Η νοοτροπία του νεοέλληνα

- (Σηφουνάκης) Σου διόρισα τη γυναίκα σου, έτρεχα στον Παναγόπουλο ρε γελοίε.
- (Γαληνός) Και μπράβο σου λοιπόν.
- (Σηφουνάκης) Έπρεπε ρε να με βλέπεις και να σκύβεις.

Όλη η νοοτροπία του νεοέλληνα συνοψισμένη σε ένα βίντεο 2'. Κατάντια...

Το Άγιο Φως

Δύο χρόνια αργότερα, το Πάσχα του 1653, παρακολουθεί την τελετή του Αγίου Φωτός στο ναό της Αναστάσεως ο Γάλλος περιηγητής ιππότης D'Arvieux. Περιγράφει τις εκδηλώσεις του έξαλλου πλήθους γύρω από το κουβούκλιο του Αγίου Τάφου και προσθέτει ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες σχετικά με το έθιμο των ορθοδόξων της Ιερουσαλήμ.

«Μας έδωσαν θέση πίσω από το κουβούκλιο κι έτσι βλέπαμε με άνεση ό,τι συνέβαινε μέσα στην εκκλησία.

Στις οχτώ το πρωί, όλα τα καντήλια του ναού έσβησαν. Και τότε όλοι οι χριστιανοί της Ανατολής που είχαν πλημμυρίσει την εκκλησία άρχισαν να τρέχουν σαν τρελλοί γύρω από τον Άγιο Τάφο, ουρλιάζοντας σαν λύκοι, χωρίς ίχνος σεβασμού για τον ιερό χώρο. Και κάθε φορά που περνούσαν μπροστά στον Άγιο Τάφο κραύγαζαν «Ελέησον!» με όλη τους τη δύναμη.

Άνδρες, γυναίκες και παιδιά έσμιγαν τις φωνές τους σ' ένα τρομερό πανδαιμόνιο. Έσπρωχναν, άνοιγαν τόπο με αγκώνες, λάκτιζαν. Μαζεύονταν τέσσερις-πέντε μαζί, σήκωναν έναν άνθρωπο ψηλά, τον κουβαλούσαν στους ώμους, πηδούσαν και ύστερα τον έριχναν πάνω σην πόρτα του Παναγίου Τάφου βγάζοντας κραυγές αλλοφροσύνης «Ελέησον!». Εκείνος ανασηκωνόταν, έδινε γροθιές και λακτίσματα σ' αυτούς που τον είχαν γκρεμίσει κατά γης, οι φίλοι του έπαιρναν το μέρος του, ο καυγάς άναβε και οι γενίτσαροι επέβαλλαν την τάξη χτυπώντας τους με τα ραβδιά.

Αυτή η αταξία, αυτό το πανδαιμόνιο κράτησε ως τις τρεις το μεσημέρι. Τότε δύο Έλληνες αρχιεπίσκοποι και δύο μητροπολίτες ντυμένοι με τα άμφιά τους βγήκαν από το ναό. Τούς ακολουθούσε ολόκληρος ο κλήρος. Άρχισε η πομπή γύρω από τον Πανάγιο Τάφο. Οι γενίτσαροι άνοιγαν δρόμο με τα ραβδιά τους επιβάλλοντας, όσο μπορούσαν, τάξη και ησυχία.

Τους Έλληνες ακολουθούσαν οι Αρμένιοι και οι Κόπτες επίσκοποι με τους ιερείς τους.

Ύστερα από τρεις γύρους ένας Έλληνας αρχιεπίσκοπος, ένας Αρμένιος και ένα Κόπτης, μπήκαν στον Πανάγιο Τάφο για να ανάψουν το ουράνιο φως με τσακμάκια που είχαν στις τσέπες τους.

Αφού έμειναν οι τρεις αρχιερείς κάμποσο στον ιερό χώρο, ο Έλληνας αρχιεπίσκοπος βγήκε πρώτος με σκυμμένο το κεφάλι, σαν να ντρεπόταν για την απάτη που έκανε, κρατώντας στα χέρια του αναμμένα κεριά. Μόλις πρόβαλε στην πόρτα, ο κόσμος χύμηξε κατεπάνω του με ορμή, που ήταν περισσότερο μανία παρά ευσέβεια, για ν' ανάψουν τις λαμπάδες τους.

