Διάλογος στο λεωφορείο

(Μεσήλικας κυρία, μονόλογος, όταν μπήκε ελεγκτής) Πολύ αργά θυμηθήκανε να βάλουνε ελεγκτή.
(Ηλικιωμένη κυρία, προς απάντηση) Ποτέ δεν είναι αργά για ένα διεφθαρμένο κράτος.

Δεν έχει και άδικο.

Ομορφιά

Τη βλέπω κάθε πρωί που πάω στη δουλειά...

Ark festival

Πήγα σήμερα από το Γκάζι για το Αρκ Φέστιβαλ. Ενδιαφερόμουνα αποκλειστικώς και μόνο για το παζάρι βινυλίων. Στο ταμείο μου λένε να πληρώσω 20 ευρώ. Παιδιά μόνο στα βινύλια θέλω να πάω, τους λέω. Το εισιτήριο είναι ενιαίο, μου λένε. Τα λυπήθηκα, δεν τα έδωσα, μου φανήκανε πολλά τα 20 ευρώ για αυτό που ήθελα να κάνω. Έφυγα. Βάλτε άλλη φορά είσοδο ρε παιδιά για συγκεκριμένες λειτουργίες, θα βολευτεί πολύς κόσμος και εσείς θα βγάλετε κάτι παραπάνω.

Περί ένδυσης

Ίσως πολλές φορές να επιλέγουμε το τι θα φορέσουμε από καινοτομία και από το τι θα πούνε οι άλλοι, όχι από χρησιμότητα ή ώφελος. Ας σκεφτούμε ότι το αντικείμενο της ένδυσης, πρωτίστως, είναι η διατήρηση της θερμότητας, και μετά, υπό αυτές τις κοινωνικές συνθήκες, να καλύψουμε τη γύμνια μας, και ας σκεφτούμε αν μπορούμε να επιτύχουμε πολλά χωρίς αρκετά ρούχα στο ενδυματολόγιό μας. Οι βασιλείς και οι βασίλισσες, που φοράνε ένα κουστούμι μόνο μία φορά, αν και αυτό έχει ραφτεί από έναν ράφτη για να τους αρμόζει, δεν μπορούνε να νιώσουνε την άνεση του να φοράς ένα ένδυμα που σου ταιριάζει. Δεν είναι καλύτεροι από ξύλινα αλογάκια που κρεμάς τα ρούχα σου. Κάθε μέρα τα ρούχα μας ταυτίζονται περισσότερο με τον εαυτό μας, παίρνουνε τον χαρακτήρα μας, μέχρι που διστάζουμε να τα βάλουμε στην άκρη χωρίς καθυστέρηση. Κανένας δεν έχει πέσει χαμηλότερα στην εκτίμησή μου με το να έχει μπαλωμένα ρούχα· παρά ταύτα είμαι σίγουρος ότι υπάρχει περισσότερο άγχος να έχουνε οι άνθρωποι μοντέρνα, ή τουλάχιστον καθαρά και αμπάλωτα ρούχα, παρά καθαρή συνείδηση. Ακόμα όμως και αν το σχισμένο ρούχο δεν έχει επιδιορθωθεί ίσως το χειρότερο ελάττωμα που φαίνεται να είναι η απερισκεψία. Πολλές φορές δοκιμάζω τους γνωστούς μου με τέτοιες δοκιμασίες: ποιός θα φορούσε μπαλωμένα ρούχα, ή δύο τρεις επιπλεόν ραφές, πάνω στο γόνατο; Πολλοί συμπεριφέρονται σαν να πιστεύουνε ότι καταστρέφεται το μέλλον τους αν το κάνουνε. Θα ήτανε ευκολότερο γι' αυτούς να κατεβούνε στην πόλη κουτσαίνοντας, με ένα χωλό πόδι, παρά με ένα σκισμένο παντελόνι. Αν ένα ατύχημα συμβεί στο πόδι κάποιου αυτό φτιάχνεται· αλλά αν ένα παρόμοιο ατύχημα συμβεί στα μπατζάκια του παντελονιού του δεν υπάρχει λύση· διότι συλλογίζεται όχι το τι είναι σεβαστό, αλλά το τι είναι αποδεκτό. Γνωρίζουμε λίγους καλούς ανθρώπους αλλά πολλά σπουδαία σακάκια και βράκες. Ντύσε ένα σκιάχτρο με την τελευταία λέξη της μόδας και μείνε δίπλα του με παλαιά ρούχα· ποιός δε θα χαιρετήσει το σκιάχτρο αντί για εσένα; Περνούσα από έναν καλαμποκώνα τις προάλες, δίπλα από ένα παλτό και καπέλο σε έναν πάσσαλο· αναγνώρισα τον ιδιοκτήτη της φάρμας. Ήτανε μόνο λίγο περισσότερο ηλιοκαμμένος από την τελευταία φορά που τον είδα. Άκουσα για έναν σκύλο που γαβγίζει σε κάθε ξένο που φοράει ρούχα και πλησιάζει την ιδιοκτησία του κυρίου του αλλά γαληνεύει πολύ εύκολα από έναν γυμνό κλέφτη. Είναι ενδιαφέρον να σκεφτούμε το πόσο θα διατηρούσανε την κοινωνική τους θέση οι άνθρωποι αν τους ξεγύμνωνες από τα ρούχα τους. Σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσες εσύ να πεις με σιγουριά ποιός ανήκει στις υψηλότερες τάξεις και ποιος όχι; Όταν η κυρία Φάιφερ, στα ταξίδια της γύρω από τον κόσμο, από Ανατολή προς Δύση, έφτασε στην Ασιατική Ρωσσία, είπε ότι αισθάνθηκε την ανάγκη να φορέσει κάτι άλλο από το ταξιδιωτικό της φόρεμα, όταν συναντούσε τις αρχές, διότι "τώρα ήτανε σε πολιτισμένη χώρα, όπου... οι άνθρωποι κρίνονται από τα ρούχα τους". Ακόμα και στις δημοκρατικές μας πόλεις της Νέας Αγγλίας η τυχαία κατοχή πλούτου, και η εκδήλωσή της σε ένδυση και ακολουθίες αρχόντων, δίνει στον νεόπλουτο σχεδόν παγκόσμιο σεβασμό.

