αντιγράφω από το βιβλίο: «Ουσιαστικά πληροφορήθηκε (σ.σ. ο Μουτσόπουλος) από ενδιαφερόμενο επιχειρηματία, τα συμφέρονται του οποίου δεν ελήφθησαν υπόψη, ότι δεν επρόκειτο να μείνει για πολύ καιρό στη θέση του. Και δεν έμεινε.»
Άλλο ένα κομμάτι που μου άρεσε από το βιβλίο είναι όταν μιλάει για τον τουρισμό λέγοντας «Στις υπηρεσίες πάλι κυριαρχεί ο τουρισμός, ο οποίος όμως συχνά γίνεται πολλαπλά αντιληπτός όχι ως ένα πεδίο ανταγωνισμού, αλλά εύκολης εκμετάλλευσης φυσικών συγκριτικών πλεονεκτημάτων, και ο οποίος επιζητεί την κρατική στήριξη με παραδοσιακά εργαλεία». Πόσο δίκαιο έχει!
Κάποια από τα θέματα που διαπραγματεύεται το βιβλίο τα αγγίζει ακροθιγώς, δε θα μπορούσε άλλως τε να τα αναλύσει εις βάθος από τη στιγμή που το βιβλίο έχει γύρω στις 300 σελίδες. Αλλά είναι μια πολύ καλή αρχή για να δούμε τις ρίζες του προβλήματος.
Θα μου πεις χρειαζόμαστε ένα βιβλίο για να τα ξέρουμε αυτά; Σίγουρα όχι, τα ζεις καθημερινώς. Αλλά το βιβλίο προσφέρει κάτι που δεν το προσφέρει κανείς άλλος: παραπομπές. Ο συγγραφέας στηρίζει τις απόψεις του και το έχει εμπλουτίσει με εκατοντάδες παραπομπές όπου μπορείς να διαβάσεις περισσότερα αν το θέλεις. Δεν αερολογεί, τα πάντα τεκμαίρονται από κάπου.
Και θα ήθελα να κλείσω με δύο κομμάτια από το βιβλίο (τα πλάγια γράμματα είναι του συγγραφέως).
Η Ελλάδα, διαπιστώνει το Centre for Economic Reform (CER), «σπατάλησε πολλές ευκαιρίες, τις οποίες πρόσφερε η συμμετοχή της στην ΕΕ για περισσότερα από 20 χρόνια». Είναι μία από τις πλέον απροσάρμοστες χώρες, μαζί με την Πολωνία: Η χώρα καθυστερεί στην υιοθέτηση νέων τεχνολογιών, βραδυπορεί στην εκπαιδευτική πολιτική, εφαρμόζει ένα ρυθμιστικό σύστημα που είναι δυσμενέστερο από αλλού για την επιχειρηματικότητα και διατηρεί εμπόδια στις αγορές προϊόντων.
και
«Η Ελλάδα», δήλωνε ο υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας Φούτερ Μπος, «δεν είναι υπόλογη επειδή δεν μπόρεσε να χαλιναγωγήσει το έλλειμμά της. Κατηγορείται κυρίως για κατά συρροή και κατ' εξακολούθηση εξαπάτηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των υπολοίπων κρατών-μελών»
Έτσι εξηγήται και το γιατί οι Ευρωπαίοι τα έχουνε βάλει μαζί μας, και όχι με χώρες που έχουνε μεγαλύτερο έλλειμμα από την Ελλάδα.
Sunday, 4 September 2011
(Νεο)Ελληνική δημοσιογραφία. Για γέλια (και για κλάματα)
Το είδα στο twitter πριν μερικές μέρες, αλλά μόλις σήμερα είχα την ευκαιρία να διαβάσω. Ένα έγγραφο της αμερικάνικης κυβέρνησης προς την αμερικάνικη πρεσβεία, για το πως πρέπει οι Αμερικανοί να αντιμετωπίζουνε τα ΜΜΕ της Ελλάδος. Διέρρευσε στο wikileaks. Κανείς δε θα μπορούσε να τα πει καλύτερα, αν και σε κάποια μέρη διαφωνώ. Μερικά πολύ ενδιαφέροντα σημεία.
"With the founding of the modern Greek state, the tradition was established of blaming an outside power (first the Great Powers and then the U.S.) for all ills that befell Greece."
"Because there are no subscriptions or home deliveries in Greece, newspapers have to sell themselves from newsstands by grabbing the attention of the casual passerby. This means that even the occasional calm and partially accurate story will have a misleading or untrue headline that often has nothing to do with the story."
"The Greek media increasingly devote more column inches and minutes to the daily problems of the average Greek, the private lives of politicians, entertainment, and sports than to foreign issues. Greece's membership in the U.N. Security Council has
received limited coverage, while analysis of European Union decisions is scarce. Major international events get extensive coverage but only via international networks and wire services. The reasons for the sparse coverage of major global developments include Greek ethnocentricity, the unwillingness of media owners to promote the current government's achievements, and the lack of robust Greek
leadership in the international arena."
"The Greek term "interwoven interests" refers specifically and exclusively to the web of relationships among the media, business, and government. The current Minister of the Merchant Marine commented recently that the government is a puppet that performs at the whim of the interwoven interests. (His comment amused neither
the press magnates nor the Prime Minister, but he has somehow held onto his job.) The relationships are more complicated and incestuous than those among the gods, the demigods, and the human beings of Greek myth."
"Finally, Greek public opinion thrives today, as it did in 800 B.C., on myths,
scapegoats, and conspiracy theories, with the U.S. portrayed as the "Planetary Ruler" who is to blame for Greece's domestic troubles and for its lack of stature in the international arena."
LOL, τρελλό χώσιμο, πραγματικά αξίζει να διαβαστεί ολόκληρο.
"With the founding of the modern Greek state, the tradition was established of blaming an outside power (first the Great Powers and then the U.S.) for all ills that befell Greece."
"Because there are no subscriptions or home deliveries in Greece, newspapers have to sell themselves from newsstands by grabbing the attention of the casual passerby. This means that even the occasional calm and partially accurate story will have a misleading or untrue headline that often has nothing to do with the story."
"The Greek media increasingly devote more column inches and minutes to the daily problems of the average Greek, the private lives of politicians, entertainment, and sports than to foreign issues. Greece's membership in the U.N. Security Council has
received limited coverage, while analysis of European Union decisions is scarce. Major international events get extensive coverage but only via international networks and wire services. The reasons for the sparse coverage of major global developments include Greek ethnocentricity, the unwillingness of media owners to promote the current government's achievements, and the lack of robust Greek
leadership in the international arena."
"The Greek term "interwoven interests" refers specifically and exclusively to the web of relationships among the media, business, and government. The current Minister of the Merchant Marine commented recently that the government is a puppet that performs at the whim of the interwoven interests. (His comment amused neither
the press magnates nor the Prime Minister, but he has somehow held onto his job.) The relationships are more complicated and incestuous than those among the gods, the demigods, and the human beings of Greek myth."
"Finally, Greek public opinion thrives today, as it did in 800 B.C., on myths,
scapegoats, and conspiracy theories, with the U.S. portrayed as the "Planetary Ruler" who is to blame for Greece's domestic troubles and for its lack of stature in the international arena."
