Στιχομυθία

Ανδρέας Ζαϊμης - Κολοκοτρώνη, Κολοκοτρώνη, έξι χρόνους πασχίζεις να ενώσεις τα άρματα και ειδέ σε άφησα να ενώσεις τα άρματα και ειδέ θέλω σε αφήσω.
Κολοκοτρώνης - (χτυπά παλαμάκια πρώτα) Εύγε, καλέ πατριώτη, όπου δεν αφήνεις να ενωθούνε τα άρματα, και αν ήταν ενωμένα δεν έκαιγε ο Μπραϊμης τα χωριά και να σκλαβώνει τον κόσμο!

Αυτοί ήταν οι κοτζαμπάσηδες, οι πρόκριτοι επί τουρκοκρατίας. Οι προύχοντες, οι τοπικοί άρχοντες στην Ελλάδα επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι δημογέροντες, τα λεγόμενα «τζάκια» που τα είχανε πλακάκια με τους Τούρκους και απομυζούσανε τον κοσμάκη σε αγαστή συνεργασία με την Πύλη. Αυτοί που προσκηνούσαν τον Σουλτάνο και πρώτοι εναντιώθηκαν στην Επανάσταση, που φέρανε τον εμφύλιο εν μέσω ξεσηκωμού, που επικυρήξανε τον Ανδρούτσο για 5.000 γρόσια, που καταδικάσανε εις θάνατον τον Κολοκοτρώνη και τον Μακρυγιάννη. Αυτοί εκλέξανε τον Μαυροκορδάτο[1] (το μεγαλύτερο κάθαρμα της Επανάστασης) σε κυβερνήτη της παραπαίουσας τότε Ελλάδος. Αυτοί που είπανε το αείμνηστο (μετά από μια μικρή ήττα των Ελλήνων από τη στρατιά του Δράμαλη, πριν την ολοκληρωτική του συντριβή) «Ηττήθημεν. Ας έχει δόξα ο Θεός. Άλλως αν ενικώμεν, ο Δήμος[2] εγίνετο βασιλεύς.» Αυτοί που σπέρναν διχόνοια στους ξεσηκωμένους και είχαν να χάσουν τα πάντα με την Ελληνική Επανάσταση. Εναντίον και αυτών ξεσηκώθηκε ο νεοελληνικός λαός.

Αυτοί φίλε μου αναγνώστη είναι που το νεοελληνικό κράτος τους έδωσε αξιώματα και προνόμια στη δημόσια διοίκηση και στο στρατό. Αυτούς τους έκανε βουλευτές, υπουργούς και πρωθυπουργούς, ενώ άφησε τους αγωνιστές να σαπίζουν στην φυλακή.

Και δυστυχώς οι πνευματικοί τους απόγονοι μας κυβερνούν ακόμα φίλε αναγνώστη, με τη δική σου την ανοχή και τη δική σου την ψήφο.

Όχι άλλους Μαυροκορδάτους, όχι άλλους Ζαϊμηδες και Δεληγιάννηδες, όχι άλλους Κωλέτηδες. Αρκετά.

[1] Ο Μαυροκορδάτος ήταν που ενώ ο Δράμαλης περνούσε τον Ισθμό είχε επιβιβαστεί σε καράβι έτοιμος να φύγει στα Επτάνησα, και έβγαλε προκύρηξη από το πλοίο, που το νόημά της ήταν «Είτε όλοι να σκοτωθείτε, είτε όλοι να ελευθερωθούμε».
[2] Δήμο λέγανε οι Δεληγιανναίοι τον Κολοκοτρώνη, ως υποτιμητικό, παρομοιάζοντάς τον με έναν αλήτη που είχε το ίδιο όνομα.

Υγ. Όλες οι αναφορές είναι παρμένες από το βιβλίο «Καραϊσκάκης» του Δ. Φωτιάδη. Η στιχομυθία μεταξύ Ζαϊμη και Κολοκοτρώνη αναφέρεται και στα απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη, γραμμένα από τον Τερτσέτη.