Henry David Thoreau (1817 – 1862)
Walden - Economy

Στα όρνεα

Στην προχριστιανική Ελλάδα αφήνανε τους προδότες και τους μιαρούς άταφους, να τους φάνε τα σκουλήκια και τα όρνεα. Αν έχει το νεοελληνικό κράτος έστω και μια αμελητέα ποσότητα ελληνισμού μέσα του θα πρέπει να κάνει το ίδιο. Στα όρνεα λοιπόν.

Φτάσανε!

Υβριδικά φώτα ποδηλάτου από την cateye, με ηλιακή ενέργεια και συμβατική μπαταρία. Διάρκεια με συνεχή χρήση: 2,5 ώρες κρατάνε τα φωτοβολταϊκά και 10 ώρες η μπαταρία. Μπρος και πίσω (τα πίσω λειτουργούνε μόνο με συμβατική μπαταρία). Επί τέλους θα μπορώ να παίρνω το ποδήλατο και τα βράδυα. Κάποιος για freeday;

java 4-ever

Ασύληπτο!!

To gmail έγινε εξυπνότερο;

Αυτή η google δε σταματάει να με εκπλήσσει και φαίνεται ότι το gmail έγινε εξυπνότερο. Και εξηγούμαι. Εδώ και αρκετό καιρό μηνύματα που μου έρχονται από συγκεκριμένο αποστολέα τους βάζω κάποια ετικέτα. Φαίνεται ότι το gmail "έμαθε" από τις επιλογές μου και ό,τι μηνύματα μου έρχονται από τον συγκεκριμένο αποστολεά τα βάζει πλέον ετικέτα από μόνο του! Γουστάρω καινοτομίες!

Καν και ιδιωτικός τομέας

Βγαίνει λοιπόν ο πολύς Καν και λέει τα εξής

"Growth is a key question. Why is it so difficult for Greece to find growth? Because they have a problem of competitivity. What does that mean? That means that what they produce is more expensive than the same goods or services provided by other countries. That’s why they have to cut wages, which is terribly painful but absolutely necessary because it is the only way to sell what they are producing when other countries have lower costs, not those underdeveloped countries in Asia, Africa or Latin America, but their very neighbours in the Euro zone. Costs in Greece are 20 to 25% over the German costs for instance and this difference has to be fixed.”"

και αρχίζω και γελάω με τις φλυαρίες του. Τί μας λέει δηλαδή ο Καν, ότι για να είναι ανταγωνιστική η Ελλάδα πρέπει να μειωθούνε οι μισθοί, και άρα το κόστος των προϊόντων (και άρα θα γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί). Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος να σωθούμε δηλαδή.

Για να δούμε λοιπόν τρόπους να γίνει πιο ανταγωνιστική μια χώρα

α) Εκσυγχρονισμός μονάδων παραγωγής
β) Μείωση μισθών
γ) Αύξηση παραγωγικότητας
δ) Καλύτερο marketing και διαφήμιση των προϊόντων
ε) Καλύτερη ποιότητα προϊόντων
ς) Εξάλειψη των μεσαζόντων

Από όλους δηλαδή τους παραπάνω τρόπους ο Κάν λέει ότι μόνο η μείωση μισθών θα βοηθήσει. Αλλά ας πούμε ότι αυτός είναι και ο μόνος λόγος, έτσι για χάρη της συζήτησης. Αν οι χαμηλότεροι μισθοί σημαίνουνε κατ' ανάγκη και χαμηλότερες τιμές προϊόντων τότε χώρες με υψηλότερους μισθούς πρέπει να είναι λιγότερο ανταγωνιστικές από τις χώρες με χαμηλότερους μισθούς στην ευρωζώνη. Ας δούμε λοιπόν δύο χώρες σε παρόμοιο γεωγραφικό μήκος και στην ευρωζώνη, Ισπανία και Ιταλία. Αυτές οι χώρες παράγουνε λίγο πολύ ό,τι παράγει και η Ελλάδα. Ας δούμε δειγματικώς δύο προϊόντα, λάδι και κρασί (είναι και τα προϊόντα που έβρισκα σίγουρα σε υπεραγορές τροφίμων στην Αγγλία, ελληνικό/ιταλικό/ισπανικό λάδι και κρασί).

Σύμφωνα με το OECD η Ισπανία και η Ιταλία έχουνε υψηλότερους (μέσους) μισθούς από την Ελλάδα. Άρα, πάλι σύμφωνα με τον φωστήρα Καν, έπρεπε να μην είναι τόσο ανταγωνιστικοί, άρα η Ελλάδα έπρεπε να εξάγει πεισσότερο κρασί και ελαιόλαδο και από τους δύο. Έλα μου ντε που ούτε το ένα συμβαίνει, ούτε και το άλλο. Ούτε περισσότερο κρασί εξάγουμε, ούτε ελαιόλαδο. Θα μου πείτε ότι αυτό δεν είναι ενδεικτικό τιμών, διότι δεν μπορούμε να παράγουμε τόσο πολύ όσο οι άλλες χώρες. Να το δεχτώ και να κάνω σύγκριση τιμών σε υπεραγορές τροφίμων στην Αγγλία. Μία γρήγορη αναζήτηση στο Tesco ας πούμε μου δείχνει ότι τα ιταλικά και ισπανικά κρασιά είναι φθηνότερα από τα ελληνικά. Πές μας πως γίνεται αυτό ρε έξυπνε Καν αφού η Ελλάδα έχει χαμηλότερους μισθούς, και άρα είναι πιο ανταγωνιστική. Δε θα έπρεπε τα ελληνικά κρασιά να είναι πιο φθηνά; Εσύ ο ίδιος το είπες λίγες αράδες πιο πάνω, αλλά η ίδια η αγορά σε αποδεικνύει λάθος.