LOL, τρελλό χώσιμο, πραγματικά αξίζει να διαβαστεί ολόκληρο.
Thursday, 25 August 2011
Wednesday, 24 August 2011
Tuesday, 23 August 2011
Επιχειρήματα υπέρ της Δημοκρατίας
Η καλοκαιρινή λίστα των βιβλίων που ήθελα να διαβάσω ήτανε αρκετά μεγάλη. Μεταξύ των άλλων ξεχώρισα όμως το Arguments for Democracy του Βρετανού (πρώην) πολιτικού Tony Benn.
Ο οξυδερκής Tony Benn του Εργατικού Κόμματος παραθέτει ομιλίες, άρθρα και διαλέξεις που είχε δώσει κατά καιρούς καλύπτοντας ένα πολύ ευρύ φάσμα θεμάτων (πολιτική, ΜΜΕ, τεχνολογία, ασφάλεια κλπ), υπέρ της Δημοκρατίας και πως αυτή μπορεί να επιτευχθεί και να λύσει σημερινά προβλήματα. Όποιος έχει διαβάσει τα ημερολόγιά του ξέρει λίγο πολύ τι να περιμένει. Αν και γραμμένο το 1980, όταν η Θάτσερ είχε πάρει την διακυβέρνηση της Μ.Β., πολλές από τις ιδέες του Benn είναι ακόμα επίκαιρες.
Μοναδικό ψεγάδι του βιβλίου είναι ότι θέτει τις δημοκρατικές αντιλήψεις μέσα σε σοσιαλιστικά πλαίσια· κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να την απογυμνώσει από όλα τα οικονομικοκοινωνικά συστήματα και να αναλύσει τα επιχειρήματά του μακρυά απο προκαταλήψεις και δογματισμούς. Βέβαια αυτό είναι αναμενόμενο καθώς οι εργατικοί και ο ίδιος ο Benn είναι σοσιαλιστές.
Τα παρακάτω (η έμφαση είναι δική μου, όχι όμως και τα πλάγια γράμματα)
If we look at the democratic tradition we find that, in Britain, the idea of democracy is based not upon the sovereignty of Parliament, let alone the sovereignty of government, but upon the sovereignty of the people as a whole, who have a moral right to govern themselves. By exercising their vote, they lend their sovereign powers to members of Parliament, to be used on their behalf for the duration of a single Parliament. These powers must be returned intact to the electorate, to whom they belong, to lend again to another Parliament at a subsequent election. That is the basis upon which the democratic argument rests. It means that every man and woman over the age of eighteen is entitled to vote for his or her representative in Parliament. It means that the consent of Parliament is required before any Act can be passed laying down new laws or imposing new taxation. It means that members of the Parliament must be able to change the law, armed with the power they have from the people, and it must mean that ministers or civil servants can only act under the law and they are accountable to Parliament for everything they do and hence through Parliament to the electors as a whole. The final safeguard, and in some ways the most important aspect of democracy, is its destructive role: in the end the people can dismiss ministers without bloodshed, and replace them by others. From a minister's point of view, there is some advantage in being removed peacefully rather than being removed by bloodshed. It is ultimately the destructive power of democracy that gives it its vitality, because ministers who know they can be dismissed are obliged to listen; in this way the capacity to dismiss changes the relationship between those who govern and those who are governed.
είναι ένα λαμπρό δείγμα της οξυδέρκειας του Benn. Και ναι, προτίθεται ως απάντηση σε όσους θεωρούνε τη βία τη μόνη διέξοδο για τις αυθαιρεσίες της κυβέρνησης.
Και παρακάτω
At the moment there is a 'Five Mile Act' under which, if a point of view does not fit into the consensus, then it is isolated. When it is granted access to the public it is ususally only for the purpose of ridicule, or when it is carefully dressed in words like 'left wing', 'Marxist' or 'extremist' to indicate that there is not to be taken seriously. As a result the public find it hard to understand what is happening. When people do not understand, they become frightened and more receptive to an authoritarian solution.
(η έμφαση είναι πάλι δικιά μου) Αν στην Ελλάδα του 2011 αντικαταστήσουμε τις λέξεις 'left wing', 'Marxist' και 'extremist' με τις 'φιλελεύθερος', 'νεοφιλελεύθερος', και 'καπιταλισμός' το απόσπασμα του Benn θα ταίριαζε γάντι στη σημερινή Ελλάδα.
Και ακόμα ένα για να μη σας κουράζω
The mass media are immensely powerful in every country, and have largely replaced the role of the churches as the main instruments by which people receive their values. In the old days the priest climbed into his pulpit every Sunday and told us what we should think; now we have a pundit on every television channel every day who tells us what is acceptable to the establishment of the country in which he or she is performing. In the Soviet Union of course the press is state-controlled. In Britain the press is owned mainly by seven multinational corporations or wealthy families. They own most local papers as well, and what they say is virtually identical, with one or two exceptions.
Φυσικά όταν γράφτηκε το βιβλίο δεν υπήρχε το διαδίκτυο, παρά μόνο τηλεόραση, ραδιόφωνο και τύπος. Σήμερα τα πράγματα είναι σίγουρα διαφορετικά, αλλά η τηλεόραση και τα παραδοσιακά ΜΜΕ συνεχίζουνε ακόμα να παίζουνε μεγάλο ρόλο στην καθοδήγηση των πολιτών, κυρίως των μεγαλύτερων ηλικιών.
Wednesday, 10 August 2011
Αυγουστιάτικη Αθήνα
Εχθές χώθηκα σε κάτι στενά πίσω από το Σύνταγμα, έψαχνα το Dosirak. Πόσο όμορφη είναι η Αθήνα! Αυγουστιάτικη, καθαρή, ολιγάνθρωπη, μια κουκλίτσα. Κάποια γνωστή μου, αλλοδαπή κι' όλας, είχε πει ότι οι Αθηναίοι δε γνωρίζουνε την Αθήνα, τη θεωρούνε βρώμικη και απάνθρωπη. Δεν την περπατάνε. Νομίζω ότι αυτό είναι το μυστικό, το περπάτημα. Να την περπατήσεις, να μπεις μέσα της, να μάθεις τα μυστικά της. Και θα σου αποκαλυφθεί μια καλλονή.
Wednesday, 3 August 2011
Εθνική Βιβλιοθήκη αρ. 2
«Η τοιαύτη βεβαιότης φαίνεται ημίν ικανή και του Κάτωνος αυτού να κλονήση την αφοσίωσιν εις το καθήκον. Πρώτον ημών έργον, άμα ανελάβομεν την εφορεία, υπήρξε να ζητήσωμεν την ευμενώς παραχωρηθείσαν ημίν παρά του αρμοδίου υπουργού απόλυσιν τέκνου υπουργικού βουλευτού μη τακτικώς προσερχομένου. Τούτο όμως ουδόλως εκώλυσεν αποτυχόντα δήμαρχο, δεν ενθυμούμεθα τίνος δήμου, να προσέλθη εις ημάς την επιούσαν μετά βουλευτικών συστάσεων, ζητών να κενωθή χάριν αυτού θέσις κατεχομένη υπό αρχαίου και ικανωτάτου υπαλλήλου και λέγων ανερυθριάστως ταύτα: "Αυτόν τον διώρισεν ο Κουμουνδούρος· τώρα είναι η σειρά μας ν' ανοίξωμεν και ημείς τα 'μάτια, προ πάντων εγώ, όστις υπηρέτησα μετά ζήλου το κόμμα κατά τας τελευταίας εκλογάς"»
Η Εθνική Βιβλιοθήκη εν έτει 1880.
