Δεύτερη καταχώρηση λοιπόν για τη Μυρτώ, τη "φίλη 26 χρονών που εργάζεται και κάνει το μεταπτυχιακό της στο Brighton της Αγγλίας" και που "Εδώ και λίγες μέρες έχει έρθει στην Αθήνα για τις γιορτές. Είναι ζωντανός άνθρωπος, καλλιτέχνης, ιδεολόγος, χορτοφάγος, φιλική, γεμάτη ιδέες και όνειρα... Είναι καλή ερασιτέχνης φωτογράφος και συνήθως κυκλοφορεί με τη φωτογραφική της μηχανή. Το Φεβρουάριο σκοπευει (ή σκόπευε...) να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα."
Όπως είπα και στην προηγούμενή μου καταχώρηση, κάτι δε μου πάει καλά με όλες αυτές τις ιστορίες (υποτιθέμενων) ξυλοδαρμών που ξεφυτρώνουνε σαν τα μανιτάρια. Όχι ότι δεν είναι δυνατόν να γίνουνε αλλά διότι "ο κακός ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται", τώρα δηλαδή που όλα έχουνε γίνει χαμαιτυπείο βγαίνει και λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του. Και βεβαίως τίποτα δεν μπορεί να επαληθευτεί μέχρι στιγμής από αναζητήσεις που κάνω στο google και σε διάφορες ελληνικές εφημερίδες online.
Για να δούμε λοιπόν μερικά ακόμα στοιχεία για τη Μυρτώ. Όλες οι πληροφορίες έχουνε αντιγραφεί από το ιστολόγιο της αλεπούς όπου πρωτοδιάβασα την ιστορία για τη Μυρτώ.
Στη Γ.Α.Δ.Α:
Στον 11ο όροφο της Ασφάλειας γινόταν χαμός. Πολλά παιδιά, που τα τραβούσαν από δω κι από κει.
Τη Μυρτώ λοιπόν αφού την μπαγλαρώσανε τα ΜΑΤ την πήγανε στον 11ο όροφο της ΓΑΔΑ. Χμμ... κάτι δεν πάει καλά εδώ. Στον 11ο όροφο από όσο γνωρίζω είναι το ΥΔΕΖΙ, το οποίο ασχολείται με ανθρωποκτονίες. Εκτός και αν η Μυρτώ έκανε φόνο δεν είχανε λόγο να την πάνε στον 11 όροφο, αλλά ή στην κρατική (5ος όροφος) ή στον 4ο και 6ο που είναι η ασφάλεια. Γιατί λοιπόν ισχυρίζεται η αλεπού (που προφανώς τα έμαθε από τη Μυρτώ) ότι την πήγανε στον 11ο όροφο; Έκανε φόνο; Όχι (η κατηγορία που τελικώς της απαγγέλθηκε ήτανε "«αντίσταση κατά της αρχής»"), άρα δεν είχε δουλειά εκει πάνω, αν όντως την συλλάβανε στην πορεία θα την πηγαίνανε στον 4ο, 5ο ή 6ο όροφο και όχι στον 11ο.
Ας υποθέσουμε όμως ότι όντως την πήγανε σε έναν από αυτούς τους τρεις ορόφους αλλά η Μυρτώ νόμισε ότι την πήγανε στον 11ο. Ο ανελκυστήρας στη ΓΑΔΑ έχει ηλεκτρονική σήμανση ορόφων, άρα θα έβλεπε σε ποιον όροφο την πήγανε, εκτός και αν της είχανε κλείσει τα μάτια ή είχε λιποθυμήσει, κάτι το οποίο δεν προκύπτει από τη μαρτυρία της Μυρτούς στην αλεπού.
Στο δρόμο:
Εχθές, Δευτέρα 15/12 λίγο πριν τις 2:00 το μεσημέρι, περπατούσε βιαστικά μαζί με τη μητέρα της για να προλάβουν ανοικτή την τράπεζα...
Η μητέρα της κοντοστάθηκε και έπιασε την κουβέντα με έναν αστυνομικό, ρωτώντας τον ποιά στάση μετρό είναι ανοικτή, από ποιό δρόμο να πάνε κλπ.
Η Μυρτώ στάθηκε κι εκείνη, περιμένοντάς την στο απέναντι πεζοδρόμιο...
Η Μυρτώ εκνευρίστηκε με τον τρόπο του και έκατσε εκεί φωνάζοντας «περιμένω τη μητέρα μου (δείχνοντάς την), είτε το πιστεύεις είτε όχι!»...