Μήπως, λέω μήπως, φταίει κάτι άλλο και όχι οι μισθοί; Μήπως είμαστε μαλάκες ως λαός και γι' αυτό έχουμε πιάσει πάτο; Δηλαδή πρέπει να χτυπηθούνε οι ήδη χαμηλοί μισθοί και να γίνουνε ακόμα χαμηλότεροι. Και μετά να μην κυκλοφορεί χρήμα στην αγορά, να μην κινήται η αγορά, να γίνουνε περισσότερες απολύσεις, να κυκλοφορεί ακόμα λιγότερο ρευστό, να κινήται ακόμα λιγότερο η αγορά κοκ. Φαύλος κύκλος δηλαδή, το ένα θα φέρει το άλλο, θα ζούμε όπως στην περίοδο κατοχής για να έλθουνε μετά οι πολυεθνικές και να εργαζόμαστε για ένα κομμάτι ψωμί. Ρε Καν μήπως αυτός είναι τελικά ο σκοπός; Λέω μήπως; Να μας κάνεις όλους δούλους; Γιατί αν δεν ήτανε δε θα μιλούσες για μείωση μισθών (θα ήξερες ότι οι μισθοί είναι ήδη πολύ χαμηλοί - αν δεν το ξέρεις τότε τί ρόλο βαράς στο ΔΝΤ τρομάρα σου), αλλά για εκσυγχρονισμό των παραγωγικών μονάδων, για καλύτερη προώθηση και διαφήμιση, για εξάλειψη των μεσαζόντων, για εξάλειψη της γραφειοκρατίας, για καλύτερους ελέγχους των προϊόντων κλπ. Όχι για μείωση μισθών σε μια ήδη παραπαίουσα οικονομία.

Έτσι που λες Καν είναι τα πράγματα, οπότε σταμάτα τα φληναφήματα και τα παιγνίδια των αφεντικών σου και κοίτα πως πραγματικά να φέρεις την αλλαγή.

Τρεις νεκροί....

Μπράβο μαλάκες. Τρεις νεκροί άνθρωποι (η μία από αυτούς έγκυος από ό,τι διαβάζω) ρε αλήτες, τίποτα δε σέβεστε; Τρεις μεροκαματιάρηδες υπάλληλοι, έτσι χτυπάτε το σύστημα ρε κουράδες; Δολοφονώντας αυτούς που εργάζονται για ένα κομμάτι ψωμί; Και μετά από αυτούς τί; Εμείς, οι μάνες μας, τα αδέλφια μας; Ποιος έχει σειρά στην τυφλή σας βία; Εσείς σκοτώσατε τη Δημοκρατία. Ούτε τα κόμματα, ούτε το ΔΝΤ, ούτε οι αβάσταχτοι φόροι. Εσείς ρε καθίκια. Για κάτι τέτοια καθάρματα σαν κι εσάς πρέπει να επαναφέρουνε τη θανατική ποινή. Ξεφτίλες.

Θα τον ξαναψηφίζατε;

Τα παιγνίδια μπορούνε να φτιάξουνε έναν καλύτερο κόσμο

Confessions of an Economic Hitman

Το είχα διαβάσει πριν αρκετό καιρό, μου έκανε θετική εντύπωση, ο Perkins λέει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα (αν και συνήθως είμαι πολύ σκεπτικός με τέτοιου είδους βιβλία, ιδίως όταν δεν είμαι σίγουρος για το άν και το κατά πόσο όλα αυτά αληθεύουνε). Πάντως ο όλος οικονομικός αναβρασμός που περνάμε με κάνανε να θυμηθώ αρκετές από τις απόψεις του Perkins. Και νομίζω ότι κάποιες από αυτές επαληθεύονται.

Το βιβλίο με λίγα λόγια είναι μια αυτοβιογραφία του Perkins, ενός ανθρώπου που ήτανε Οικονομικός Εκτελεστής, πήγαινε δηλαδή σε ασταθείς χώρες που είχανε οικονομικά προβλήματα και με διάφορους τρόπους (εκβιασμούς, δωροδοκίες, εξαναγκασμούς κλπ) ανάγκαζε την κυβέρνηση να παίρνει από τις Η.Π.Α. υπέρογκα δάνεια που δεν μπορούσε να αποπληρώσει και έτσι σκλαβωνότανε οικονομικώς.

Παρακάτω παραθέτω δύο παραγράφους που βρίσκονται στην εισαγωγή του βιβλίου (η μετάφραση είναι δική μου).

«Η επιχειρησοκρατία (corporatocracy) δεν είναι μια συνωμοσία, αλλά τα μέλη της υπερθεματίζουνε υπέρ κοινών πρακτικών και σκοπών. Μία από τις κύριες λειτουργίες της επιχειρησοκρατίας είναι να διαιωνίσει, να διευρύνει και να δυναμώσει το σύστημα. Ο τρόπος ζωής αυτών που "τα καταφέρανε", και τα εφόδιά τους -οι επαύλεις τους, τα σκάφη τους, τα ιδιωτικά αεροπλάνα τους- παρουσιάζονται σαν μοντέλα ώστε να μας εμπνεύσουνε να καταναλώνουμε, να καταναλώνουμε, να καταναλώνουμε. Με κάθε ευκαιρία μάς υπενθυμίζουνε ότι είναι καθήκον μας να αγοράζουμε, ότι είναι καλό για την οικονομία μας να λεηλατούμε τη Γη και ότι αυτό είναι για καλό μας.»
Σελίδα xiii

«Αυτό κάνουμε εμείς, οι οικονομικοί εκτελεστές: χτίζουμε μια παγκόσμια αυτοκρατορία. Είμαστε μια προνομιούχα ομάδα ανδρών και γυναικών που χρησιμοποιεί παγκόσμιους οικονομικούς οργανισμούς ώστε να δημιουργήσει τέτοιες συνθήκες που να κάνουνε τα άλλα κράτη υποχείρια στην επιχειρησοκρατία που βρίσκεται πίσω από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις, την κυβέρνηση και τις τράπεζες. Σαν τη Μαφία, οι Οικονομικοί Εκτελεστές κάνουνε χάρες. Αυτές έχουνε τη μορφή δανείων για την ανάπτυξη υποδομών - εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρισμού, εθνικοί οδοί, αεροδρόμια, λιμάνια ή βιομηχανικά πάρκα. Ένας όρος αυτών των δανείων είναι ότι όλα αυτά πρέπει να χτιστούνε από κατασκευαστικές της Αμερικής. Στην ουσία τα περισσότερα χρήματα ποτέ δε φεύγουνε από τις ΗΠΑ, απλώς μεταφέρονται από την Ουάσινγκτον στη Νέα Υόρκη, το Χιούστον ή το Σαν Φρανσίσκο.

