Περί πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας

Αίρεται από το 2014, διαβάζω, η αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας που ισχύει μέχρι το τέλος του 2013. Και λέω: επί τέλους, μια δίκαιη απόφαση για όλους εμάς που είμασταν συνετοί και δεν ανοιχτήκαμε περισσότερο από όσο μας παίρνει η τσέπη μας.

Το κόστος της αναστολής πλειστηριασμών αυτή τη στιγμή μετακυλιέται σε όλους τους εν Ελλάδι (και εν Ευρώπι) φορολογούμενους. Όσο δηλαδή ο ιδιοκτήτης έχει ασυλία από το νεοελληνικό κράτος και δεν πληρώνει τα υπέρογκα δάνεια που πήρε, τόσο αυξάνονται τα χρέη των τραπεζών και τόσο μεγαλύτερα πακέτα διάσωσης χρειάζονται. Τα χρήματα για να σωθούν οι τράπεζες φυσικά και προέρχονται και από τους φόρους μας, άρα κομμάτι της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών πηγαίνει προς τα «κόκκινα» δάνεια. Το κόστος δηλαδή της μη πληρωμής των δανείων μεταφέρεται από τον ιδιοκτήτη προς το κορόιδο Νεοέλληνα φορολογούμενο.

Είναι λοιπόν δίκαιο να υπάρξει άρση της ασυλίας, που έτσι κι αλλιώς αυτή αφορά κυρίως δάνεια της τελευταίας δεκαετίας/ δεκαπενταετίας. Αυτοί που αγόρασαν σπίτι πριν πιθανόν να μην έχουν πρόβλημα τώρα καθώς η τιμή των σπιτιών ήταν πολύ μικρότερη και θα έχουν αποπληρώσει το δάνειο.

Δε θα πρέπει να υπάρξει οριζόντια προστασία (όπως δε θα πρέπει να υπάρχουν και οριζόντιες απολύσεις ή περικοπές), αλλά θα πρέπει να εξεταστούν τα πράγματα και να βρεθούν οι πραγματικοί απατεώνες, αυτοί που νόμιζαν ότι με μια υπογραφή στην τράπεζα θα έχουν διακοποδάνεια, εορτοδάνεια, στεγαστικά, αυτοκινητοδάνεια και γενικώς άφθονο χρήμα να ρέει, χωρίς να υπάρξουν κυρώσεις. Και δυστυχώς ο νόμος περί πρώτης κατοικίας (όπως και ο περί υπερχρεωμένων νοικοκυριών) προστατεύει ως επί το πλείστον αυτούς ακριβώς που κάνανε πολυτελή ζωή με τα λεφτά των άλλων, αυτούς που ζούσαν στη χλιδή και στην τρυφή, αυτούς που κάνανε dolce vita με τα λεφτά του Νεοέλληνα και του Ευρωπαίου κορόιδου φορολογούμενου.

Γιατί είμαστε τόσο αυστηροί και αμείλικτοι με διάφορους μεγαλοαπατεώνες όπως ο Λαβρεντιάδης, ο Τσοχατζόπουλος, ο Κωστόπουλος ή ο Γαβαλάς και δεν είμαστε με τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας; Και οι μεν και οι δε χρωστάνε· για τους μεν όμως ζητάμε δικαιοσύνη, για τους δε επιείκεια. Αυτό και αν είναι αδικία.

Το σπίτι δε σου ανήκει 100% παρά μόνο αν πληρώσεις και την τελευταία δόση στο δανειστή σου. Μέχρι τότε μπορεί να σου το πάρει αφού στην ουσία δεν είναι δικό σου αλλά δικό του. Σίγουρα δεν είναι όλοι οι οφειλέτες το ίδιο, δεν μπορεί π.χ. ο βλάκας με τα 700 το μήνα που πήρε δάνειο 250.000 για ένα τεσσάρι στο Αιγάλεω (αληθινή περίπτωση) να είναι το ίδιο με τον μεροκαματιάρη που έχουν να τον πληρώσουν τρεις μήνες και χρωστάει δέκα δόσεις μέχρι την αποπληρωμή. Ας αρχίσουμε όμως με την άρση των πλειστηριασμών και ας εξεταστούν όλες οι περιπτώσεις σε ατομική βάση. Είναι το πιο δίκαιο και λογικό για όλους.