Αχαχαχαχα, α ρε Ελλάς αθάνατη
Η Εθνική Βιβλιοθήκη εν έτει 1880.
Αχαχαχαχα, α ρε Ελλάς αθάνατη
Εθνική Βιβλιοθήκη
(Θα σας πρήξω λίγο με τον Ροϊδη αλλά διαβάζω τα άπαντα και έχω συναντήσει πολλά μαργαριτάρια)
Τμήμα της επιστολής του Ροϊδου προς τον Τιμολέοντα Φιλήμονα, βουλευτή και έφορο της Βουλής, περί της Εθνική Βιβλιοθήκης (η έμφαση δικιά μου).
«Το δε όντως δυσάρεστον είναι, ότι προς αντιστάθμισιν της υλικής ζημίας δεν απομένει ημίν ουδ' αυτή η παρηγορία να λέγωμεν αυταρέσκως, ότι διαρπάζεται μεν, αλλ' είναι τουλάχιστον επιστημονικώς διατεταγμένη η Εθνική ημών Βιβλιοθήκη. Καίτοι μη ιδόντες αυτήν, αφού ετελείωσεν ο κ. Στεφενχάγεν το έργον, υποθέτομεν ότι εξήλθεν επιστημονικώς ευπρόσωπος εκ των χειρών του λογίου Γερμανού. Τούτον όμως διαδέχθησαν υπέρ τους εβδομήκοντα έφοροι, βιβλιοφύλακες και βοηθοί, περί ων επιτρέπεται ν' αμφιβάλλωμεν, αν είχον την απαιτούμενην οξυδέρκειαν, όπως διακρίνωσι τας λεπτότητας των επιστημονικών υποδιαιρέσεων, αφού μάλιστα πλην της βουλευτικής ευνοίας προσόντα δεν απητούντο παρά τούτων πολλά, ουδ' αυτό της εν Αθήναις παρουσίας, αλλ' ηδύνατό τις συγχρόνως να είναι βιβλιοφύλαξ της Εθνικής Βιβλιοθήκης και κάτοικος Αταλάντης.»
Η Εθνική Βιβλιοθήκη εν έτει 1880.
Τί είπε ο Γιωργάκης, μία πρόσληψη για 5 αποχωρήσεις; Αχαχαχα, τον προλάβανε οι δικοί του 131 έτη πριν. 70(!!) προσλήψεις για μία αποχώρηση στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Και ας υποθέσουμε ότι τους χρειαζότανε αυτούς για να τελειώσει το έργο της ταξινόμησης πιο γρήγορα. Το ότι ήτανε άσχετες με τον τομέα της Βιβλιοθήκης (αφού δεν απαιτούνται άλλα προσόντα πλην της βουλευτικής ευνοίας) δε μας λέει τίποτα; Ο ένας μάλιστα δε ζούσε καν στην Αθήνα! Α ρε Ελλάς Αθάνατη.
Λίγα σχόλια προς κατανόηση της παραγράφου
α) Ο Στεφενχάγεν είναι Γερμανός ταξινόμος που ήλθε να βάλει μια τάξη στην Εθνική Βιβλιοθήκη.
β) Η εθνική Βιβλιοθήκη από σχεδόν 120.000 καταγεγραμμένους τόμους είχε απομείνει με σχεδόν 80.000 λόγω κλοπής των υπολοίπων (μέσω του κευθμώνος, του σκοτεινού δηλαδή υπογείου -της αποθήκης- της Βιβλιοθήκης)
γ) Πολλά από τα έργα ήτανε λειψά και κατεστραμμένα.
Τμήμα της επιστολής του Ροϊδου προς τον Τιμολέοντα Φιλήμονα, βουλευτή και έφορο της Βουλής, περί της Εθνική Βιβλιοθήκης (η έμφαση δικιά μου).
«Το δε όντως δυσάρεστον είναι, ότι προς αντιστάθμισιν της υλικής ζημίας δεν απομένει ημίν ουδ' αυτή η παρηγορία να λέγωμεν αυταρέσκως, ότι διαρπάζεται μεν, αλλ' είναι τουλάχιστον επιστημονικώς διατεταγμένη η Εθνική ημών Βιβλιοθήκη. Καίτοι μη ιδόντες αυτήν, αφού ετελείωσεν ο κ. Στεφενχάγεν το έργον, υποθέτομεν ότι εξήλθεν επιστημονικώς ευπρόσωπος εκ των χειρών του λογίου Γερμανού. Τούτον όμως διαδέχθησαν υπέρ τους εβδομήκοντα έφοροι, βιβλιοφύλακες και βοηθοί, περί ων επιτρέπεται ν' αμφιβάλλωμεν, αν είχον την απαιτούμενην οξυδέρκειαν, όπως διακρίνωσι τας λεπτότητας των επιστημονικών υποδιαιρέσεων, αφού μάλιστα πλην της βουλευτικής ευνοίας προσόντα δεν απητούντο παρά τούτων πολλά, ουδ' αυτό της εν Αθήναις παρουσίας, αλλ' ηδύνατό τις συγχρόνως να είναι βιβλιοφύλαξ της Εθνικής Βιβλιοθήκης και κάτοικος Αταλάντης.»
Η Εθνική Βιβλιοθήκη εν έτει 1880.
Τί είπε ο Γιωργάκης, μία πρόσληψη για 5 αποχωρήσεις; Αχαχαχα, τον προλάβανε οι δικοί του 131 έτη πριν. 70(!!) προσλήψεις για μία αποχώρηση στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Και ας υποθέσουμε ότι τους χρειαζότανε αυτούς για να τελειώσει το έργο της ταξινόμησης πιο γρήγορα. Το ότι ήτανε άσχετες με τον τομέα της Βιβλιοθήκης (αφού δεν απαιτούνται άλλα προσόντα πλην της βουλευτικής ευνοίας) δε μας λέει τίποτα; Ο ένας μάλιστα δε ζούσε καν στην Αθήνα! Α ρε Ελλάς Αθάνατη.
Λίγα σχόλια προς κατανόηση της παραγράφου
α) Ο Στεφενχάγεν είναι Γερμανός ταξινόμος που ήλθε να βάλει μια τάξη στην Εθνική Βιβλιοθήκη.
β) Η εθνική Βιβλιοθήκη από σχεδόν 120.000 καταγεγραμμένους τόμους είχε απομείνει με σχεδόν 80.000 λόγω κλοπής των υπολοίπων (μέσω του κευθμώνος, του σκοτεινού δηλαδή υπογείου -της αποθήκης- της Βιβλιοθήκης)
γ) Πολλά από τα έργα ήτανε λειψά και κατεστραμμένα.