Παρά το γεγονός ότι τα χρήματα επιστρέφονται αμέσως στις επιχειρήσεις που είναι μέλη της επιχειρησοκρατίας (στον πιστωτή), η χώρα που τα δέχεται πρέπει να τα ξεπληρώσει όλα, το αρχικό ποσό συν τον τόκο. Αν ο Οικονομικός Εκτελεστής είναι πολύ πετυχημένος, το δάνειο είναι τόσο μεγάλο που η δανειολήπτισσα χώρα δε θα μπορεί να το εξοφλήσει. Όταν αυτό συμβεί τότε, σαν τη Μαφία, ζητάμε γη και ύδωρ. Αυτό συχνά περιλαμβάνει και τα παρακάτω: έλεγχο των ψήφων στο συμβούλιο του Ο.Η.Ε., εγκατάσταση πολεμικών βάσεων ή πρόσβαση σε πολύτιμους πόρους όπως πετρέλαιο ή τη διώρυγα του Παναμά. Φυσικά ο δανειολήπτης ακόμα μας χρωστάει το δάνειο και ακόμα μια χώρα προστίθεται στην παγκόσμια αυτοκρατορία μας.»
Σελίδα xvii

Περί κρατικών ομολόγων.

Σκέφτομαι ώρες ώρες τί θα σήμαινε για τους ευρωπαίους εταίρους η χρεωκοπία της Ελλάδος. Κάποιοι (Γαλλία, Γερμανία κλπ) κάνανε μια κακή επένδυση και αγοράσανε ελληνικά ομόλογα δισεκατομμυρίων. Παίξανε και χάσανε. Έτσι είναι ο καπιταλισμός. Γιατί θα πρέπει να πληρωθούνε αν δεν υπάρχουνε λεφτά; Αν εγώ δηλαδή αγοράσω τραπεζικά ομόλογα και φαλιρίσει η τράπεζα, είναι υποχρεωμένη να με πληρώσει; Ας πτωχεύσουμε λοιπόν. Ίσως να είναι το καλύτερο πράγμα που μας έχει συμβεί τα τελευταία 60 έτη.