Υπάρχουνε αρκετές αναφορές στη μητέρα της Μυρτούς, είναι φανερό ότι η Μυρτώ δεν ήτανε μόνη της. Μόνο που εδώ υπάρχει κάτι ακόμα που δεν κολλάει στην όλη φάση. Συνήθως οι αστυνομικοί στις πορείες δε συλλαμβάνουνε άτομα που είναι με τους γονείς τους διότι συνήθως αυτά τα άτομα δεν πηγαίνουνε για φασαρίες. Αρκεί και μόνο κάποιος να πει ότι είναι με γονέα. Από ό,τι βλέπω στην αλεπού, όχι μόνο τα ΜΑΤ γνώριζαν για τη μητέρα της Μυρτούς αλλά έχουμε σαφή μαρτυρία ότι είχε πιάσει και συζήτηση μαζί τους, άρα ήτανε 100% σίγουροι ότι η Μυρτώ ήτανε με τη μητέρα της και πηγαίνανε για δουλειές. Άλλως τε και η Μυρτώ το έκανε διαρρήδην γνωστό ότι ήτανε με τη μητέρα της "«περιμένω τη μητέρα μου (δείχνοντάς την), είτε το πιστεύεις είτε όχι!»". Γιατί λοιπόν τέτοια μεταχείριση; Τόσο βλάκες είναι τα ΜΑΤ ώστε να μην μπορούνε να καταλάβουνε ποιος είναι διαδηλωτής και ποιος κάνει τη δουλειά του; Εμένα κάτι μου βρωμάει στην όλη υπόθεση, ή έχουμε τελείως άχρηστα ΜΑΤ που δέρνουνε ανεξαιρέτως ή η Μυρτώ είναι πιο ψέμμα και από τις ιστορίες του Αισώπου.
Δύο δρόμους πάνω από την Γ.Α.Δ.Α, τους σταμάτησαν τα Μ.Α.Τ, λέγοντάς τους να μην προχωρήσουν άλλο, αλλά να πάνε από άλλο δρόμο...
Τότε ένας «άνδρας» των ΜΑΤ την πλησίασε λέγοντάς της «τι κάνεις εδώ ρε κωλόπαιδο?! Δεν σου είπαμε να φύγεις από δω?!»...
Μάλιστα, ένας από τα ΜΑΤ την πλησίασε... Για μισό λεπτό, τα ΜΑΤ δεν παρατάσσονται μόνο σε διμοιρίες και κάθονται εκεί (εκτός και αν συμβαίνουνε επεισόδια); Εγώ σε όσες πορείες έχω πάει ποτέ δεν εχω δει άνδρα των ΜΑΤ να ξεμυτίζει από τη διμοιρία του, μόνος του, για να κάνει έλεγχο σε κάποιον. Ποτέ δεν έχω δει κάποιον να φεύγει και να πάει να κάνει έλεγχο σε μεμονωμένα άτομα. Τους βλέπω μόνο παρατεταγμένους σε σειρά. Πώς δηλαδή έφυγε έτσι εξ αίφνης, όχι μόνο ένας αλλά τέσσερις άνδρες των ΜΑΤ. Και καλά, αφού η Μυρτώ είναι 50 κιλά κοπέλα χρειαζότανε τέσσερις άνδρες για να τη συλλάβουνε, ένας δηλαδή δεν έφτανε; Ρε μας κοροϊδεύετε, που χρεάζονται τέσσερις άνδρες των ΜΑΤ να συλλάβουνε μια κοπέλα 50 κιλών που μοιάζει με μαθήτρια 16 ετών (Η μυρτώ σύμφωνα με την αλεπού είναι 26, κάποιος αστυνομικός της είπε "«σκέψου και την καλή πλευρά. Σε φέραμε εδώ γιατί σε περάσαμε για 10 χρόνια νεώτερη!»", άρα έμοιαζε με 16). Και πάλι κάτι δε μου πάει καλά... κάτι δεν πάει καθόλου καλά σε αυτή τη μαρτυρία. Για να δούμε όμως και τα παρακάτω:
Στη Γ.Α.Δ.Α:
Στον 11ο όροφο της Ασφάλειας γινόταν χαμός. Πολλά παιδιά, που τα τραβούσαν από δω κι από κει...
Τη Μυρτώ την έβαλαν σε ένα δωμάτιο (φυσικά αφήνοντας απ’ έξω τη μαμά), που είχε 2 καναπέδες. Στον ένα καθόταν ένας έφηβος 17 χρονών...
Ωραία... γινότανε λοιπόν χαμός από κόσμο, συλληφθέντες, που τους τραβούσανε από εδώ και από εκεί. Και τη Μυρτώ τη βάλανε σε ένα δωμάτιο μαζί με κάποιον άλλο. Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, όταν υπάρχουνε πολλοί συλληφθέντες (όπως στην περίπτωσή μας) ποτέ, μα ποτέ, δε βλέπει (ή δεν πρέπει να βλέπει) ο ένας τον άλλο. Ο λόγος είναι απλός: μπορεί να δημιουργηθεί ανεξέλεγκτη κατάσταση αν βλέπονται και μπορούνε να επικοινωνήσουνε. Γι' αυτό και ποτέ δε βλέπουνε ο ένας τον άλλον, άρα το ότι τα παιδιά τραβιόντανε από εδώ και από εκεί είναι άκυρο.