Sunday, 31 July 2011
Κόμμα
Αν υπήρχε λεξικόν της νεοελληνικής γλώσσης, νομίζομεν ότι ο ορισμός της λέξεως 'κόμμα' ήθελεν είναι ο ακόλουθος: «Ομάς ανθρώπων ειδότων ν' αναγινώσκωσι και ν' ανορθογραφώσιν, εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες, ενούμενοι υπό ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσιν ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παράσχοι αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι».
ΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ 8/6/1875
ΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ 8/6/1875
Thursday, 28 July 2011
175 χρόνια....
... από τη γέννηση του μεγαλύτερου συγγραφέα της νεότερης Ελλάδος. Κατά περίεργη σύμπτωση σήμερα ξαναδιάβασα την Πάπισσα Ιωάννα, από τα Άπαντα (εκδόσεις Ερμής) είχα ξεχάσει πόσο καυστικό και σατυρικό είναι το έργο.
Δυστυχής διαπίστωση (για όσους ελπίζουνε ότι κάτι μπορεί να αλλάξει σε αυτόν τον τόπο) ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει από την εποχή του Ροϊδη μέχρι σήμερα.
Ας είμαστε καλά να τον θυμόμαστε.
Δυστυχής διαπίστωση (για όσους ελπίζουνε ότι κάτι μπορεί να αλλάξει σε αυτόν τον τόπο) ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει από την εποχή του Ροϊδη μέχρι σήμερα.
Ας είμαστε καλά να τον θυμόμαστε.
Wednesday, 20 July 2011
Οδηγίες προς πιθηκίζοντες νεοέλληνες οδηγούς
Σε αυτό το σήμα
που βρίσκεται στις διαβάσεις πεζών, σύμφωνα με τον ΚΟΚ (Άρθρο 39.2 - Συμπεριφoρά των oδηγών πρoς τoυς πεζoύς), σταματάμε πάντοτε για να περάσουνε οι πεζοί, είτε οδηγείς στην αριστερή λωρίδα στη λεωφόρο Αθηνών είτε στην Ποσειδώνος. Το καταλαβαίνω ότι εσύ δε θέλεις να σταματήσεις διότι η παιδεία σου (η ποιά; αχαχαχαχα) δε σου το επιτρέπει. Αλλά έτσι και αρχίσεις να μου ξανακορνάρεις ή να βρίζεις όταν σταματήσω σε διάβαση θα κατεβώ κάτω και θα σου γαμήσω ό,τι έχεις και δεν έχεις γαμημένε πίθηκε.
As a side note όταν στρίβουμε (και όταν σταθμεύουμε, αλλά αυτό ας πάει στον κόρακα) δε χρησιμοποιούμε τα φώτα έκτακτης ανάγκης (alarm) αλλά το γαμημένο το φλας. Στο ΙΚΑ το πήρες το δίπλωμα ρε καθυστερημένε; Τί στο διάολο, σκατά έχεις στο κεφάλι σου;
που βρίσκεται στις διαβάσεις πεζών, σύμφωνα με τον ΚΟΚ (Άρθρο 39.2 - Συμπεριφoρά των oδηγών πρoς τoυς πεζoύς), σταματάμε πάντοτε για να περάσουνε οι πεζοί, είτε οδηγείς στην αριστερή λωρίδα στη λεωφόρο Αθηνών είτε στην Ποσειδώνος. Το καταλαβαίνω ότι εσύ δε θέλεις να σταματήσεις διότι η παιδεία σου (η ποιά; αχαχαχαχα) δε σου το επιτρέπει. Αλλά έτσι και αρχίσεις να μου ξανακορνάρεις ή να βρίζεις όταν σταματήσω σε διάβαση θα κατεβώ κάτω και θα σου γαμήσω ό,τι έχεις και δεν έχεις γαμημένε πίθηκε.
As a side note όταν στρίβουμε (και όταν σταθμεύουμε, αλλά αυτό ας πάει στον κόρακα) δε χρησιμοποιούμε τα φώτα έκτακτης ανάγκης (alarm) αλλά το γαμημένο το φλας. Στο ΙΚΑ το πήρες το δίπλωμα ρε καθυστερημένε; Τί στο διάολο, σκατά έχεις στο κεφάλι σου;
Friday, 1 July 2011
Σύνταγμα - μια μέρα μετά την υπερψήφιση των νέων μέτρων
Πέρασα εχθές από το Σύνταγμα, κατά τις δέκα το βράδυ, η ατμόσφαιρα μύριζε ακόμα δακρυγόνα. Έκατσα περίπου δύο ώρες. Όλη η πλατεία ήτανε γεμάτη από κόσμο, πηγαδάκια εδώ κι εκεί, κόσμος στις σκηνές, στα παγκάκια, χοτ-ντογκάδες, σουβλατζήδες και καλαμποκάδες να πουλάνε φαγητό, διαφόροι άλλοι μικροπωλητές να πουλάνε νερά και κόκα κόλες, ομιλητές μιλούσανε από το βήμα, ο κόσμος καθισμένος και όρθιος τους άκουγε.
Πολλά πανό, πλακάτ και συνθήματα αναρτημένα στα δένδρα και στις κολώνες. Στο πάνω μέρος της πλατείας (μπροστά από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη) μερικά ΜΑΤ παρατεταγμένα, κιγκλιδώματα μπροστά τους και αρκετός κόσμος συγκεντρωμένος να φωνάζει συνθήματα, κατά των μπάτσων (το γνωστό σύνθημα), του Πάγκαλου, του Γιωργάκη, υπέρ της Ελλάδος κλπ.
Φαίνεται ότι ο ξεσηκωμός καλά κρατεί, τα προχθεσινά επεισόδια και η απαράδεκτη στάση της αστυνομίας δεν ήτανε ικανά να αποθαρρύνουνε τον κόσμο, οι αγανακτισμένοι είναι ακόμα εκεί και μπράβο τους.
Μερικές σκόρπιες σκέψεις.
Μου αρέσει πολύ που έχουνε δώσει βήμα σε ομιλητές να ορθώσουνε και να αρθρώσουνε λόγο και να πούνε τους προβληματισμούς τους. Μου αρέσει επίσης πολύ που προτείνουνε άμεση δημοκρατία και λογιστικούς ελέγχους. Θέλω να ελπίζω ότι αν ποτέ υλοποιηθεί ο λογιστικός έλεγχος κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του.
Μου αρέσει που υπάρχε ένα ετερόκλητο πλήθος, κουστουμάτοι, επαίτες, φοιτητές, καθημερινοί άνθρωποι, όμορφες κοπέλες (ντυμένες λες και πάνε σε κλαμπ), οικογένειες. Τα οικονομικά μέτρα αφορούνε όλους μας.
Μου αρέσει που υπάρχει μια ειρηνική ατμόσφαιρα, δε νιώθεις ότι απειλείσαι από κάτι ή ότι ανά πάσα στιγμή θα αρχίσει κάποιος να σε κυνηγάει.
