Χαζεύω αυτές τις ημέρες το έσχες των βουλευτών για το οικονομικό έτος 2011(δηλαδή τις δηλώσεις του 2010). Είναι κάποια πράγματα που με βάλαν σε σκέψεις.
Κατ' αρχας, όπως διάβασα και κάπου αλλού, οι αναρτημένες δηλώσεις δεν είναι πόθεν έσχες, είναι μόνο έσχες, καθώς δείχνουν τι έχει ο καθένας (έσχες), όχι πώς και από πού (πόθεν) τα έχει (εκτός ελαχίστων περιπτώσεων). Εντύπωση μου προκάλεσαν τα υπέρογκα ποσά και η περιουσία αρκετών (νυν και πρώην) βουλευτών και υπουργών που θήτευσαν σε ευαίσθητα υπουργεία, όπως π.χ. του Κρεμαστινού, πρώην υπουργού Υγείας. Αν τα έχουν οι άνθρωποι νομίμως τότε να τα χαίρονται, αν όμως έχουν αποκτηθεί με παράνομο και καταχρηστικό τρόπο θα πρέπει να επέλθουν βαρύτατες ποινές.
Δεύτερον μου κάνει εντύπωση που οι υπεύθυνοι του διαδικτυακού τόπου της Βουλής επέλεξαν να ανεβάσουν τις δηλώσεις σε flash μορφή, η οποία είναι δύσκολο να διαχειριστείς το περιεχόμενό της. Για παράδειγμα δεν είναι εύκολο να κάνεις αναζήτηση σε συγκεκριμένο κείμενο αν το θελήσεις. Δεν είναι εύκολο να την κατεβάσεις και να τη σώσεις σε αρχείο (βεβαίως αν γνωρίζεις από υπολογιστές τίποτα δεν είναι αδύνατον, αλλά οι περισσότεροι χρήστες νομίζω θα δυσκολεύονταν). Επίσης το flash έχει δημιουργηθεί με το Flipping Book, ένα λογισμικό που φαίνεται ότι κωδικοποιεί και ενκρύπτει τα δεδομένα. Έτσι εξηγείται και το ότι δεν μπορώ να παίξω τα flash αρχεία που έχω κατεβάσει με κανέναν γνωστό flash player. Φαίνεται ότι οι υπεύθυνοι του ιστοτόπου θέλουν να κάνουν τη ζωή μας δυσκολότερη, όχι ευκολότερη. Εν πάση περιπτώσει, τις δηλώσεις τις έχω σώσει στον υπολογιστή μου, αν χρειαστεί να τις δω ποτέ ξανά στο μέλλον (υπενθυμίζω ότι οι δηλώσεις θα είναι ανεβασμένες για ένα μήνα μόνο), αν και νομίζω ότι θα μπορούν να βρεθούν και στο accountability.gr.
Τρίτον, πολλοί από τους βουλευτές έχουν δηλωμένα υπέρογκα ποσά και περιουσία (κυρίως ακίνητα). Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι για να ασχοληθείς με τα κοινά πρέπει να είσαι εύπορος, ή τουλάχιστον να έχεις λύσει το οικονομικό σου θέμα. Δεν είναι δυνατόν δηλαδή να εργάζεσαι δέκα ή και παραπάνω ώρες για να βγάλεις τα προς το ζην και μετά να έχεις όρεξη και χρόνο να ασχοληθείς με τα κοινά. Πρέπει να έχεις λυμένα τα προβλήματά σου ώστε να μπορείς να κάτσεις και να σκεφτείς πώς να βελτιώσεις το βιοτικό επίπεδο των πολιτών. Παρ' όλα αυτά η περιουσία πολλών αγγίζει τα όρια των μεγιστάνων.
Πέρα του ότι θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε το από πού (πόθεν) αποκτήθηκε αυτή η περιουσία, αναρωτιέμαι κατά πόσο μπορούν να καταλάβουν τις ανάγκες ενός λαού άνθρωποι που δεν έχουν εργαστεί σχεδόν καθόλου στη ζωή τους. Όταν δηλαδή έχεις γεννηθεί πάμπλουτος, ή έχεις κληρονομήσει/υπανδρευτεί αυτόν τον πλούτο, χωρίς να έχεις εργαστεί επαρκώς στη ζωή σου, πόσο εύκολο είναι να καταλάβεις τί χρειάζεται ο μεροκαματιάρης για να καλυτερεύσει το βίο του; Πόσο εύκολο είναι να κατανοήσεις ότι κάποιος εργάζεται δέκα και δεκαπέντε ώρες; Πόσο εύκολο είναι να καταλάβεις ότι τα ΜΜΜ θέλουν εκσυγχρονισμό όταν δεν έχεις μπει ποτέ στη ζωή σου σε λεωφορείο; Πόσο εύκολο είναι να καταλάβεις τις παθογένειες του ΙΚΑ όταν δεν έχει χρειαστεί να κλείσεις ποτέ ραντεβού (αφού έχεις τον προσωπικό σου ιατρό για τα πάντα); Πόσο εύκολο είναι να λύσεις το κυκλοφοριακό αν έχεις πάντα δύο τρία περιπολικά που σου ανοίγουν δρόμο; Πόσο εύκολο είναι να καλυτερέψεις την Παιδεία όταν έχεις φοιτήσει σε πανάκριβα ιδιωτικά σχολεία; Ή τη στρατιωτική θητεία όταν δεν έχεις πάει ποτέ στρατό (ή έχεις πάει μόνο στα χαρτιά);*
* Σίγουρα δεν είναι όλοι οι βουλευτές ζάμπλουτοι ή έχουν γεννηθεί σε ιδεατό περιβάλλον; Μιλάω για αυτούς που είναι.