Αυτοί οι πιστοί θα ποδοπατούσαν και θα έλυωναν τον αρχιεπίσκοπο αν δεν τον έσωζαν οι γενίτσαροι με τα ραβδιά τους συνοδεύοντάς τον ως την πύλη του Ιερού. Όσοι είχαν την ευτυχία και τη δύναμη να ανάψουν τις λαμπάδες τους από τη φλόγα του αρχιεπισκόπου πήγαιναν καμαρωτοί και χαρούμενοι για το απόκτημά τους. Αλλά για να βγει κανείς έπρεπε να γίνουν μάχες κι εκεί ήταν που οι γρόθοι έπεφταν βροχή. Για μια στιγμή ο ναός φλεγόταν από τέσσερις χιλιάδες αναμμένες λαμπάδες. Οι γενίτσαροι πετούσαν τους σκούφους τους στον αέρα. Δεν έβλεπες παρά φλεγόμενα γένεια, αιμόφυρτα κεφάλια, σχισμένες φορεσιές, μάτια μαυρισμένα, πρόσωπα γρατσουνισμένα, χέρια σπασμένα, τραυματισμένα, εξαρθρωμένα. Δεν άκουγες τίποτα άλλο από κραυγές άναρθρες μέσα σ' ένα τρομακτικό πανδαιμόνιο.

Αυτά που έγιναν πριν την τελετή δεν ήταν τίποτα μπροστά σ' εκείνα που ακολούθησαν. Ποτέ στη ζωή μου δεν είδα τέτοια παραφροσύνη, τέτοιους εξωφρενισμούς, τέτοια ασέβεια. Ένας άνδρας φορτωμένος ένα μεγάλο τύμπανο, έτρεχε γύρω γύρω στον Άγιο Τάφο, όσο του επέτρεπαν οι δυνάμεις του και ο συνωστισμός. Πίσω του έτρεχε ένας άλλος που χτυπούσε μετά μανίας το τύμπανο με δύο ρόπαλα. Αυτό το όργανο θα μας είχε ξεκουφάνει αν τα ουρλιαχτά του πλήθους, οι κραυγές των πληγωμένων, τα ξεφωνητά των γυναικών και των παιδιών δεν έπνιγαν το θόρυβο.

Παρατήρησα ότι πολλοί είχαν μαζί τους σεντόνια βαμβακερά και τα άναβαν με τις λαμπάδες τους στις πτυχές κάνοντας σταυρούς. Αυτά τα σεντόνια τα έπαιρναν στο σπίτι τους σαν κειμήλια και τα χρησιμοποιούσαν για σάβανα. Λίγες στιγμές μετά τον Έλληνα αρχιεπίσκοπο βγήκαν ο Αρμένιος επίσκοπος και ο Κόπτης. Αλλά επειδή δεν είχαν πια πολύ κόσμο να ευχαριστήσουν, και το δικό τους το φως δεν είχε την αξία του πρώτου, δεν κινδύνεψαν. Χρειάστηκαν όμως κι' αυτοί τη βοήθεια γενιτσάρων για να φθάσουν στα παρεκκλήσια όπου τα ποίμνιά τους, λιγώτερο φανατικά, άναψαν πιο ειρηνικά τις λαμπάδες, ενώ οι γενίτσαροι φρουρούσαν στην πύλη του Αγίου Τάφου κι' έπαιρναν χούφτες τις μεδίνες για να επιτρέψουν στους πιστούς να μπουν και να ασπασθούν το ιερό μνημείο.

Στις έξη το βράδυ η οχλοβοή καταλάγιασε για να αρχίσει η λειτουργία. Αυτό που ακολούθησε δεν ήταν λιγότερο εξωφρενικό. Καθώς όλοι έψελναν στη γλώσσα τους, ακουγόταν μια πανάθλια παραφωνία. Παρατήρησα μάλιστα ότι συντόμευαν και τη λειτουργία. Και είχαν δίκαιο. Ήταν όλοι νηστικοί. Γιατί δεν επιτρέπεται ούτε να φάνε ούτε να πιουν πριν από την κατάβαση του Αγίου Φωτός.

Είχα την υπομονή να μείνω ως το τέλος της τελετής μ' όλο που με είχαν σκανδαλίσει όσα έβλεπα. Μόλις τελείωσε, ξαφνικά ο ναός έγινε ταβέρνα. Ένα μεγάλο μέρος από αυτό το πράφορο πλήθος ρίχτηκε στα κρέατα που είχε φέρει μαζί του. Όλοι άρχισαν να τα ροκανίζουν σαν πεινασμένοι λύκοι. Είχαν καλά προετοιμασθή με τη νηστεία κι' έτρωγαν με βουλιμία. Οι περισσότεροι κοιμήθηκαν ανακατωμένοι μέσα στον ιερό χώρο.»