Γέλασα αρκετά με κάποια συνθήματα ("Γιωργάκη Γιωργάκη εδώ είναι Ελλάς, εμείς θα σε γαμάμε κι εσύ θα προσκυνάς" (ή "θα μας κοιτάς" δεν το θυμάμαι ακριβώς) - χαχα μου θύμισε τα συνθήματα που λέγαμε πιτσιρικάδες για τις ομάδες).
Δε μου άρεσε που είχανε βάψει όλο το Σύνταγμα (ακόμα και μέσα στο Μετρό) με συνθήματα, υποτίθεται ότι είναι μια ειρηνική διαδήλωση, θα μπορούσανε να λείπουνε αυτά. Από την άλλη σκέφτομαι ότι όταν μαζεύεται κάπου ένα τόσο ετερόκλητο πλήθος λογικό είναι να υπάρχουνε και έκτροπα.
Δε μου άρεσε επίσης που τα βάζανε με τον Πάγκαλο, τα ΜΑΤ, τον Γιωργάκη κλπ. Το έχω πει επανειλημμένως ότι οι πραγματικοί μας εχθροί δεν είναι αυτοί, καθώς η κεντρική εξουσία είναι αιρετή, αν δε σου αρέσει την αλλάζεις. Αντιθέτως το μεγαλύτερο μέρος των ευθυνών το φέρει ο απλός πολίτης, αυτός που τους δίνει τη δύναμη και την εντολή να κάνουνε ό,τι κάνουνε. Αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς δεν πρόκειται να αλλάξει η κυβέρνηση. Άλλως τε το έγραφε και ένα πανό "γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις". Αν θέλεις να σταματήσουνε να φοροδιαφεύγουνε σταμάτα κι εσύ. Αν θέλεις να μην είναι στην εξουσία μην τους ψηφίζεις. Αν θέλεις να σταματήσουνε να ρυπαίνουνε το περιβάλλον σταμάτα κι εσύ (και ναι, αυτό ισχύει και για τις γόπες που πετιούνται κάτω).
Δε μου αρέσανε συνθήματα του τύπου "Θάνατος στους φασίστες" καθώς αυτό ακυρώνει μονομιάς αυτό που πολεμάς. Ο Νίτσε είχε πει κάποτε ότι στην προσπάθειά σου να πολεμήσεις το δράκο πρόσεξε μη γίνεις κι εσύ δράκος. Έτσι κι εδώ, στην προσπάθειά τους κάποιοι να πολεμήσουνε τους φασίστες ας προσέξουνε μη γίνουνε και οι ίδιοι φασίστες.
Δε μου άρεσε που δεν είδα πάλι ένα πανό κατά της Εκκλησίας. Φαίνεται ότι ακόμα δεν είναι στα σχέδια των αγανακτισμένων ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας ή η φορολόγηση της δεύτερης. Είπα ότι μπορεί να σηκώσω εγώ ένα, δεν το έκανα ακόμα, λόγω χρόνου ή λόγω βαρεμάρας ίσως.
Είδα κάπου γραμμένο (μέσα στο Μετρό) "ταξικό μίσος" (ή "ταξικός αγώνας", κάτι τέτοιο). Για να καταλάβω, ο αγώνας είναι ταξικός;
Πολλά πανό, πλακάτ και συνθήματα αναρτημένα στα δένδρα και στις κολώνες. Στο πάνω μέρος της πλατείας (μπροστά από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη) μερικά ΜΑΤ παρατεταγμένα, κιγκλιδώματα μπροστά τους και αρκετός κόσμος συγκεντρωμένος να φωνάζει συνθήματα, κατά των μπάτσων (το γνωστό σύνθημα), του Πάγκαλου, του Γιωργάκη, υπέρ της Ελλάδος κλπ.
Φαίνεται ότι ο ξεσηκωμός καλά κρατεί, τα προχθεσινά επεισόδια και η απαράδεκτη στάση της αστυνομίας δεν ήτανε ικανά να αποθαρρύνουνε τον κόσμο, οι αγανακτισμένοι είναι ακόμα εκεί και μπράβο τους.
Μερικές σκόρπιες σκέψεις.
Μου αρέσει πολύ που έχουνε δώσει βήμα σε ομιλητές να ορθώσουνε και να αρθρώσουνε λόγο και να πούνε τους προβληματισμούς τους. Μου αρέσει επίσης πολύ που προτείνουνε άμεση δημοκρατία και λογιστικούς ελέγχους. Θέλω να ελπίζω ότι αν ποτέ υλοποιηθεί ο λογιστικός έλεγχος κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του.
Μου αρέσει που υπάρχε ένα ετερόκλητο πλήθος, κουστουμάτοι, επαίτες, φοιτητές, καθημερινοί άνθρωποι, όμορφες κοπέλες (ντυμένες λες και πάνε σε κλαμπ), οικογένειες. Τα οικονομικά μέτρα αφορούνε όλους μας.
Μου αρέσει που υπάρχει μια ειρηνική ατμόσφαιρα, δε νιώθεις ότι απειλείσαι από κάτι ή ότι ανά πάσα στιγμή θα αρχίσει κάποιος να σε κυνηγάει.
Γέλασα αρκετά με κάποια συνθήματα ("Γιωργάκη Γιωργάκη εδώ είναι Ελλάς, εμείς θα σε γαμάμε κι εσύ θα προσκυνάς" (ή "θα μας κοιτάς" δεν το θυμάμαι ακριβώς) - χαχα μου θύμισε τα συνθήματα που λέγαμε πιτσιρικάδες για τις ομάδες).
Δε μου άρεσε που είχανε βάψει όλο το Σύνταγμα (ακόμα και μέσα στο Μετρό) με συνθήματα, υποτίθεται ότι είναι μια ειρηνική διαδήλωση, θα μπορούσανε να λείπουνε αυτά. Από την άλλη σκέφτομαι ότι όταν μαζεύεται κάπου ένα τόσο ετερόκλητο πλήθος λογικό είναι να υπάρχουνε και έκτροπα.
Δε μου άρεσε επίσης που τα βάζανε με τον Πάγκαλο, τα ΜΑΤ, τον Γιωργάκη κλπ. Το έχω πει επανειλημμένως ότι οι πραγματικοί μας εχθροί δεν είναι αυτοί, καθώς η κεντρική εξουσία είναι αιρετή, αν δε σου αρέσει την αλλάζεις. Αντιθέτως το μεγαλύτερο μέρος των ευθυνών το φέρει ο απλός πολίτης, αυτός που τους δίνει τη δύναμη και την εντολή να κάνουνε ό,τι κάνουνε. Αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς δεν πρόκειται να αλλάξει η κυβέρνηση. Άλλως τε το έγραφε και ένα πανό "γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις". Αν θέλεις να σταματήσουνε να φοροδιαφεύγουνε σταμάτα κι εσύ. Αν θέλεις να μην είναι στην εξουσία μην τους ψηφίζεις. Αν θέλεις να σταματήσουνε να ρυπαίνουνε το περιβάλλον σταμάτα κι εσύ (και ναι, αυτό ισχύει και για τις γόπες που πετιούνται κάτω).
