GAMEON 2.0

Πρέπει να ήμουνα περίπου δέκα ετών όταν μπήκα για πρώτη φορά σε "μπιλιαρδάδικο" ή "ηλεκτρονικάδικο" όπως τα λέγαμε τότε. Θυμάμαι είχα σαγηνευτεί από κάποιους που παίζανε δύο παιγνίδια. Το πρώτο είχε έναν ανατολίτη χαρακτήρα, γυμνό από τη μέση και πάνω, που μου θύμιζε τζίνι, και πετούσε φωτιές από τα μάτια του, ήτανε το Karnov. Το δεύτερο είχε έναν πολεμιστή και άλλαζε διάφορα όπλα, σκαρφάλωνε από εδώ, πηδούσε από εκεί, και στο τέλος αντιμετώπιζε έναν δράκο. Ήτανε το Black Dragon. Από τότε με συνεπαίρνουνε τα παιγνίδια.

Τα ίδια συναισθήματα είχα την τύχη να ξανανιώσω σήμερα, μετά από την επίσκεψή μου στη GAMEON 2.0 στην Τεχνόπολη (Γκάζι). Πρόκειται για μία έκθεση ηλεκτρονικών παιγνιδιών, κονσόλων, αφισών, περιοδικών, σχεδίων και όλα τα παραφερνάλια που κουβαλάνε τα παιγνίδια. Ξεκινάει από το (κλασσικό πλέον) Pong και μέσα από τρεις μεγάλες αίθουσες έχεις την ευκαιρία να παρακολουθήσεις την εξέλιξη των παιγνιδιών μέχρι τα πιο σύγχρονα για PS3, X-BOX και την εικονική σφαίρα. Εκεί εμφανίζονται τα πιο γνωστά και κλασσικά παιγνίδια, Tetris, Doom, Mario, Donkey Kong, Tomb Raider, Pac-Man κλπ. Πολύ μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη ήτανε το Sokoban που κόλλησα μαζί του για κανα δύο ωρίτσες. Δυστυχώς έλαμψε δια της απουσίας του ένα από τα καλύτερα παιγνίδια όλων των εποχών (κατά τη γνώμη μου) το Shadow of the beast, αλλά εν τάξει δεν μπορείς να τα έχεις όλα.

Στην τρίτη αίθουσα υπάρχει και η "εικονική σφαίρα" που σου επιτρέπει να παίζεις παιγνίδια λες και τα ζεις. Φοράς κάτι σαν κράνος, μπαίνεις στη σφαίρα και παίζεις το παιγνίδι από εκεί. Αρκετά καλή τεχνολογία αλλά προσωπικώς δεν έζησα το παιγνίδι σαν να ήτανε αληθινό. Κατ' αρχάς δεν υπάρχει καλός ήχος, και ακούς τους άλλους επισκέπτες από δίπλα. Δεύτερον το κράνος δεν εφαρμόζει επ' ακριβώς στα μάτια και στο κεφάλι και έτσι μπορείς και να δεις έξω αλλά και έρχεται φως. Τρίτον η κίνηση στη σφαίρα είναι δύσκολη (αν και μετά από λίγες προσπάθειες συνηθίζεις) και νομίζεις ότι θα πέσεις. Τέταρτον η οθόνη του κράνους ήτανε λίγο θολή και μικρή οπότε δεν βλέπεις το παιγνίδι σε μεγάλες διαστάσεις. Παρ΄ όλα αυτά είναι πολύ θετική εμπειρία που δεν πρέπει να χάσεις αν επισκεφθείς την έκθεση.

Η είσοδος κοστίζει 10 ευρώ (14 το σ/κ), με ειδικές τιμές για φοιτητές, παιδιά και οικογένειες, και μπορείς να παίξεις απεριόριστα όσο θέλεις.

Γόπες στο πεζοδρόμιο, έξω από τις αφίξεις. Δρόμοι γεμάτοι λακούβες. Ταξί που η πίσω ζώνη δε λειτουργεί. Ταξιτζής να καπνίζει. Διπλοταρίφα. Αχχχ... καταλαβαίνεις ότι επέστρεψες...