Οι 100 λόγοι που φτάσαμε στη χρεωκοπία

1. Γιατί έχουμε θάλασσα να την πιεις στο ποτήρι
2. Γιατί μπροστά στο ρεβανί,τον μπακλαβά,το καταϊφι τι να μας πει το μιλφέι
3. Γιατί το καρπούζι το αγοράζουμε ολόκληρο και όχι σε φέτες
4. Γιατί «καμάκι» και «σουβλάκι» είναι το πρώτο ποίημα που μαθαίνουμε
5. Γιατί τους μεζέδες που συνοδεύουν το τσιπουράκι δεν τους φτάνει κανένα «ορντέβρ»
6. Γιατί στην Ελλάδα κάθε νύχτα τελειώνει το επόμενο πρωί
7. Γιατί «λουλουδοπόλεμος» δεν υπάρχει σε καμιά άλλη χώρα
8. Γιατί πίνουμε κι ένα ποτηράκι παραπάνω χωρίς να μας πίνει
9. Γιατί μπορούμε να απολαύσουμε τον καφέ μας με τσιγάρο. Όχι να τον πιούμε σφηνάκι και να πάμε να καπνίσουμε κρυφά στο σπίτι μας
10. Γιατί το φλερτ είναι το εθνικό μας χόμπι
11. Γιατί στην Ελλάδα όλοι βρίζουμε το Δημόσιο και ταυτόχρονα σκοτωνόμαστε για μια θέση εκεί
12. Γιατί έχουμε δεν έχουμε λεφτά, ένα μπουζουκάκι θα το πάμε
13. Γιατί έχουμε νοοτροπία «και αύριο μέρα είναι»
14. Γιατί όταν μπαίνουμε σε λεωφορείο κάνουμε τα πάντα για να βρούμε θέση να καθίσουμε
15. Γιατί δεν το παίζουμε ψευτοπουριτανοί. Τις «λαδιές» μας τις κάνουμε με θράσος
16. Γιατί είμαστε πρώτοι στο φανάρι και κορνάρουμε τον εαυτό μας από συνήθεια
17. Γιατί ξέρουμε καλύτερα να ξοδεύουμε παρά να αποταμιεύουμε
18. Γιατί δε μοιραζόμαστε τη βενζίνη στο αυτοκίνητό μας με αυτούς που βάζουμε μέσα
19. Γιατί δεν κάνουμε ποτέ επίσκεψη «με άδεια χέρια»
20. Γιατί η λέξη «κερνάω» υπάρχει στο λεξιλόγιό μας
21. Γιατί άντε να εξηγήσεις στον ξένο τι σημαίνει «καψούρα»
22. Γιατί βράζει το αίμα μας
23. Γιατί στην Ελλάδα η οικογένεια έχει ακόμα αξία
24. Γιατί κατά βάθος...είμαστε καλά παιδιά
25. Γιατί τα καταφέρνουμε πάντα...έστω και την τελευταία στιγμή
26. Γιατί δε «μασάμε» από 400 χρόνια σκλαβιάς
27. Γιατί για τα μάτια μιας γυναίκας κάναμε 10 χρόνια πόλεμο
28. Γιατί όταν οι ξένοι δεν έβρισκαν λέξεις έκλεβαν τις δικές μας
29. Γιατί η λέξη φιλότιμο δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα
30. Γιατί καλή η κιθάρα και το όμποε αλλά το μπουζούκι βγάζει άλλο ήχο
31. Γιατί το «Αι Γενέαι Πάσαι» της Μεγάλης Παρασκευής μας σηκώνει την τρίχα κάγκελο
32. Γιατί όποια πέτρα κι αν σηκώσεις Έλληνες θα βρεις από κάτω
33. Γιατί ερωτευόμαστε και μισούμε με πάθος
34. Γιατί τις δύσκολες στιγμές τις περνάμε με φίλους χωρίς να χρειαζόμαστε ψυχίατρο
35. Γιατί ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης και ο Περικλής ήταν Έλληνες
36. Γιατί η Μερκούρη, ο Χατζιδάκις ,ο Καζατζίδης και ο Ελύτης ήταν Έλληνες
37. Γιατί η συνταγή «αλά ελληνικά» είναι η πιο πετυχημένη
38. Γιατί η τρέλα δεν πάει στα βουνά...πάει στις παραλίες!
39. Γιατί οι καλοκαιρινές διακοπές είναι κοντά και... πού να τρέχουμε τώρα!
40. Γιατί όταν οι άλλοι ανακάλυπταν το κρέας εμείς είχαμε ήδη χοληστερίνη
41. Γιατί όταν εμείς φτιάχναμε τον Παρθενώνα οι άλλοι κοιμόντουσαν πάνω στα δέντρα
42. Γιατί εμείς δώσαμε τα φώτα σε όλους αυτούς που το παίζουνε ηγέτες και οδηγούν στην ειρήνη κάνοντας πολέμους
43. Γιατί η φέτα και το ελαιόλαδο μεταφράστηκαν σε ελληνικό ταμπεραμέντο
44. Γιατί "Ένα γλυκό χωρίς"! Και όλοι καταλαβαίνουν πως πρόκειται για φραπέ
45. Γιατί μπορούμε να παρατήσουμε τα πάντα για έναν μεγάλο έρωτα!
46. Γιατί στη γλώσσα μας διακρίνουμε μεταξύ έρωτα και αγάπης...ξέρουμε όμως να ζούμε με πάθος και τα δυο!
47. Γιατί αλλάζουμε κινητό κάθε χρόνο, αυτοκίνητο κάθε τρία χρόνια και ερωτικό σύντροφο κάθε τρεις και λίγο
48. Γιατί όταν οι άλλοι φορούσαν προβιές λύκων εμείς υφαίναμε αραχνοΰφαντους χιτώνες
49. Γιατί οι Έλληνες δεν πολεμούν σαν ήρωες αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες (Winston Churchill- 1941)
50. Γιατί δε βάζουμε κέτσαπ στο φαγητό μας. Έχει από μόνο του υπέροχη γεύση
51. Γιατί όταν πονάμε ξέρουμε να κλαίμε και να χορεύουμε τη ζεμπεκιά με περηφάνια
52. Γιατί ο Έρωτας ήταν Έλληνας Θεός. Γι αυτό ξέρουμε και να αγαπάμε
53. Γιατί μπορεί να είμαστε οξύθυμοι αλλά ποτέ δεν κρατάμε κακία
54. Γιατί κανένας άλλος δεν χαίρεται για την καταγωγή του όσο εμείς
55. Γιατί παρόλο που γνωρίζουμε τον κίνδυνο τολμάμε (Ο Τολμών Νικά)
56. Γιατί η τρέλα στην Ελλάδα πάει με χίλια....Γι αυτό όλοι τρέχουν στο δρόμο
57. Γιατί το 95% των αστεριών και των πλανητών έχουν ελληνική ονομασία
58. Γιατί δουλεύουμε για να ζούμε και δε ζούμε για να δουλεύουμε
59. Γιατί έχουμε του κόσμου τα ελαττώματα και παρόλα αυτά είμαστε ακαταμάχητοι
60. Γιατί η ζωή μας είναι στο «δυνατό» ενώ των ξένων στο «αθόρυβο»
61. Γιατί αν η χώρα μας δεν ήταν η ομορφότερη του κόσμου, θα τη διάλεγαν για σπίτι τους οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου;
62. Γιατί όταν φωνάζουμε «αδελφέ» στο δρόμο, όλοι γυρνάνε
63. Γιατί κάνουμε τις περισσότερες καταχρήσεις κι όμως ζούμε περισσότερο
64. Γιατί ακόμα κι ο Αϊνστάιν παραδέχτηκε ότι οφείλει πολλά σε έναν Έλληνα
65. Γιατί όταν συζητάμε για δίαιτα είμαστε πάντα στο τραπέζι και τρώμε
66. Γιατί κάποτε «φωτίσαμε» ολόκληρο τον κόσμο
67. Γιατί μιλάμε δυνατά και γελάμε με την καρδιά μας
68. Γιατί είμαστε οι μόνοι που ξεκινάμε το μεσημέρι για καφεδάκι και καταλήγουμε να πίνουμε ούζο μέχρι πρωίας
69. Γιατί μπροστά στο Μετσοβόνε τύφλα να χει το Έμενταλ
70. Γιατί με μια φλόγα καταφέραμε να ενώσουμε ολόκληρο τον κόσμο
71. Γιατί ξέρουμε να εκφράζουμε το σ' αγαπώ με κάθε πιθανό τρόπο
72. Γιατί τα πιο απίστευτα είναι κι ελληνικά
73. Γιατί κυκλοφορούμε στο δρόμο στις 2 το βράδυ και δε νιώθουμε ότι είμαστε σε στοιχειωμένη πόλη
74. Γιατί σουβλάκι, σουτζουκάκι και λοιπές ελαφριές γεύσεις είναι η αδυναμία μας
75. Γιατί είμαστε περήφανοι για το παρελθόν μας
76. Γιατί δεν πάμε για ύπνο με τις κότες αλλά το ξημερώνουμε διασκεδάζοντας
77. Γιατί ακόμη και το πιο μικρό ξωκλήσι μας λούζεται από φως. Δεν πιάνεται η ψυχή μας απ' τη σκοτίδα του βιτρώ
78. Γιατί τα λέμε έξω απ΄ τα δόντια
79. Γιατί ξέρουμε να «κλέβουμε» αλλά και να μην «καρφώνουμε» αυτόν που «κλέβει» στις εξετάσεις
80. Γιατί έχουμε πάντα μια λύση- έστω και πλάγια- σε όλα
81. Γιατί οι γονείς μας δεν ξεχνάνε ότι υπάρχουμε μόλις κλείσουμε τα δεκαοκτώ
82. Γιατί είμαστε των άκρων
83. Γιατί την κάθε δυσκολία την αντιμετωπίζουμε για χιούμορ
84. Γιατί το αντιπροσωπευτικότερο ελληνικό σύνθημα είναι: «Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο!»
85. Γιατί οι Ολυμπιακοί Αγώνες γεννήθηκαν εδώ
86. Γιατί όταν θέλουμε να λιαστούμε, έχουμε αμμουδιά και θάλασσα. Δεν ξεχυνόμαστε στα γρασίδια ούτε βουτάμε στα σιντριβάνια
87. Γιατί βλέπουμε τον ουρανό γαλάζιο κι όχι μολυβί
88. Γιατί εδώ που ζούμε όλο το χρόνο, ο ξένος το έχει σκοπό ζωής να έρθει μία εβδομάδα
89. Γιατί η Ελλάδα είναι η πιο φτωχή χώρα με τους πιο πλούσιους κατοίκους
90. Γιατί είχαμε μάγκες προγόνους
91. Γιατί ξέρουμε τι θα πει κέφι
92. Γιατί μιλάμε καλά τις ξένες γλώσσες...αλλά ποιοι μιλούν καλά τα ελληνικά;
93. Γιατί πίνουμε και καπνίζουμε περισσότερο από όλους και ζούμε περισσότερο από όλους
94. Γιατί εμείς γράφουμε την Ιλιάδα, και οι ξένοι την κάνουν έργο χιλιάδες χρόνια μετά
95. Γιατί το τζατζίκι, το σουβλάκι, η μαγκιά και το φιλότιμο είναι ελληνικά
96. Γιατί μας αρέσει τα λεφτά και τα ψάρια να τα τρώμε πάντα φρέσκα
97. Γιατί κάθε Σάββατο βράδυ όλη η Αθήνα είναι στην παραλιακή,ξέροντας ότι θα φάει 2 ώρες κίνηση
98. Γιατί το δικό μας μοντέλο ζωής έχει πολλέεεεεεες καμπύλες
99. Γιατί η μάνα μου κάθε Αύγουστο απλώνει τραχανά. Οι άλλοι τι απλώνουν?
100. Γιατί το σύνθημα Ελευθερία 'η Θάνατος ήταν ελληνικό.-