Κατ' αρχας, όπως διάβασα και κάπου αλλού, οι αναρτημένες δηλώσεις δεν είναι πόθεν έσχες, είναι μόνο έσχες, καθώς δείχνουν τι έχει ο καθένας (έσχες), όχι πώς και από πού (πόθεν) τα έχει (εκτός ελαχίστων περιπτώσεων). Εντύπωση μου προκάλεσαν τα υπέρογκα ποσά και η περιουσία αρκετών (νυν και πρώην) βουλευτών και υπουργών που θήτευσαν σε ευαίσθητα υπουργεία, όπως π.χ. του Κρεμαστινού, πρώην υπουργού Υγείας. Αν τα έχουν οι άνθρωποι νομίμως τότε να τα χαίρονται, αν όμως έχουν αποκτηθεί με παράνομο και καταχρηστικό τρόπο θα πρέπει να επέλθουν βαρύτατες ποινές.
Δεύτερον μου κάνει εντύπωση που οι υπεύθυνοι του διαδικτυακού τόπου της Βουλής επέλεξαν να ανεβάσουν τις δηλώσεις σε flash μορφή, η οποία είναι δύσκολο να διαχειριστείς το περιεχόμενό της. Για παράδειγμα δεν είναι εύκολο να κάνεις αναζήτηση σε συγκεκριμένο κείμενο αν το θελήσεις. Δεν είναι εύκολο να την κατεβάσεις και να τη σώσεις σε αρχείο (βεβαίως αν γνωρίζεις από υπολογιστές τίποτα δεν είναι αδύνατον, αλλά οι περισσότεροι χρήστες νομίζω θα δυσκολεύονταν). Επίσης το flash έχει δημιουργηθεί με το Flipping Book, ένα λογισμικό που φαίνεται ότι κωδικοποιεί και ενκρύπτει τα δεδομένα. Έτσι εξηγείται και το ότι δεν μπορώ να παίξω τα flash αρχεία που έχω κατεβάσει με κανέναν γνωστό flash player. Φαίνεται ότι οι υπεύθυνοι του ιστοτόπου θέλουν να κάνουν τη ζωή μας δυσκολότερη, όχι ευκολότερη. Εν πάση περιπτώσει, τις δηλώσεις τις έχω σώσει στον υπολογιστή μου, αν χρειαστεί να τις δω ποτέ ξανά στο μέλλον (υπενθυμίζω ότι οι δηλώσεις θα είναι ανεβασμένες για ένα μήνα μόνο), αν και νομίζω ότι θα μπορούν να βρεθούν και στο accountability.gr.
Τρίτον, πολλοί από τους βουλευτές έχουν δηλωμένα υπέρογκα ποσά και περιουσία (κυρίως ακίνητα). Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι για να ασχοληθείς με τα κοινά πρέπει να είσαι εύπορος, ή τουλάχιστον να έχεις λύσει το οικονομικό σου θέμα. Δεν είναι δυνατόν δηλαδή να εργάζεσαι δέκα ή και παραπάνω ώρες για να βγάλεις τα προς το ζην και μετά να έχεις όρεξη και χρόνο να ασχοληθείς με τα κοινά. Πρέπει να έχεις λυμένα τα προβλήματά σου ώστε να μπορείς να κάτσεις και να σκεφτείς πώς να βελτιώσεις το βιοτικό επίπεδο των πολιτών. Παρ' όλα αυτά η περιουσία πολλών αγγίζει τα όρια των μεγιστάνων.
Πέρα του ότι θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε το από πού (πόθεν) αποκτήθηκε αυτή η περιουσία, αναρωτιέμαι κατά πόσο μπορούν να καταλάβουν τις ανάγκες ενός λαού άνθρωποι που δεν έχουν εργαστεί σχεδόν καθόλου στη ζωή τους. Όταν δηλαδή έχεις γεννηθεί πάμπλουτος, ή έχεις κληρονομήσει/υπανδρευτεί αυτόν τον πλούτο, χωρίς να έχεις εργαστεί επαρκώς στη ζωή σου, πόσο εύκολο είναι να καταλάβεις τί χρειάζεται ο μεροκαματιάρης για να καλυτερεύσει το βίο του; Πόσο εύκολο είναι να κατανοήσεις ότι κάποιος εργάζεται δέκα και δεκαπέντε ώρες; Πόσο εύκολο είναι να καταλάβεις ότι τα ΜΜΜ θέλουν εκσυγχρονισμό όταν δεν έχεις μπει ποτέ στη ζωή σου σε λεωφορείο; Πόσο εύκολο είναι να καταλάβεις τις παθογένειες του ΙΚΑ όταν δεν έχει χρειαστεί να κλείσεις ποτέ ραντεβού (αφού έχεις τον προσωπικό σου ιατρό για τα πάντα); Πόσο εύκολο είναι να λύσεις το κυκλοφοριακό αν έχεις πάντα δύο τρία περιπολικά που σου ανοίγουν δρόμο; Πόσο εύκολο είναι να καλυτερέψεις την Παιδεία όταν έχεις φοιτήσει σε πανάκριβα ιδιωτικά σχολεία; Ή τη στρατιωτική θητεία όταν δεν έχεις πάει ποτέ στρατό (ή έχεις πάει μόνο στα χαρτιά);*
* Σίγουρα δεν είναι όλοι οι βουλευτές ζάμπλουτοι ή έχουν γεννηθεί σε ιδεατό περιβάλλον; Μιλάω για αυτούς που είναι.
No comments:
Post a Comment