Δε μου αρέσανε συνθήματα του τύπου "Θάνατος στους φασίστες" καθώς αυτό ακυρώνει μονομιάς αυτό που πολεμάς. Ο Νίτσε είχε πει κάποτε ότι στην προσπάθειά σου να πολεμήσεις το δράκο πρόσεξε μη γίνεις κι εσύ δράκος. Έτσι κι εδώ, στην προσπάθειά τους κάποιοι να πολεμήσουνε τους φασίστες ας προσέξουνε μη γίνουνε και οι ίδιοι φασίστες.
Δε μου άρεσε που δεν είδα πάλι ένα πανό κατά της Εκκλησίας. Φαίνεται ότι ακόμα δεν είναι στα σχέδια των αγανακτισμένων ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας ή η φορολόγηση της δεύτερης. Είπα ότι μπορεί να σηκώσω εγώ ένα, δεν το έκανα ακόμα, λόγω χρόνου ή λόγω βαρεμάρας ίσως.
Είδα κάπου γραμμένο (μέσα στο Μετρό) "ταξικό μίσος" (ή "ταξικός αγώνας", κάτι τέτοιο). Για να καταλάβω, ο αγώνας είναι ταξικός;
Thursday, 2 June 2011
Αγανακτισμένοι
Πέρασα σήμερα από το Σύνταγμα, για δεύτερη φορά, γύρω στις 6 το απόγευμα, λίγος κόσμος. Κάποιοι είχανε στήσει σκηνές. Πολλα πανώ και πλακάτ, κατά των τραπεζών, του Πάγκαλου, του μνημονίου, της ΕΕ, υπέρ της σύστασης λογιστικής επιτροπής (σε κάποια συμφωνώ κι εγώ). Δεν είδα όμως κανένα υπέρ του διαχωρισμού κράτους και Εκκλησίας, υπέρ της φορολόγησης της δεύτερης. Γιατί; Η Εκκλησία δεν αγγίζεται; Η θρησκεία μήπως; Μήπως δεν είναι δεινό η Εκκλησία;
Την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία λέτε, οι τραπεζίτες και οι κλέφτες. Μα η Εκκλησία είναι ο μεγαλύτερος πλουτοκράτης της Ελλάδος, και ο πιο ευνοούμενος...
Ας είναι. Οι Βρετανοί λένε frustration is a source of creativity. Ίσως να πρέπει να πάω να σηκώσω εγώ ένα...
Την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία λέτε, οι τραπεζίτες και οι κλέφτες. Μα η Εκκλησία είναι ο μεγαλύτερος πλουτοκράτης της Ελλάδος, και ο πιο ευνοούμενος...
Ας είναι. Οι Βρετανοί λένε frustration is a source of creativity. Ίσως να πρέπει να πάω να σηκώσω εγώ ένα...
Tuesday, 3 May 2011
Αντίο
Αντίο Θου-Βου, ήσουνα πολύ μεγάλος για την Ελλάδα. Σε ευχαριστούμε για τις ατέλειωτες ώρες χαράς και απόλαυσης που μας πρόσφερες. Το διάβασα σήμερα στο twitter και δυσκολεύτηκα να το πιστέψω. Κρίμα, πολύ κρίμα...
Saturday, 30 April 2011
Είναι τρελλοί αυτοί του... ΠΟΥ.
Διαβάζω στη Ναυτεμπορική ότι ο Παπανδρέου θα πάρει βραβείο για τον περιορισμό του καπνίσματος(!!!) από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και αναρωτιέμαι σε ποιον κόσμο ζει ο ΠΟΥ.
Ρε παιδιά ειλικρινά δε γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν μπορώ να το διανοηθώ ότι κάποιος είναι τόσο μικρόνους και βραδύστροφος που θα έδινε τέτοιο βραβείο στον ΓΑΠ τη στιγμή που είναι γνωστό τις πάσι ότι ο αντικαπνιστικός νόμος στην Ελλάδα αξίζει λιγότερο και από χεσμένο κωλόχαρτο. Είναι αδιανόητο, είναι σαν να δίνεις βραβείο στον Χίτλερ για τη διάσωση των Εβραίων. Αντί να του επιβάλλουνε βαρύτατα πρόστιμα για τη μη-εφαρμογή του νόμου, αυτοί του δίνουνε και βραβείο (και μάλιστα με την υψηλότερη διάκριση). Απίστευτο.
Ρε παιδιά ειλικρινά δε γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν μπορώ να το διανοηθώ ότι κάποιος είναι τόσο μικρόνους και βραδύστροφος που θα έδινε τέτοιο βραβείο στον ΓΑΠ τη στιγμή που είναι γνωστό τις πάσι ότι ο αντικαπνιστικός νόμος στην Ελλάδα αξίζει λιγότερο και από χεσμένο κωλόχαρτο. Είναι αδιανόητο, είναι σαν να δίνεις βραβείο στον Χίτλερ για τη διάσωση των Εβραίων. Αντί να του επιβάλλουνε βαρύτατα πρόστιμα για τη μη-εφαρμογή του νόμου, αυτοί του δίνουνε και βραβείο (και μάλιστα με την υψηλότερη διάκριση). Απίστευτο.
Monday, 25 April 2011
Μία μπυραρία χωρίς καπνό
Σήμερα πήγα στη James Joyce, καλεσμένος από τον πολύ καλό μου φίλο Γιώργο για τη γιορτή του. Μου έκανε εντύπωση πως στη μπυραρία απαγορεύεται το κάπνισμα.
Τελικά οι μόνοι που τηρούνε τους νόμους σε αυτή τη χώρα είναι οι άνθρωποι από τα British Isles.
Προβλέπω να γίνεται στέκι.
Τελικά οι μόνοι που τηρούνε τους νόμους σε αυτή τη χώρα είναι οι άνθρωποι από τα British Isles.
Προβλέπω να γίνεται στέκι.
Monday, 14 March 2011
Μεσαίωνας
Διαβάζω στη Ναυτεμπορική ότι η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών προσπαθεί να φιμώσει κάθε άποψη περί χρεοκοπίας.
Ειλικρινά δεν μπορώ να διανοηθώ πώς έχει εκφυλιστεί τόσο πολύ το πολιτικό και δικαστικό σύστημα. Θλίβομαι και τρομάζω μπροστά στο γεγονός ότι μας διοικούνε τέτοιοι άνθρωποι, άχρηστοι, απατεώνες και υστερόβουλοι. Οργίζομαι στο γεγονός ότι ο μέσος νεοέλληνας διαιωνίζει αυτή την κατάσταση εδώ και 35 ετη.
Μετά από αυτό τί κύριοι εισαγγελείς και βουλευτές; Ολοκληρωτικά καθεστώτα; Το V for Vendetta και το 1984 αρχίζουνε να μη φαίνονται και τόσο δυστοπικά.
Ειλικρινά δεν μπορώ να διανοηθώ πώς έχει εκφυλιστεί τόσο πολύ το πολιτικό και δικαστικό σύστημα. Θλίβομαι και τρομάζω μπροστά στο γεγονός ότι μας διοικούνε τέτοιοι άνθρωποι, άχρηστοι, απατεώνες και υστερόβουλοι. Οργίζομαι στο γεγονός ότι ο μέσος νεοέλληνας διαιωνίζει αυτή την κατάσταση εδώ και 35 ετη.