Λαμπερή υποθαλάσσια ζωή

Καταπληκτικό!

ΟΧΙ στα ΔΙΟΔΙΑ

Πέμπτη 1 Απριλίου 2010, στο δρόμο για το χωριό, διόδια της Μάλαγας (νομίζω) και το ΚΚΕ είχε καταλάβει τα διόδια και είχε ανοίξει τις μπάρες για ελεύθερη διακίνηση των πολιτών. Γουστάρω. Είναι η μοναδική φορά που κάποιος επίσημος φορέας κάνει κάτι για εμένα εμπράκτως και ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ. Δεν έχω ψηφίσει ποτέ ΚΚ (ούτε και κανένα από τα μεγάλα κόμματα) αλλά αυτή τους η κίνηση με άγγιξε. Μπράβο τους και πάλι μπράβο τους (αν και δε συμφωνώ με κάποιες από τις θέσεις που έχουνε στα φυλλάδια που μοιράζανε).

Στα επόμενα διόδια (Τραγάνας) υπήρξανε άτομα από το fthiotidaoxidiodia οι οποίοι είχανε ανοίξει και πάλι τα διόδια προς ελέυθερη διέλευση των πολιτών. Δε θα πω τι έλεγε η ανακοίνωση που μοιράσανε, ρίξτε μαι ματιά σοτν παραπάνω σύνδεσμο και θα βρείτε αρκετές πληροφορίες. ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ, ΕΤΣΙ ΠΑΙΔΙΑ ΓΕΡΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ.

Νομίζω ότι αξίζει όλοι να στηρίξουμε την προσπάθειά τους με κάθε τρόπο.

Και για να είμαι δίκαιος και αμερόληπτος πρέπει να αναφέρω ότι και στα επόμενα πάλι το ΚΚΕ τα είχε ανοίξει προς ελεύθερη διέλευση. Και πάλι συγχαρητήρια.

V for Vendetta

"Did you think to kill me? There's no flesh or blood within this cloak to kill. There's only an IDEA. Ideas are bulletproof. Farewell".

(V προς Finch)

Μέσα σε μια ολοκληρωτική (totalitarian) κυβέρνηση, όπου τα πάντα ελέγχονται από τη Μοίρα, τον κεντρικό υπολογιστή της κυβέρνησης, ο V, ένας υπεράνθρωπος, έρχεται να καταστρέψει την φασιστική κυβέρνηση της Μ.Β.. Ανατινάζοντας σημαντικά κτήρια του Λονδίνου ο V προτρέπει τους πολίτες να ξεσηκωθούνε και να αποτινάξουνε την τυρρανία του κράτους.

Ο V αρχίζει μια επανάσταση με το να σκοτώνει τους ηγέτες της Μοίρας και να καταστρέφει τμήματά της, αρχίζοντας από τη Φωνή της Μοίρας, και τον Prothero, την κεφαλή της προπαγάνδας.

Ένα έτος μετά την αρχική του επίθεση ο V καταστρέφει το Μάτι, το Αυτί και το Στόμα της Μοίρας. Ακολουθούνε ταραχές στους δρόμους καθώς οι πολίτες ξεσηκώνονται αφού δεν υπάρχει κανείς να τους ελέγξει.

Προς το τέλος ο V συναντάει τον Finch, τον ηγέτη της Μύτης, ο Finch τον πυροβολεί και ο V τραυματίζεται. Πάει στην Πινακοθήκη των Ίσκιων (The shadow gallery), το κρυσφήγετό του, όπου και πεθαίνει. Η Evey, μια κοπέλα που έσωσε από θάνατο και τη μεταμόρφωσε σε επαναστάτρια, αναλαμβάνει το ρόλο του.

Βιβλίο με κάποιες ομοιότητες με το 1984, του Όργουελ, διαδραματίζεται σε έναν όχι και τόσο μακρυνό κόσμο. Μια τρομακτική και δυναμική ιστορία ενός ολοκληρωτικού κόσμου όπου κανείς δεν είναι ελεύθερος και όλα λογοκρίνονται από μια φασιστική κυβέρνηση και μια απολυταρχική αστυνομία.

Το κοινωνικό συμβόλαιο

Το διάβασα πριν λίγες ημέρες, ήθελα να γράψω γι' αυτό αλλά λόγω διακοπών δεν μπόρεσα. Το κοινωνικό συμβόλαιο ή αρχές του πολιτικού δικαίο διαπραγματεύεται την ιδανική κοινωνία και τις σχέσεις των μελών της μεταξύ τους. Μέσα σε τέσσερα βιβλία ο Ρουσσώ αναλύει τις βασικές αρχές που διέπουνε μια κοινωνία, τη γενική θέληση, την ψηφοφορία των μελών της και τα βασικά πολιτεύματα (δημοκρατία, αριστοκρατία, μοναρχία και μεικτή κυβέρνηση).