Υγ. Γιατί η Guiness είναι πολύ καλύτερη στην Αγγλία από τις ιρλανδέζικες μπυραρίες στην Ελλάδα. Υποτίθεται ότι είναι εισαγόμενη και η γεύση της πρέπει να είναι η ίδια. Ακόμα και αυτό νοθεύετε ρε γαμώτο. Ακόμα και αυτό;

Baron d'Holbach

Τους τελευταίους δύο μήνες έχω ανακαλύψει τον Baron d'Holbach και διαβάζω μανιωδώς κάποια από τα βιβλία του. Διάβασα το Good Sense το οποίο αποτελεί μια δριμύα κριτική κατά των μονοθεϊστικών θρησκείων, και δη του χριστιανισμού, της δεισιδαιμονίας και της εκμετάλλευσης των πιστών από τους ταγούς του ιερατείου (αν μπορούσα να το χαρακτηρίσω θα έλεγα ότι είναι το εγχειρίδιο του άθεου) και το The System of Nature, στο οποίο ο συγγραφέας εξηγεί τη δομή και τις λειτουργείες της Φύσης με βάση αποκλειστικώς την κίνηση και την ύλη απορρίπτωντας ο,τιδήποτε υπερφυσικό ή πνευματικό (There is not, there can be nothing out of that Nature which includes all beings).

Ίσως οι ιδέες του Baron d'Holbach σήμερα δε μας φαίνονται πρωτοποριακές, αλλά αν ιδωθούνε στο πλαίσιο εκείνης της εποχής (18ος αιώνας) είναι αρκετά ριζοσπαστικές. Ούτε βεβαίως και το Good Sense λέει κάτι καινούργιο (τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί είχανε ήδη χρησιμοποιηθεί σχεδόν 2.000 έτη πριν από διανοητές όπως ο Ιουλιανός, ο Πορφύριος ή ο Κέλσος) αλλά σίγουρα είναι προσαρμοσμένα στις ανάγκες εκείνης της εποχής και καλό είναι που και που να βλέπουμε τα πράγματα και από μια άλλη σκοπιά.

Και τα τρία βιβλία (το The System of Nature υπάρχει σε δύο τόμους) μπορούνε να βρεθούνε από την echo library.

Διάλογος στο λεωφορείο

(Μεσήλικας κυρία, μονόλογος, όταν μπήκε ελεγκτής) Πολύ αργά θυμηθήκανε να βάλουνε ελεγκτή.
(Ηλικιωμένη κυρία, προς απάντηση) Ποτέ δεν είναι αργά για ένα διεφθαρμένο κράτος.

Δεν έχει και άδικο.

Ομορφιά

Τη βλέπω κάθε πρωί που πάω στη δουλειά...

Ark festival

Πήγα σήμερα από το Γκάζι για το Αρκ Φέστιβαλ. Ενδιαφερόμουνα αποκλειστικώς και μόνο για το παζάρι βινυλίων. Στο ταμείο μου λένε να πληρώσω 20 ευρώ. Παιδιά μόνο στα βινύλια θέλω να πάω, τους λέω. Το εισιτήριο είναι ενιαίο, μου λένε. Τα λυπήθηκα, δεν τα έδωσα, μου φανήκανε πολλά τα 20 ευρώ για αυτό που ήθελα να κάνω. Έφυγα. Βάλτε άλλη φορά είσοδο ρε παιδιά για συγκεκριμένες λειτουργίες, θα βολευτεί πολύς κόσμος και εσείς θα βγάλετε κάτι παραπάνω.