Ελληνισμός/Χριστιανισμός

«Αυτό είναι Ελληνικό όνομα, όχι Χριστιανικό» η απάντηση που πήραμε όταν ρωτήσαμε παππά για τη βάπτιση της μικρής.

Επί τέλους ένας παππάς που γνωρίζει για τι μιλάει.

The programmers of tomorrow are the wizards of the future

Ωραίο βιντεάκι που εξηγεί τα πλεονεκτήματα του να ξέρεις να προγραμματίζεις έναν η/υ. Κάτι που δυστυχώς για να μάθεις σήμερα πρέπει να περάσεις στο πανεπιστήμιο.

Όπως είπε και ο Gabe στο βιντεάκι "The programmers of tomorrow are the wizards of the future. You're gonna look like you have magic powers compared to everybody else."

Άχθος αρούρης...

Γύρισα πριν λίγο από την παραλία και πραγματικά δεν μπορώ να διανοηθώ πόση μαλακία χωράει το κεφάλι μερικών. Έχεις το σταχτοδοχείο στα 10 εκατοστά, δίπλα ακριβώς από την ξαπλώστρα σου, αλλά εσύ προτιμάς να σβήσεις και να χώσεις το αποτσίγαρο στην άμμο. Ειλικρινά είσαι ό,τι χειρότερο υπάρχει αυτή τη στιγμή στον πλανήτη. Κάποιους σαν κι εσένα ο Όμηρος τους ονόμαζε άχθος αρούρης, δηλαδή βάρος στη Γη. Και αυτό ακριβώς είσαι, βάρος στη Γη, τίποτα άλλο. Και να πέθαινες ρε κακομοίρη δε θα μου καιγόταν καρφί. Αρκετά πια με τους μαλάκες σαν κι εσένα.

Τα όρια της Δημοκρατίας;

Ο Κασιδιάρης αρνείται το ολοκαύτωμα, Η Ρεπούση αναφέρεται στη σφαγή της Σμύρνης ως συνωστισμό, εμμέσως φαίνεται να αρνείται τη γενοκτονία των ποντίων, ο Νίκος Δήμου αρνείται τις αυτοκτονίες των Σουλιωτισσών στο Ζαλόγγο (μια πολύ εμπεριστατωμένη έρευνα για τις Σουλιώτισσες και τις αυτοκτονίες στο Ζάλογγο υπάρχει εδώ).

Μετά από κάθε τέτοια δήλωση βλέπω να γίνεται ένας ψιλοχαμός στα ΜΜΕ (και όχι μόνο). Και ρωτάω· ποιά είναι τα όρια της Δημοκρατίας; Μπορεί ο Κασιδιάρης ή η Ρεπούση να αρνηθούν γενοκτονίες και ολοκαυτώματα, αν φέρουν επαρκείς αποδείξεις; Ή πρέπει να τους ρίξουμε στο πυρ το εξώτερο μόνο και μόνο επειδή κάνουν δηλώσεις; Δικάζεται το φρόνημα ή η πράξη; Υπάρχουν γνώμες στο απυρόβλητο ή όλα κρίνονται κάτω από το βάρος των αποδείξεων;

Κατά τη γνώμη μου η Δημοκρατία σταματάει εκεί που αρχίζουν τα φυσικά δικαιώματα· της ζωής, της ελευθερίας και της ιδιοκτησίας. Όλα τα υπόλοιπα θα πρέπει να είναι απεριόριστα, θα πρέπει να υπάρχει απόλυτη ελευθερία διακίνησης γνωμών, αγαθών, ιδεών, συναλλαγών κλπ.

Περί φορολογίας

Παρακολούθησα πριν από λίγο το καταπληκτικό Munk Debate on Taxing the Rich Αν εξαιρέσουμε τα φληναφήματα του Παπανδρέου («έζησα τη χούντα», «η οικογένειά μου κυνηγήθηκε από τη χούντα», «προσπάθησα να αναμορφώσω το φορολογικό σύστημα της Ελλάδος», «τα έβαλα με τα μεγάλα συμφέροντα») η αντιπαράθεση ήταν αρκετά εποικοδομητική, και από τις δύο πλεύρες, αλλά νομίζω ότι κλίνω προς το να μη φορολογούνται περισσότερο οι πλούσιοι.