Στηλιτεύει την πολυδιάσπαση του όλου σε μικρότερες φατριές (κόμματα;) ως αναποτελεσματική και εκθειάζει τη Λυκούργεια νομοθεσία. Η πηγή της κυριαρχίας και του γενικού καλού είναι ο λαός και η συμμετοχή του πολίτη στα κοινά. Όταν αφήνεις τη συμμετοχή σε απεσταλμένους τότε σε κάποια στιγμή κάτι θα πάει στραβά.

"Χρειάζεται να πάνε (οι πολίτες) στο συμβούλιο; Διορίζουν αντιπροσώπους και αυτοί μένουνε στα σπίτια τους. Εξ' αιτίας της οκνηρίας και της φιλοχρηματίας τους διορίζουνε βουλευτές για να υπηρετούν την πατρίδα που δεν κάνουνε τίποτα άλλο παρά να την πουλάνε... σε ένα πραγματικά ελεύθερο κράτος οι πολίτες τα κάνουνε όλα με τα χέρια τους και τίποτα με το χρήμα... όσο καλύτερα συγκροτημένο είναι το κράτος τόσο περισσότερο υπερισχύουνε οι δημόσιες υποθέσεις έναντι των ιδιωτικών, στο πνεύμα των πολιτών. Υπάρχουνε επίσης πολύ λιγότερες ιδιωτικές υποθέσεις και αυτό γιατί επειδή το ποσό της κοινής ευτυχίας παρέχει ένα μερίδιο πολύ αξιόλογο στην ευτυχία κάθε ατόμου, δε μένουνε σε αυτό παρά μόνο ελάχιστα πράγματα που θα πρέπει να τα αναζητήσει με τις ιδιαίτερες φροντίδες του. Σε μια καλώς διοικούμενη πολιτεία ο πολίτης σπεύδει να λάβει μέρος στις συνελεύσεις. Όταν υπάρχει κακή κυβέρνηση κανείς δε θέλει ούτε ένα βήμα να κάνει για να πάει στη συνέλευση διότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για ό,τι συμβαίνει. Προβλέπουνε ότι δεν πρόκειται να επικρατήσει η γενική θέληση κι έτσι στο τέλος τους απορροφούνε ολοκληρωτικά οι ατομικές τους φροντίδες. Οι καλοί νόμοι θα δημιουργήσουνε καλύτερους νόμους, οι κακοί οδηγούνε σε χειρότερους".

Θα ήθελα να παραθέσω και άλλα αποσπάσματα, αλλά έτσι θα έπρεπε να παραθέσω όλο το βιβλίο. Κάθε σελίδα του είναι μοναδική.

Το τέταρτο βιβλίο, κεφάλαιο 8, διαπραγματεύεται τη χριστιανική θρησκεία, όπου ο Ρουσσώ μας παραδίδει κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις, όχι μακρυά από το πνεύμα των υπόλοιπων Διαφωτιστών.

Πάσχα των Ελλήνων

Μύθοι και ήθη. Στο βάθος - χάος. Κινούνται.
Συγκινούνται. Κάποτε θα πεθάνουν σαν
έκπληκτα βρέφη. Τώρα ψέλνουν.
Δεν πιστεύουν βέβαια στην
Ανάσταση. Πιστεύουν όμως φανατικά
στη μαγειρίτσα.

Νίκος Δήμου - Σάτιρες.

Ποδήλατο

Το πήρα επι τέλους! Εδώ και μία εβδομάδα έχω ένα ποδήλατο που ήδη το έχω εγκαινιάσει με βόλτες. Ωραίος καιρός, ζέστη έχει είπα να την κάνω την κίνηση. Μου κόστισε γύρω στα 210 ευρώ (μαζί με το κράνος και την κλειδαριά). Για να δω θα κρατήσει ή είναι απλώς ενθουσιασμός;

Βενζίνη...

98 λεπτά το λίτρο αρχές Ιανουαρίου, 1,20 πριν μία εβδομάδα και 1,33 σήμερα το πρωί (απεργία γαρ και έπρεπε να πάρω αυτοκίνητο). Ήδη αρχίζω να νιώθω τα νέα μέτρα στο... πετσί μου. Μάλλον πρέπει να προμηθευτώ αρκετή βαζελίνη μιας και είναι ακόμα φθηνή.

Καιρός να πάρω ποδήλατο. Θα το έπαιρνα δηλαδή έτσι κι αλλιώς, αλλά ένας λόγος παραπάνω να το πάρω νωρίτερα.

Στιχομυθία

- Μπορώ να περάσω;
- Όχι.
- Γιατί;
- Απεργούμε.
- Εγώ όμως όχι.
- Δεν μπορείς να μπεις.
- Μα γιατί;
- Δεν μπαίνει κανένας.

Αυτός ήτανε ο διάλογος (πάνω κάτω) μεταξύ εμού και των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ (όλοι νεαροί), εχθές το πρωί έξω από τα γραφεία της εταιρίας που εργάζομαι. Είχανε κλείσει την είσοδο και δεν αφήνανε κανέναν να μπει, έπρεπε δηλαδή με το στανιό να απεργήσουμε κι εμείς. Για να είμαι ειλικρινής δε με χάλασε η απεργία τους, ίσα ίσα, πήγα για καφέ και το διασκέδασα (άλλη φορά να μου το λέτε για να κοιμηθώ καμιά ώρα παραπάνω). Αλλά ρε παιδιά, δεν είναι φασιστικό αυτό που κάνετε; Με το ζόρι να απεργήσουμε; Αν εσείς απεργούσατε και εγώ σας έβαζα με το ζόρι να εργαστείτε πώς θα σας φαινότανε; Δε θα με αποκαλούσατε φασιστή; Καταπιεστή; Δυνάστη; Εσείς νομίζετε ότι με αυτή σας την κίνηση είστε καλύτεροι;

Ο Νίτσε είχε πει κάποτε ότι στην προσπάθεια να πολεμήσεις το δράκο, πρόσεξε μη γίνεις και εσύ δράκος. Και δυστυχώς γίνατε δράκος, στην προσπάθειά σας να καταπολεμήσετε ένα κράτος-δυνάστη γίνατε και εσείς οι ίδιοι δυνάστες.