Κυριάκος Σιμόπουλος, Ξένοι ταξιδιώτες στην Ελλάδα, Εκδόσεις Πιρόγα, τόμος Α', σελ. 554-556

Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου

Πληρώνεις λέει τα ληξιπρόθεσμά σου χρέη και σου αφαιρούνται όλες οι προσαυξήσεις. Είναι η νέα νομοθετική ρύθμιση που θέλει να περάσει η Βαλαβάνη (προφανώς έφαγε μεγάλο κράξιμο για την προηγούμενη ρύθμιση που είχε να κάνει με το κούρεμα του κεφαλαίου). Δίνει μάλιστα και παράδειγμα, αν λέει χρωστάς 1.000 ευρώ και με τις προσαυξήσεις έχουν γίνει 3.000 (2.000 προσαύξηση), αν πληρώσεις τα 1.000 διαγράφονται και οι προσαυξήσεις.

Πραγματικά απορώ με το πόσο άχρηστοι είναι αυτοί της κυβέρνησης. Του ΠΑΝΔΟΚ ήταν λαμόγια και μεγαλοαπατεώνες, του ΣΥΡΙΖΑ είναι τελείως αδαείς και ανίδεοι. Με 1.000 αρχικό κεφάλαιο και 1,2% προσαύξηση το χρόνο, για να φτάσει κάποιος στα 2.000 μόνο προσαυξήσεις πρέπει να μην έχει πληρώσει τα χρέη του για μερικές δεκαετίες. Αν κάποιος νομοταγής (γνωστός και ως μαλάκας) που πληρώνει τις υποχρεώσεις του, τα είχε βάλει αυτά στην τράπεζα, με 2% επιτόκιο το χρόνο, σήμερα θα είχε το διπλάσιο σε τόκους. Οπότε μπορεί να πληρώσει εφάπαξ το χρέος του και να του μείνουν οι τόκοι (τα 4.000 δηλαδή). Άρα αυτός που δεν πλήρωνε τόσα χρόνια ευνοείται με αυτή τη νομοθετική ρύθμιση. Πάλι δηλαδή οι συνεπείς φορολογούμενοι την πατάνε.

Δεν έχω λόγια, πραγματικά. Η ασχετοσύνη αυτών των ανθρώπων είναι πραγματικά απύθμενη.

Υγ. Ας μας εξηγήσει η Βαλαβάνη ποιόν ευνοεί αυτή η ρύθμιση, εκτός από τους απατεώνες; Διότι αν κάποιος τα έχει να τα δώσει εφάπαξ, γιατί δεν τα έδινε τόσο καιρό; Ή έστω να έκανε έναν διακανονισμό βρε παιδί μου, να δίνει λίγα λίγα. Απο την άλλη ο κακομοίρης που όντως δεν τα έχει, δε θα μπορέσει να τα δώσει ούτε τώρα. Άρα ποιον βοηθάει αυτή η ρύθμιση αν όχι τους απατεώνες που τα είχαν αλλά δεν τα έδιναν επίτηδες.

«Βαπτίσατε», είπε, «την χήνα ταύτην εις ιχθύν και φάγετε αυτήν αφόβως»

Η Ιωάννα γνωρίζουσα εκ πείρας τι έστι πείνα ελυπείτο τους πεινώντας συντρόφους, δεινή δε ούσα περί την   κ α ζ ο υ ϊ σ τ ι κ ή ν  επιστήμην άγνωστον εις τους ανατολίτας, αντικείμενον δ’ έχουσαν ν' αποδεικνύη το μέλαν λευκόν, την σελήνην τετράγωνον και την κακίαν αρετήν, επειράθη ν' ανεύρη δι' αυτής τίνι τρόπω ηδύναντο να δειπνήσωσιν αναμαρτήτως. Αφού δε επί ικανήν ώραν έξυσε την κεφαλήν, «Βαπτίσατε», είπε, «την χήνα ταύτην εις ιχθύν και φάγετε αυτήν αφόβως. Ούτω έπραξεν ο καλός πατήρ μου ότε συλληφθείς υπό των ειδωλολατρών ηναγκάσθη επί απειλή θανάτου να φάγη ολόκληρον αρνίον την παραμονήν του Πάσχα. Άλλως δε τα τε οψάρια και τα πτηνά επλάσθησαν κατά την αυτήν ημέραν ώστε η σαρξ αυτών συγγενεύει».

Με τα παραπάνω λόγια στηλιτεύει, στην «Πάππισσα Ιωάννα», ο (παμμέγιστος) Ροϊδης τις σιμωνίες και τις αγυρτίες του κλήρου τον 9ο αιώνα.