Κατ' αρχάς να πω ότι είμαι υπέρμαχος της επίπεδης (flat) φορολόγησης, και όχι της προοδευτικής (progressive) που υπάρχει σήμερα. Πιστεύω ότι όλοι θα πρέπει να πληρώνουμε ένα πολύ χαμηλό ποσοστό φορολόγης, θα έλεγα 10% (ή έστω το πολύ 15%), ανεξαιρέτως εσόδων. 10% αυτός που βγάζει 10.000 το χρόνο, 10% αυτός που βγάζει 50.000 το χρόνο, 10% και αυτός που βγάζει 1.000.000 το χρόνο. Έτσι όλοι πληρώνουμε ίσο αναλογικό ποσοστό φόρων. Η προοδευτική φορολόγηση είναι κλεψιά διότι έτσι τιμωρούνται οι εργατικοί, οι φιλόπονοι και οι έξυπνοι. Ναι, βλέπω τη φορολόγηση ως τιμωρία, γι΄αυτά που σου προσφέρει το νεοελληνικό κράτος.

Το σκεπτικό μου είναι ότι όταν υπάρχει προοδευτική φορολόγηση τότε οι ίδιοι άνθρωποι αμείβονται διαφορετικώς για την ίδια εργασία, και αυτό είναι άδικο. Και εξηγούμαι (υποθέτω ότι όλες οι παράμετροι είναι ίσοι, διαφέρει μόνο ο χρόνος εργασίας). Εγώ πουλάω παγωτά και έχω το μαγαζί μου ανοιχτό από τις 9 το πρωί μέχρι τις 3 το μεσημέρι. Βγάζω 10.000 (υποθετικός αριθμός) το χρόνο. Ο Τάδε Ταδόπουλος πουλάει κι αυτός παγωτά αλλά έχει το μαγαζί του ανοιχτό από τις 9 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ. Βγάζει 20.000 το χρόνο. Ας υποθέσουμε τώρα ότι μέχρι τις 10.000 πληρώνεις φόρο 20% και μέχρι τις 20.000 φόρο 25%. Ο πρώτος θα πληρώσει φόρο 2.000 ευρώ, ενώ ο δεύτερος θα πληρώσει φόρο 4.500 ευρώ. Ο πρώτος δηλαδή αμείβεται περισσότερο ανά ώρα από τον δεύτερο, παρ' όλο που κάνουν την ίδια δουλειά.

Πιστεύω επίσης ότι όταν οι φόροι είναι χαμηλοί είναι πιο εύκολο να πληρωθούν. Όταν εμένα μου λέει το κράτος «δώσε μου 40% του μισθού σου, ό,τι δηλαδή βγάζεις τους πρώτους 5 μήνες κάθε χρόνου, μέχρι τελευταίας δεκάρας, θα έρχεται στις τσέπες μου» θα προσπαθήσω να κάνω ό,τι μπορώ για να το αποφύγω. Αν όμως η φορολογία είναι χαμηλή μου είναι πολύ πιο εύκολο να την πληρώσω και να μη φοροδιαφύγω, διότι το ποσό είναι υποφερτό. Μπορώ να το δεχτώ ότι από τα 20.000 (ο αριθμός ειπώθηκε στην τύχη) που βγάζω το χρόνο θα δώσω τα 2.000 στο κράτος για να έχω τις όποιες (άθλιες) υπηρεσίες έχω. Αν όμως πρέπει να δώσω τα 8.000 για τίς ίδιες άθλιες υπηρεσίες, ε εκεί θα κλωτσήσω και θα αρχίσω να σκέφτομαι τρόπους να γίνω απατεώνας.

Δε συμφωνώ με το σκεπτικό ότι οι πλούσιοι πρέπει να πληρώνουν παραπάνω διότι έκαναν την περιουσία τους με αθέμιτα και έκνομα μέσα. Αυτό είναι συλλογισμός δημοτικού σχολείου. Τί θα πεί απέκτησαν περιουσία με παράνομους και αθέμιτους τρόπους; Αν υπάρχουν στοιχεία για παρανομίες θα πρέπει το κράτος να κάνει έρευνα και να τους χώσει μέσα, όχι να γίνει συνέταιρός τους στην κλεψιά. Είναι σαν να λέει η κυβέρνηση «κλέβεις, το ξέρω ότι κλέβεις, αλλά δε σε συλλαμβάνω. Μου δίνεις τα μισά από τα κλοπιμαία, κάνω τα στραβά μάτια και εσύ συνέχισε να κλέβεις».