Μπορεί να έχετε χίλια δίκαια, δεν αντιλέγω. Αλλά αν το δούμε και αναλογικώς, εφτά στους δέκα από εσάς που διαμαρτυρόσασταν ψηφίσατε τα ίδια κόμματα που μας φέρανε σε αυτό το χάλι. Στην ουσία ξεσηκώνεστε εναντίον των ίδιων των εαυτών σας. Το έχετε καταλάβει αυτό; Ψηφίζετε μια κυβέρνηση και της δίνετε εντολή να νομοδοτήσει. Όταν το κάνει ξεσηκώνεστε και λέτε δε μας αρέσει. Πρέπει να είστε πολύ μαζόχες τελικά.

Αν αυτή είναι η νέα γενιά, η γενιά που θα φέρει την αλλαγή τότε ζήτω που καήκαμε... Ζήτω που καήκαμε.

Ευγενίδειο ίδρυμα - απαράδεκτοι

Από το πρωί τηλεφωνώ για να ρωτήσω τιμές εισιτηρίων, έχω περιμένει πάνω από δύο ώρες (συνολικά στις 6 φορές που έχω τηλεφωνήσει), αλλά δεν το σηκώνει κανείς. Απαράδεκτοι, στο δημόσιο έχω καλύτερη εξυπηρέτηση. Μόλις χάσατε τρεις πελάτες κύριοι του Ευγενίδειου.

Στο δικτυακό τόπο δεν αναγράφετε τιμές, στο τηλέφωνο δεν απαντάτε, (φαντάζομαι ότι δεν πρέπει να στείλω ε-μαιλ, εδώ δεν μπορείτε να κάνετε τα εύκολα τα δύσκολα θα καταφέρετε;), πώς θα πληροφορηθούμε κύριοι; Περνιέστε και για επαγγελματίες.

Είστε τυχεροί που βρίσκεστε στην Ελλάδα διότι αν ήσασταν στην Ευρώπη θα το είχατε κλείσει το μαγαζί.

Ψαροκόκαλο

Μόλις γύρισα από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Είχα πάει για το Ψαροκόκαλο, το διεθνές φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στην Αθήνα. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι και ιδιαίτερος θαυμαστής των ταινιών μικρού μήκους, τις θεωρώ πολύ κουλτουριάρικες (η τελευταία που είχα δει και μου άρεσε ήτανε το Σάμουρε, η οποία διαπραγματεύεται την ετερότητα/διαφορετικότητα), αλλά το Ψαροκόκαλο αποτέλεσε μια καλή έκπληξη. Όχι ότι λείπανε οι κουλτουριάρικες μικρο-ταινίες, αλλά μέσα σε δύο ώρες (τόσο κρατάνε οι παραστάσεις) και εφτά ταινίες οι τρεις ήτανε πολύ καλές.

Μετά το φεστιβάλ για ποτό στο Γκάζι. Αρκετός κόσμος, σχεδόν γεμάτα μαγαζιά, για Τετάρτη δεν το περίμενα.

Είσοδος στο φεστιβάλ 4 ευρώ. Διαρκεί μέχρι τις 7 Φεβρουαρίου. Οι ταινίες παίζονται σε δύο κινηματογράφους, Ταινιοθήκη της Ελλάδος και Νίξον. Το πρόγραμμα μπορεί να βρεθεί εδώ.

Το χειρότερο εστιατόριο

Beijing, κινέζικο, και είναι στο Μπουρνάζι (Κορυτσάς 29 και Κύπρου), Περιστέρι. Χαλαρά το χειρότερο που έχω πάει ποτέ στη ζωή μου. Έχω ξαναφάει ξαναζεσταμένο φαγητό, αλλά σε εστιατόριο δεν το περίμενα. Χάλια φαγητό και χάλια εξυπηρέτηση. Α, και το να έχεις τα τραπεζάκια σε απόσταση ενός μέτρου το ένα από το άλλο και στο ένα να επιτρέπεται το κάπνισμα ενώ στο άλλο όχι, δεν είναι χώρος μη καπνιστών. Δε μου έκανε έκπληξη που ήτανε σχεδόν άδειο.

Παζάρι βιβλίου στην πλατεία Κλαυθμώνος

Η αλήθεια είναι ότι το είχα ξεχάσει, ευτυχώς μου το θύμησε η roadartist, και πετάχτηκα την Παρασκευή ως την Κλαυθμώνος να δω τί μπορώ να αγοράσω. Η αλήθεια είναι ότι είχε πολύ χαμηλές τιμές (και πάρα πολύ κόσμο). Πήγα με τη σκέψη να αγοράσω ένα-δύο και τελικά γύρισα σπίτι με δεκατρία βιβλία (σύνολο 42 ευρώ)! Σίγουρα αξίζει μια επίσκεψη, μπορεί να μη βρίσκεις και τη μεγαλύτερη ποικιλια βιβλίων αλλά σίγουρα τα βρίσκεις αρκετά φθηνά, τουλάχιστον 50% κάτω από τις τιμές βιβλιοπωλείων.

Μερικά από τα βιβλία που βρήκα, Αρτό ("Ταξίδι στη χώρα των Ταραχουμάρα" και "Η μεγάλη μέρα και η μεγάλη νύχτα"), Κονδυλάκης ("Ο Πατούχας", αυτό ήθελα να το διαβάσω από πιτσιρικάς και ποτέ δεν έβρισκα την ευκαιρία), κάποια αφηγήματα του Μολιέρου, Νίκος Δήμου ("Σάτιρες"), Ρουσσώ ("Το κοινωνικό συμβόλαιο"), Ροδάκης ("Τα Καβείρια μυστήρια") και τη βιογραφία του ναυάρχου Μιαούλη.

Amazon CloudFront (S3) vs. Rackspace Cloud Files

Μόνο για geeks

79 define("MAX_OBJECT_SIZE", 5*1024*1024*1024+1); # bigger than S3! ;-)

από εδώ.

Αχαχαχααχαχαχαχαχα.