Μετά πήγε στο νοσοκομείο. Στον Ερυθρό Σταυρό που εφημέρευε. Ήταν γεμάτο έφηβους....
Τί να υπονοεί εδώ η αλεπού άρα γε; Να υπονοεί ότι ο Ερυθρός Σταυρός ήτανε γεμάτος εφήβους που είχανε δαρθεί και χτυπηθεί από τα ΜΑΤ/Αστυνομικούς; Μάλλον ναι, διαφορετικώς γιατί να το αναφέρει; Μα αν όντως ο Ερυθρός Σταυρός ήτανε γεμάτος ξυλοδαρμένους εφήβους, και μάλιστα από τα ΜΑΤ, θα είχε γίνει πρώτο θέμα στις εφημερίδες και τα κανάλια. Κάτι τέτοια είναι βούτηρο στο ψωμί τους, από αυτά ζούνε οι κινδυνολόγοι. Ακούσατε εσείς κάτι τέτοιο; Διαβάσατε κάτι τέτοιο;
Α, και κάτι άλλο. Η αστυνομία δε συλλαμβάνει ευκόλως γυναίκες (εκτός και αν είναι τελειωμένες και προκαλούνε πρώτες). Εδώ αυτή που έλουσε το δήμαρχο Θεσσαλονίκης με μελομακάρονα δε συνελήφθη, θα συλλαμβανότανε η Μυρτώ που ήτανε μια χαρά κοπέλα (συμφώνως πάντα με την αλεπού);
Λυπάμαι αλλά η όλη ιστορία μου βρωμάει... μου βρωμάει πολύ... και όπως έλεγε και ο μέγιστος Ροϊδης "ελιποθυμούμεν εκ της αποφοράς".
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
10 comments:
πολύ λογικοί οι συνειρμοί σου και αναρωτιέμαι γιατί δεν οδηγούνται στα ίδια ερωτήματα και οι υπόλοιποι αναγνωστες!
μήπως η αδυναμία τους να αντιταχθούν στον προϊστάμενο, το/τη σύζυγο ή τους γονείς, βρίσκει διέξοδο στο να μισούν όποιον τα μμε λένε???
Ρία μου δυστυχώς ο μέσος νεοέλληνας έχει πάψει να σκέφτεται και να κρίνει. Θέλει μασημένη τροφή, εύκολο πράγμα βλέπεις. Πάντως εγώ προκαλώ, προσκαλώ και παρακαλώ όποιον έχει παραπομπές να μου τις δώσει για να διασταυρώσω την ιστορία.
Την Ηλένια της θυμάσαι;;;
Αυτό!
Την έχω ακούσει την ιστορία αλλά δεν έχω άποψη περί του θέματος, καθώς τότε δεν είχα καν γεννηθεί.
http://dexiextrem.blogspot.com/2007/11/blog-post_16.html
Την πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου, το 1974, ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων «νεκρών» (σύγχρονων και παλαιότερων, μιας και είχαν βάλει φωτογραφίες μέχρι και σκοτωμένων του 1944, του 1950 κλπ.) που γέμισαν το πολυπαθές κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραίας κοπέλας. Σε ένα κάγγελο, που έμεινε στην ιστορία σαν της «Ηλένιας το κάγκελο», υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα:
«Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει.»
Το «δράμα» το πήραν οι εφημερίδες, η Αυγή δε, έγραψε κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο:
«ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ»
και τον υπότιτλο: «Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρη οπό σφαίρα. Τι απόγινε"
έγραφε: «Το σκίτσο της μικρής κοπέλας με το τραγικό ερώτημα κρεμόταν από τα κλαδιά της ελίτσας που φυτεύτηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου. Αργότερα τοποθετήθηκε κι αλλού, κι αλλού, ανάμεσα στα λουλούδια. Με το ίδιο πάντα ερώτημα «Τι απέγινες»". Ολότελα τυχαία χθες βρεθήκαμε δίπλα σε ένα αγόρι κι από εκεί ξεκινάει μια ακόμα τραγωδία όπως την αφηγείται το ίδιο: «Ήμασταν μαζί με την Ηλένια μέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την εισβολή, βγήκαμε δίπλα δίπλα οπό την έξοδο της Στουρνάρη. Ένας οπλισμένος τη σημάδεψε εν ψυχρώ και οι σφαίρες τη βρήκαν στην πλάτη. Ακούμπησε πάνω μου βγάζοντας αίμα από το στόμα κι έπειτα έπεσε. Με συλλάβανε και στην Ασφάλεια μου πήραν το πουλόβερ μου που ήταν κόκκινο από το αίμα της. Δεν τους μίλησα καθόλου για την Ηλένια, για να την προφυλάξω, αν ζούσε... Όταν με άφησαν, το Φλεβάρη του '74, πήγα στο Χαλάνδρι όπου έμενε με την οικογένεια της. Μα οι γονείς της με τον μικρότερο αδερφό της είχαν εξαφανιστεί και στο σπίτι έμεναν άγνωστοι. Όσο κι αν ρώτησα δεν ήξεραν τίποτα. Ούτε κι από το σχολείο της. το Κολέγιο Αγ. Παρασκευής, έβγαλα άκρη. Ίσως οι γονείς της φοβήθηκαν για το δεύτερο παιδί τους κι εξαφανίστηκαν. Όλα αυτά δεν τα κατέθεσα στον κ. Τσεβά. γιατί φοβόμουν.» (Σ.Σ. Φοβόταν ένα μήνα πριν, ενώ ξεφοβήθηκε ένα μήνα μετά!!) Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου, ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν το γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: «Τι απόγινε». Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής.»
Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της «δολοφονημένης» Ηλένιας, ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας «ΜΠΡΕΚ» και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου «Βογκ».
Το σκίτσο της διαφημίσεως , είναι «παστέλ», το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νίκολας Ήγκον και ως μοντέλο πόζαρε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ, γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο της εποχής, που από ηλικίας 4 χρονών ζούσε στο Λονδίνο.
Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο, που από το όνομα του φαίνεται «γέννησε» την Ηλένια, ο οποίος καταδικάστηκε άρον- άρον στις 18.02.75 σε φυλάκιση οκτώ μηνών.
Πάντως, μπορεί να καταδικάστηκε αλλά είχε προλάβει να κάνει την «πλάκα» του μιας και το όνομα της Ηλένιας εκφωνήθηκε πρώτο στον πίνακα των νεκρών και σε αυτήν, κατατέθηκαν τα περισσότερα στεφάνια, με πρώτο και καλύτερο εκείνο της Ιωάννας Τσάτσου (συζύγου του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας) η οποία μάλιστα, γονάτισε μπροστά, στο σκίτσο και δάκρυσε. Ο πανίσχυρος, δε τότε Καραμανλής, ζήτησε και φωτογραφία του σκίτσου...
Ναι κάτι τέτοιο είχα διαβάσει κι εγώ, ότι ήτανε απάτη. Εννοώ πως τότε δεν μπορούσα να το ψάξω ο ίδιος, ενώ τώρα με τη Μυρτώ έχω αυτή τη δυνατότητα. Πάντως στην απάτη της Ηλένιας υπήρχε έστω και ένα επίθετο, ενώ στης Μυρτούς ούτε αυτό δεν υπάρχει.
Αυριο, Τρίτη 23 Δεκεμβρίου, στο πρωϊνό δελτίο του City 99,5
θα μιλήσει επώνυμα η Μυρτώ στον δημοσιογράφο Νίκο Παπαδημητρίου, για το περιστατικό του ξυλοδαρμού και της σύλληψης της, που συνέβη την προηγούμενη Δευτέρα.
Το δελτίο ξεκινάει στις 8 το πρωϊ
ινφο
http://alepouda.blogspot.com/
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει σε μια τέτοια περίπτωση τι πραγματικά έχει συμβεί. Προσωπικά θα κρατούσα αποστάσεις μόνο και μόνο για να μην κατηγορήσω άδικα, έστω και αστυνομικό. Βαθιά μέσα μου οπιαδήποτε επαχθής πράξη όσο φριχτή και αν ήταν, αν αποδιδόταν σε μπατσους δε θα με εξέπληττε.
Σε ένα μπορούμε να συμφωνήσουμε νομίζω όλοι. Στο ότι αν τιμωρούνταν οι υπάνθρωποι υπεύθυνοι της ζαρντινιέρας του Καλτεζα κλπ κλπ, αποδιδόταν δικαιοσύνη γενικά σε αυτήν τη μπανανία , θα ήμασταν όλοι πιο δύσπιστοι στο να πιστέψουμε παρεκτροπες.
@αλεπού
8 Ελλάδος είναι 6 Βρετανίας. Δύσκολο να το ακούσω. Αυτό που μάλλον θα κάνω είναι να βάλω τον υπολογιστή από το βράδυ να ηχογραφεί το streaming του σταθμού και να το ακούσω το απόγευμα. Εκτός αυτού, υπάρχει περίπτωση να ανεβεί κάπου η συνέντευξη σε mp3;
φανταζομαι οτι θα το εχεις ηδη ακουσει, αν οχι, τοτε θα το βρεις εδω
http://alepouda.blogspot.com/
Post a Comment