Κάτι παρόμοιο με τους τότε παππάδες κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ στις μέρες μας βαπτίζοντας το Μνημόνιο σε Συμφωνία, παρατείνοντάς το μάλιστα και κατά τέσσερις μήνες. Βέβαια στον ΣΥΡΙΖΑ διατείνονται ότι δεν πρόκειται για μνημόνιο, αλλά κάθε λογικός άνθρωπος (αυτός δηλαδή που δεν έχει ψηφίσει πάνω από μια φορά ΠΑΝΔΟΚ) καταλαβαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται «βασιλικότερος του βασιλέως» τη στιγμή μάλιστα που 4 μήνες πριν τις εκλογές μιλούσε για άμεση κατάργηση του μνημονίου. Φευ, άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα αλλιώς.

Κατάντια...

Ο Παυλόπουλος, ένας από τους πλέον αποτυχημένους πολιτικούς εν Ελλάδι, πρόεδρος της δημοκρατίας, και μάλιστα με τη σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ. Από τη συστημική ΝΔ το περίμενα, από τον «αντισυστημικό» ΣΥΡΙΖΑ όχι. Ήταν που θα έφερνε φρέσκιες ιδέες και νέο αέρα. Κατάντια... Τελικά αυτή η χώρα δε σώζεται με τίποτα.

Δεν μπορείς να τα βάλεις με ανθρώπους που έχουν Παιδεία

Διαβάζω στο twitter και σε άλλα κοινωνικά δίκτυα πόσο πολύ ο Βαρουφάκης «τάπωσε» τον Dijsselbloem. Ο Βαρουφάκης δεν είναι πλέον Βαρουφάκης αλλά Varoufuckis. Πόσο πιο «γαμάω» είναι αφού έχει πτυχίο οικονομικών και 28 ετών δίδασκε σε πανεπιστήμιο. Ο άλλος (δε λέμε το όνομά του) ένας απλός γεωπόνος είναι (λες και τα πτυχία κάνουν τον επαγγελματία, είχε άρα γε πτυχίο ο Γαληνός ή ο Θουκυδίδης ή ο Αριστοτέλης; Ή μήπως είχε πτυχίο ο Edison, ο Faraday ή ο Hemingway; Μήπως έχει ο Gates ή μήπως είχε ο Jobs; ), δεν μπορεί να είναι εξυπνότερος του Βαρουφάκη. V for Varoyfakis λοιπόν, οικονομική θέση στην πτήση στο Παρίσι (λες και έκανε την υπέρβαση, το αυτονόητο έκανε, απλώς η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν τόσο αποτυχημένη και ασύδοτη που ό,τι κάνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται εξωπραγματικό), πήραν τα @@ μας οι Ευρωπαίοι, πρώτη φορά αισθανόμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες. Επί τέλους, τους παίζουμε μπάλα στα ίσια, μας παίρνουν και πίπες τώρα οι εταίροι μας, όχι άλλο ραγιαδισμός, όχι άλλη οσφυοκαμψία, όχι άλλοι Σαμαροβενιζέλοι (λες και δεν τους ψηφίζανε αυτοί που τώρα τους κράζουνε), ανατέλει μια νέα ημέρα.

Ο νεοέλληνας μέσα σε επτά ημέρες έβγαλε όλη την καταπίεση των τελευταίων έξι ετών, όλη τη μιζέρια που ζούσε τόσα χρόνια (λες και δεν τους ψήφισε αυτούς που τον μιζεριάσανε). Είναι πολύ εύκολο να πάρουν τα μυαλά σου αέρα, να το παίξεις έξυπνος και τελικώς να την πατήσεις... Και δυστυχώς οδεύουμε προς την αποτυχία. Απλώς με την Τσίπρα θα πάμε μία και έξω, από καρδιά, ενώ με το ΠΑΝΔΟΚ αργοπεθαίναμε από καρκίνο.

Όποιος έχει ζήσει στο εξωτερικό γνωρίζει ότι οι Ευρωπαίοι είναι μετρημένοι σε αυτά που λένε, ήρεμοι, ολιγομίλητοι, αλλά θα στη φέρουν χωρίς πολλά φρου φρου και αρώματα. Αν δεν αλλάξουμε τακτική κάτι τέτοιο θα γίνει κι εδώ. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να φέρει την αλλαγή; Μπορεί να κάνει όσα υποσχέθηκε προεκλογικώς; Μακάρι, αλλά δε νομίζω, τουλάχιστον όχι αν συνεχίσει έτσι.

Μία φορά...

Μία φορά να μπω στο μετρό ή στον ηλεκτρικό και να μην έχει ζητιάνους, γίνεται; Μόνο μια φορά.