Περί ένδυσης

Ίσως πολλές φορές να επιλέγουμε το τι θα φορέσουμε από καινοτομία και από το τι θα πούνε οι άλλοι, όχι από χρησιμότητα ή ώφελος. Ας σκεφτούμε ότι το αντικείμενο της ένδυσης, πρωτίστως, είναι η διατήρηση της θερμότητας, και μετά, υπό αυτές τις κοινωνικές συνθήκες, να καλύψουμε τη γύμνια μας, και ας σκεφτούμε αν μπορούμε να επιτύχουμε πολλά χωρίς αρκετά ρούχα στο ενδυματολόγιό μας. Οι βασιλείς και οι βασίλισσες, που φοράνε ένα κουστούμι μόνο μία φορά, αν και αυτό έχει ραφτεί από έναν ράφτη για να τους αρμόζει, δεν μπορούνε να νιώσουνε την άνεση του να φοράς ένα ένδυμα που σου ταιριάζει. Δεν είναι καλύτεροι από ξύλινα αλογάκια που κρεμάς τα ρούχα σου. Κάθε μέρα τα ρούχα μας ταυτίζονται περισσότερο με τον εαυτό μας, παίρνουνε τον χαρακτήρα μας, μέχρι που διστάζουμε να τα βάλουμε στην άκρη χωρίς καθυστέρηση. Κανένας δεν έχει πέσει χαμηλότερα στην εκτίμησή μου με το να έχει μπαλωμένα ρούχα· παρά ταύτα είμαι σίγουρος ότι υπάρχει περισσότερο άγχος να έχουνε οι άνθρωποι μοντέρνα, ή τουλάχιστον καθαρά και αμπάλωτα ρούχα, παρά καθαρή συνείδηση. Ακόμα όμως και αν το σχισμένο ρούχο δεν έχει επιδιορθωθεί ίσως το χειρότερο ελάττωμα που φαίνεται να είναι η απερισκεψία. Πολλές φορές δοκιμάζω τους γνωστούς μου με τέτοιες δοκιμασίες: ποιός θα φορούσε μπαλωμένα ρούχα, ή δύο τρεις επιπλεόν ραφές, πάνω στο γόνατο; Πολλοί συμπεριφέρονται σαν να πιστεύουνε ότι καταστρέφεται το μέλλον τους αν το κάνουνε. Θα ήτανε ευκολότερο γι' αυτούς να κατεβούνε στην πόλη κουτσαίνοντας, με ένα χωλό πόδι, παρά με ένα σκισμένο παντελόνι. Αν ένα ατύχημα συμβεί στο πόδι κάποιου αυτό φτιάχνεται· αλλά αν ένα παρόμοιο ατύχημα συμβεί στα μπατζάκια του παντελονιού του δεν υπάρχει λύση· διότι συλλογίζεται όχι το τι είναι σεβαστό, αλλά το τι είναι αποδεκτό. Γνωρίζουμε λίγους καλούς ανθρώπους αλλά πολλά σπουδαία σακάκια και βράκες. Ντύσε ένα σκιάχτρο με την τελευταία λέξη της μόδας και μείνε δίπλα του με παλαιά ρούχα· ποιός δε θα χαιρετήσει το σκιάχτρο αντί για εσένα; Περνούσα από έναν καλαμποκώνα τις προάλες, δίπλα από ένα παλτό και καπέλο σε έναν πάσσαλο· αναγνώρισα τον ιδιοκτήτη της φάρμας. Ήτανε μόνο λίγο περισσότερο ηλιοκαμμένος από την τελευταία φορά που τον είδα. Άκουσα για έναν σκύλο που γαβγίζει σε κάθε ξένο που φοράει ρούχα και πλησιάζει την ιδιοκτησία του κυρίου του αλλά γαληνεύει πολύ εύκολα από έναν γυμνό κλέφτη. Είναι ενδιαφέρον να σκεφτούμε το πόσο θα διατηρούσανε την κοινωνική τους θέση οι άνθρωποι αν τους ξεγύμνωνες από τα ρούχα τους. Σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσες εσύ να πεις με σιγουριά ποιός ανήκει στις υψηλότερες τάξεις και ποιος όχι; Όταν η κυρία Φάιφερ, στα ταξίδια της γύρω από τον κόσμο, από Ανατολή προς Δύση, έφτασε στην Ασιατική Ρωσσία, είπε ότι αισθάνθηκε την ανάγκη να φορέσει κάτι άλλο από το ταξιδιωτικό της φόρεμα, όταν συναντούσε τις αρχές, διότι "τώρα ήτανε σε πολιτισμένη χώρα, όπου... οι άνθρωποι κρίνονται από τα ρούχα τους". Ακόμα και στις δημοκρατικές μας πόλεις της Νέας Αγγλίας η τυχαία κατοχή πλούτου, και η εκδήλωσή της σε ένδυση και ακολουθίες αρχόντων, δίνει στον νεόπλουτο σχεδόν παγκόσμιο σεβασμό.

Henry David Thoreau (1817 – 1862)
Walden - Economy