Μετά από αυτό τί κύριοι εισαγγελείς και βουλευτές; Ολοκληρωτικά καθεστώτα; Το V for Vendetta και το 1984 αρχίζουνε να μη φαίνονται και τόσο δυστοπικά.
Tuesday, 1 March 2011
I am Ozzy
Μόλις τελείωσα την αυτοβιογραφία του Ozzy Osbourne του επονομαζόμενου και Prince Of Darkness. Μέσα σε 250 περίπου σελίδες ανακαλύπτει κάποιος το λόγο που ο τύπος ζει και αναπνέει για το rock 'n' roll.
Το βιβλίο καλύπτει όλη την ιστορία του Ozzy από τα παιδικά του χρόνια μέχρι και το Ozzmosis. Έχει πολλές αναφορές στα παιδικά του χρόνια στο Aston, στην περίοδό του με τους Sabbath, αρκετές πληροφορίες μέχρι και το Bark at the moon, αλλά δυστυχώς από εκεί μουσικώς υπερπηδάει και το The Ultimate Sin και το No rest for the wicked, πηγαίνοντας κατ' ευθείαν στο No more tears. Κρίμα διότι θα ήθελα πολύ να μάθω πως γράφτηκαν αυτοί οι δύο δίσκοι που αφήνει απ 'έξω.
Ένα πολύ μεγάλο μέρος του βιβλίου αφιερώνεται στους εθισμούς του Ozzy με τα ναρκωτικά και τον αλκοολισμό και τις προσπάθειες απεξάρτησής του. Κλινικές αποτοξίνωσης, φυλακίσεις, συλλήψεις, όλα αποτέλεσμα των καταχρήσεων.
Δίνει επίσης αρκετές πληροφορίες για το θάνατο του Randy Rhoads, την απόλυσή του από τους Sabbath, τη γυναίκα του Sharon και πως αυτή την έβγαλε από τα σκατά που είχε ξεπέσει.
Με έκανε να γελάσω αρκετές φορές, τα ευτράπελα που γίνανε όταν γράφανε το Sabbath bloody Sabbath σε ένα (στοιχειωμένο) κάστρο στην Ουαλία, τις επικές κραιπάλες με τους Motley Creu στην Bark at the moon περιοδία (όπου στην ουσία ο Ozzy ανταγωνιζότανε τους Motley Creu στο ποιος θα κάνει τα πιο τρελλά πράγματα), όταν ο Ozzy ξύπνησε στη μέση μιας λεωφόρου(!!) και το ξύρισμα των φρυδιών όσων μένανε στο σπίτι του Ozzy για ένα διάστημα(!!). Ο τύπος είναι πραγματικά τρελλάρας.
Έχει και ηθικά διδάγματα, βγαλμένα μέσα από τη ζωή, όπως το παρακάτω (μιλώντας για το ότι βρίζανε συνεχώς στο The Osbournes)
But, y’know, swearing is just part of who we are – we’re forever effing and blinding. And the whole point of The Osbournes was to be real. But I have to say I always thought that bleeping out the swearing actually improved the show. In Canada, they didn’t have any bleeps, and I reckoned it wasn’t anywhere near as funny. It’s just human nature – isn’t it? – to be more attracted to something that’s taboo. If
someone tells you not to smoke, you wanna smoke. If they say, ‘Don’t do drugs,’ you wanna do drugs. That’s why I’ve always thought that the best way to stop people taking drugs is to legalise the fucking things. It would take people about five seconds to realise that being an addict is a terribly unattractive and pathetic way to be, whereas at the moment it still has that kind of rebel cool vibe to it, y’know?
Το μόνο αρνητικό αυτού του βιβλίου είναι ότι δε βγήκε νωρίτερα.
Friday, 25 February 2011
Wednesday, 16 February 2011
GAMEON 2.0
Πρέπει να ήμουνα περίπου δέκα ετών όταν μπήκα για πρώτη φορά σε "μπιλιαρδάδικο" ή "ηλεκτρονικάδικο" όπως τα λέγαμε τότε. Θυμάμαι είχα σαγηνευτεί από κάποιους που παίζανε δύο παιγνίδια. Το πρώτο είχε έναν ανατολίτη χαρακτήρα, γυμνό από τη μέση και πάνω, που μου θύμιζε τζίνι, και πετούσε φωτιές από τα μάτια του, ήτανε το Karnov. Το δεύτερο είχε έναν πολεμιστή και άλλαζε διάφορα όπλα, σκαρφάλωνε από εδώ, πηδούσε από εκεί, και στο τέλος αντιμετώπιζε έναν δράκο. Ήτανε το Black Dragon. Από τότε με συνεπαίρνουνε τα παιγνίδια.
Τα ίδια συναισθήματα είχα την τύχη να ξανανιώσω σήμερα, μετά από την επίσκεψή μου στη GAMEON 2.0 στην Τεχνόπολη (Γκάζι). Πρόκειται για μία έκθεση ηλεκτρονικών παιγνιδιών, κονσόλων, αφισών, περιοδικών, σχεδίων και όλα τα παραφερνάλια που κουβαλάνε τα παιγνίδια. Ξεκινάει από το (κλασσικό πλέον) Pong και μέσα από τρεις μεγάλες αίθουσες έχεις την ευκαιρία να παρακολουθήσεις την εξέλιξη των παιγνιδιών μέχρι τα πιο σύγχρονα για PS3, X-BOX και την εικονική σφαίρα. Εκεί εμφανίζονται τα πιο γνωστά και κλασσικά παιγνίδια, Tetris, Doom, Mario, Donkey Kong, Tomb Raider, Pac-Man κλπ. Πολύ μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη ήτανε το Sokoban που κόλλησα μαζί του για κανα δύο ωρίτσες. Δυστυχώς έλαμψε δια της απουσίας του ένα από τα καλύτερα παιγνίδια όλων των εποχών (κατά τη γνώμη μου) το Shadow of the beast, αλλά εν τάξει δεν μπορείς να τα έχεις όλα.
Στην τρίτη αίθουσα υπάρχει και η "εικονική σφαίρα" που σου επιτρέπει να παίζεις παιγνίδια λες και τα ζεις. Φοράς κάτι σαν κράνος, μπαίνεις στη σφαίρα και παίζεις το παιγνίδι από εκεί. Αρκετά καλή τεχνολογία αλλά προσωπικώς δεν έζησα το παιγνίδι σαν να ήτανε αληθινό. Κατ' αρχάς δεν υπάρχει καλός ήχος, και ακούς τους άλλους επισκέπτες από δίπλα. Δεύτερον το κράνος δεν εφαρμόζει επ' ακριβώς στα μάτια και στο κεφάλι και έτσι μπορείς και να δεις έξω αλλά και έρχεται φως. Τρίτον η κίνηση στη σφαίρα είναι δύσκολη (αν και μετά από λίγες προσπάθειες συνηθίζεις) και νομίζεις ότι θα πέσεις. Τέταρτον η οθόνη του κράνους ήτανε λίγο θολή και μικρή οπότε δεν βλέπεις το παιγνίδι σε μεγάλες διαστάσεις. Παρ΄ όλα αυτά είναι πολύ θετική εμπειρία που δεν πρέπει να χάσεις αν επισκεφθείς την έκθεση.