Ένα άλλο επιχείρημα που διάβασα είναι ότι όλες οι υποδομές (σχολεία, πανεπιστήμια, δρόμοι, γενικώς το πλαίσιο ανάπτυξης) που βοήθησαν κάποιον να κάνει περιουσία πληρώθηκαν από όλους μας, άρα στην ουσία ο πλούσιος δεν έγινε πλούσιος από μόνος του, αλλά με τη βοήθεια όλων μας, άρα πρέπει να δώσει πίσω κάτι παραπάνω.

Το παραπάνω σκεπτικό είναι άκυρο και θα το εξηγήσω με μία παρομοίωση. Σε ένα μικρό χωριό όλοι οι κάτοικοι βάζουν λεφτά και αγοράζουν σκαπτικά εργαλεία. Ο καθένας τα χρησιμοποιεί με τη σειρά του. Κάποιοι καταφέρνουν να έχουνε όμως καλύτερη παραγωγή, με τα ίδια εργαλεία, διότι είτε εργάζονται σκληρότερα, είτε είναι εξυπνότεροι (είτε και τα δύο) από κάποιους άλλους. Τότε ξεσηκώνονται οι υπόλοιποι και ζητάνε μερίδιο από την παραγωγή με το σκεπτικό ότι «όλοι βάλαμε λεφτά για τα εργαλεία».

Κάτι παρόμοιο γίνεται και με το επιχείρημα των υποδομών. Είναι άκυρο διότι αυτό προϋποθέτει ότι αυτός που έκανε περιουσία δεν πλήρωσε για τίποτα από αυτά, αλλά του τα παρείχαν όλα οι άλλοι. Αυτό όμως δεν ισχύει. Όσο πλήρωσα εγώ άλλο τόσο πληρώσαν όλοι για τις υποδομές, συμπεριλαμβανομένων και του πλουσίου. Όλοι είχαμε πρόσβαση σε αυτές, όλοι μπορούσαμε να τις χρησιμοποιήσουμε. Απλώς αυτός που κατάφερε να κάνει περιουσία μπόρεσε να τις χρησιμοποιήσει καλύτερα προς ώφελός του.

Για να κλείσω (μου βγήκε μεγάλο) νομίζω ότι το καλύτερο το είπε ο Gingrich στην αντιπαράθεση. «Σκοπός της φορολόγησης δεν πρέπει να είναι το να ρίξει τους εύπορους στο επίπεδο των άπορων, αλλά να ανεβάσει τους άπορους στο επίπεδο των εύπορων». Και αυτό κατά τη γνώμη μου δε θα γίνει με μεγαλύτερη φορολόγηση, αλλά με αναδιοργάνωση του κράτους, με επενδύσεις και με σωστή διαχείριση των δημοσίων πόρων.

Θα ήταν για γέλια αν δεν ήταν για κλάματα...

Διαβάζω για το επικείμενο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Λέει σε κάποιο σημείο «Ίδιες ποινές προβλέπονται επίσης και για όποιον δημόσια εγκωμιάζει, αρνείται κακόβουλα ή εκμηδενίζει τη σημασία εγκλημάτων γενοκτονίας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου, όπως αυτά ορίζονται από το Καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και του Διεθνούς Στρατοδικείου, καθώς και των εγκλημάτων του ναζισμού που στρέφονται κατά των προαναφερομένων προσώπων, κατά τρόπο που μπορεί να διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή μίσος. Τα παραπάνω εγκλήματα πρέπει όμως να έχουν αναγνωριστεί με αμετάκλητη απόφαση ελληνικού ή διεθνούς δικαστηρίου.» 

Για να καταλάβω, θα μπουν φυλακή τα μέλη της ΧΑ και θα τους δωθεί πρόστιμο επειδή αρνούνται το ολοκαύτωμα; Αν ναι θα μπουν φυλακή και τα μέλη του ΚΚΕ επειδή αρνούνται τις αντίστοιχες γενοκτονίες του Στάλιν; Θα μπει φυλακή ο Τσίπρας επειδή εγκωμίασε δημοσίως τον Μάο Τσε Τούνγκ, τον μεγαλύτερο σφαγέα του πλανήτη; Ή μήπως η Ρεπούση που αμφισβητεί τις σφαγές των Ελλήνων στη Σμύρνη;

Θα ήθελα πραγματικώς να ξέρω τί σκέφτονται εκεί στη Βουλή όταν καταθέτουν τέτοια νομοσχέδια προς συζήτηση.