Η είσοδος κοστίζει 10 ευρώ (14 το σ/κ), με ειδικές τιμές για φοιτητές, παιδιά και οικογένειες, και μπορείς να παίξεις απεριόριστα όσο θέλεις.
Τα ίδια συναισθήματα είχα την τύχη να ξανανιώσω σήμερα, μετά από την επίσκεψή μου στη GAMEON 2.0 στην Τεχνόπολη (Γκάζι). Πρόκειται για μία έκθεση ηλεκτρονικών παιγνιδιών, κονσόλων, αφισών, περιοδικών, σχεδίων και όλα τα παραφερνάλια που κουβαλάνε τα παιγνίδια. Ξεκινάει από το (κλασσικό πλέον) Pong και μέσα από τρεις μεγάλες αίθουσες έχεις την ευκαιρία να παρακολουθήσεις την εξέλιξη των παιγνιδιών μέχρι τα πιο σύγχρονα για PS3, X-BOX και την εικονική σφαίρα. Εκεί εμφανίζονται τα πιο γνωστά και κλασσικά παιγνίδια, Tetris, Doom, Mario, Donkey Kong, Tomb Raider, Pac-Man κλπ. Πολύ μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη ήτανε το Sokoban που κόλλησα μαζί του για κανα δύο ωρίτσες. Δυστυχώς έλαμψε δια της απουσίας του ένα από τα καλύτερα παιγνίδια όλων των εποχών (κατά τη γνώμη μου) το Shadow of the beast, αλλά εν τάξει δεν μπορείς να τα έχεις όλα.
Στην τρίτη αίθουσα υπάρχει και η "εικονική σφαίρα" που σου επιτρέπει να παίζεις παιγνίδια λες και τα ζεις. Φοράς κάτι σαν κράνος, μπαίνεις στη σφαίρα και παίζεις το παιγνίδι από εκεί. Αρκετά καλή τεχνολογία αλλά προσωπικώς δεν έζησα το παιγνίδι σαν να ήτανε αληθινό. Κατ' αρχάς δεν υπάρχει καλός ήχος, και ακούς τους άλλους επισκέπτες από δίπλα. Δεύτερον το κράνος δεν εφαρμόζει επ' ακριβώς στα μάτια και στο κεφάλι και έτσι μπορείς και να δεις έξω αλλά και έρχεται φως. Τρίτον η κίνηση στη σφαίρα είναι δύσκολη (αν και μετά από λίγες προσπάθειες συνηθίζεις) και νομίζεις ότι θα πέσεις. Τέταρτον η οθόνη του κράνους ήτανε λίγο θολή και μικρή οπότε δεν βλέπεις το παιγνίδι σε μεγάλες διαστάσεις. Παρ΄ όλα αυτά είναι πολύ θετική εμπειρία που δεν πρέπει να χάσεις αν επισκεφθείς την έκθεση.
Η είσοδος κοστίζει 10 ευρώ (14 το σ/κ), με ειδικές τιμές για φοιτητές, παιδιά και οικογένειες, και μπορείς να παίξεις απεριόριστα όσο θέλεις.
Thursday, 10 February 2011
Γόπες στο πεζοδρόμιο, έξω από τις αφίξεις. Δρόμοι γεμάτοι λακούβες. Ταξί που η πίσω ζώνη δε λειτουργεί. Ταξιτζής να καπνίζει. Διπλοταρίφα. Αχχχ... καταλαβαίνεις ότι επέστρεψες...
Υγ. Γιατί η Guiness είναι πολύ καλύτερη στην Αγγλία από τις ιρλανδέζικες μπυραρίες στην Ελλάδα. Υποτίθεται ότι είναι εισαγόμενη και η γεύση της πρέπει να είναι η ίδια. Ακόμα και αυτό νοθεύετε ρε γαμώτο. Ακόμα και αυτό;
Υγ. Γιατί η Guiness είναι πολύ καλύτερη στην Αγγλία από τις ιρλανδέζικες μπυραρίες στην Ελλάδα. Υποτίθεται ότι είναι εισαγόμενη και η γεύση της πρέπει να είναι η ίδια. Ακόμα και αυτό νοθεύετε ρε γαμώτο. Ακόμα και αυτό;
Monday, 31 January 2011
Baron d'Holbach
Τους τελευταίους δύο μήνες έχω ανακαλύψει τον Baron d'Holbach και διαβάζω μανιωδώς κάποια από τα βιβλία του. Διάβασα το Good Sense το οποίο αποτελεί μια δριμύα κριτική κατά των μονοθεϊστικών θρησκείων, και δη του χριστιανισμού, της δεισιδαιμονίας και της εκμετάλλευσης των πιστών από τους ταγούς του ιερατείου (αν μπορούσα να το χαρακτηρίσω θα έλεγα ότι είναι το εγχειρίδιο του άθεου) και το The System of Nature, στο οποίο ο συγγραφέας εξηγεί τη δομή και τις λειτουργείες της Φύσης με βάση αποκλειστικώς την κίνηση και την ύλη απορρίπτωντας ο,τιδήποτε υπερφυσικό ή πνευματικό (There is not, there can be nothing out of that Nature which includes all beings).
Ίσως οι ιδέες του Baron d'Holbach σήμερα δε μας φαίνονται πρωτοποριακές, αλλά αν ιδωθούνε στο πλαίσιο εκείνης της εποχής (18ος αιώνας) είναι αρκετά ριζοσπαστικές. Ούτε βεβαίως και το Good Sense λέει κάτι καινούργιο (τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί είχανε ήδη χρησιμοποιηθεί σχεδόν 2.000 έτη πριν από διανοητές όπως ο Ιουλιανός, ο Πορφύριος ή ο Κέλσος) αλλά σίγουρα είναι προσαρμοσμένα στις ανάγκες εκείνης της εποχής και καλό είναι που και που να βλέπουμε τα πράγματα και από μια άλλη σκοπιά.
Και τα τρία βιβλία (το The System of Nature υπάρχει σε δύο τόμους) μπορούνε να βρεθούνε από την echo library.
Ίσως οι ιδέες του Baron d'Holbach σήμερα δε μας φαίνονται πρωτοποριακές, αλλά αν ιδωθούνε στο πλαίσιο εκείνης της εποχής (18ος αιώνας) είναι αρκετά ριζοσπαστικές. Ούτε βεβαίως και το Good Sense λέει κάτι καινούργιο (τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί είχανε ήδη χρησιμοποιηθεί σχεδόν 2.000 έτη πριν από διανοητές όπως ο Ιουλιανός, ο Πορφύριος ή ο Κέλσος) αλλά σίγουρα είναι προσαρμοσμένα στις ανάγκες εκείνης της εποχής και καλό είναι που και που να βλέπουμε τα πράγματα και από μια άλλη σκοπιά.
Και τα τρία βιβλία (το The System of Nature υπάρχει σε δύο τόμους) μπορούνε να βρεθούνε από την echo library.
Subscribe to:
Posts (Atom)
